ONZE 15e ONTMOETINGSDAG 2

Tijdens de pauze worden er vele gesprekken gevoerd. Er worden kennismakingen aangeknoopt, banden gelegd of verstevigd. Sommigen gaan de stad in, anderen gaan naar de vergaderzaal en kopen daar één ot meer boeken. Men zet zijn handtekening op de Lijsten voor de bede in de troonrede. Zo hier en daar wordt verteld van de genade Gods, verheerlijkt in de harten. Enz. Te veel om alles breed te vermelden. Zo is voor velen de pauze al heel gauw voorbij.

Al tijdig zoeken de mensen weer een plaats in het kerkgebouw. Dat bleek ook wel nodig, want intussen waren er nog veel meer mensen gekomen. Toen de middagsamenkomst begon waren er naar de deskundige schatting van de koster tenminste 1300 bezoekers. Het kerkgebouw heeft 1400 zitplaatsen. Dus daaruit is wel op te maken. dat het indrukwekkend was zoveel mensen in het bedehuis samen te vinden. En het was duidelijk te zien, dat het mensen waren van dezelfde kleur. Dat bleek uit de hele samenzijn en uit de aandacht waarmee in beide samenkomsten naar het Woord geluisterd werd.

Ds. H. C. v.d. Ent opende de middagsamenkomst. Hij deed vooraf enkele mededelingen, liet zingen Ps 68:1, las Colossensen 2:6-15, ging voor in gebed en dankte voor de maaltijd. Hij sprak vervolgens over uitgeklede machten, waarbij hij als grondslag nam Colossensen 2:15. Een samenvatting was te vinden in het vorige nummer van ons blad. Onze lezers zijn dus op de hoogte en kunnen het verslag van de toespraak nog eens lezen.

We zingen Ps 68:2.

Ds. M. Vlietstra beklom de kansel en sprak over: Zinvol leven. Met veel ernst en nadruk bepaalde hij talrijke hoorders bij dit onderwerp, voor jong en oud van de allergrootste betekenis. Ds. Vlietstra gaf ons zijn hele rede. Een gedeelte konden we al in het vorige nummer plaatsen. Nu nemen we het tweede gedeelte op.

Na deze toespraak zingen we Ps 25:6 en 7 en gelijktijdig is er weer gelegenheid om wat af te zonderen voor Bewaar het Pand. We werden niet beschaamd. De administrateur heeft al cijfers gegeven. We zijn ook in dit opzicht bemoedigd en kunnen zonder financiële zorgen verder gaan met de uitgave van ons blad. Door de vele giften en de opbrengst van de collecten is het mogelijk om zonder verhoging van het abonnementsgeld verder te gaan.

Ds. Tanis spreekt en slotwoord.

Het stemt hem tot blijdschap, dat er vandaag weer zovelen van buiten Sliedrecht hier zijn geweest. Uit alle windstreken is men gekomen. nu gaat U allen straks weer naar huis. En hoe? Onder het zingen van Psalm 25 dacht ik; nu kan op de weg naar huis of morgen of volgende week gezegd worden „ik ben van Bewaar het Pand”. Wanneer dat alleen gezegd wordt, leeft U bij een bepaalde groep. En dat is niet juist. Vandaag leven velen in groepsverband en die groep is alles. Men gaat in die groep op. Groepsleiders worden centraal gesteld. Men heeft het over hen. Over hen alleen. Nu denken we aan twee personen en die hadden het over Hem, Die hun Pand was. Het gemis van Hem woog hen zwaar. hij was immers hun alles geworden. Innerlijk waren ze nog aan Hem verbonden. Nu is ons bekend, wat er gebeurd is op de weg naar Emmaüs. De opgestane Heere heeft Zich naast hen geplaatst. Hij haalde hen uit. Hij bestrafte hen. Hij opende de Schriften voor hen. Toen Hij van hen afscheid wilde nemen, drongen zij er bij Hem op aan om bij hen te blijven. „Blijf bij ons”. Hierin sprak de liefde, de hartelijke verbondenheid. De Vreemdeling had het hart in vlam gezet. Ze konden niet buiten Zijn onderwijs. Wie nu vandaag leeft bij het Pand, kan niet buiten onderwijs. Het onderwijs dat gegeven wordt door Woord en Geest. Het hart, dat in vlam gezet is, spreekt „blijf bij ons”.

Een dringend verzoek ook in het licht van de tijd, die beleefd wordt. Het gaat donker worden in de wereld. Het wordt nacht. Voor eigen leven, voor het gezins- en kerkelijke leven is Zijn blijven noodzakelijk, onmisbaar. Wat zal er van ons worden, wat zal er van ons gezin worden, hoe zal het met de kerk gaan, wanneer de Heere heengaat? Wanneer Hij Zijn onderwijs niet voortzet? Vandaar dat het hart; dat leeft bij de onmisbaarheid van ’s Heeren onderwijs bidt: „blijf bij ons”. „Verlaat ons niet”. „Gaat niet heen”. Het hartelijke verzoek aan Hem gericht vanuit de verbondenheid aan Hem, wordt niet afgewezen, maar ingewilligd. Hij gaat niet heen, maar blijft. Ondervonden wordt, dat Hij naar Zijn Godheid, majesteit, Geest en genade niet wijkt. Hij zet Zijn onderwijs voort. Hij blijft de hoogste Profeet en Leraar. Tot zegen voor het hart. Zijn ambtelijk werk vindt voortgang. Zijn dienaren gebruikt Hij. De vrucht van Zijn doorboorde handen is dat dode harten worden levende harten en levende harten worden brandende harten. Harten die uitspreken: „blijf bij ons”. U kunnen we niet missen als Leidsman en Leermeester.

Het „blijf bij ons” leve bij oud en jong. Dat geve de Heere.

Hierna gaat Ds. Tanis voor in dankgebed.

Na het dankgebed wordt gezongen Psalm 121:1,3,4.

Tenslotte zegt Ds. Tanis: „het is wel geen ambtelijke samenkomst maar vanuit de verbondenheid aan U willen we U meegeven de bede: „De genade van de Heere Jezus Christus, de liefde Gods des Vaders en de troostvolle gemeenschap van de Heilige Geest zij en blijve met U allen”.

En hiermee is ook de middagsamenkomst gesloten en zo is de 15e ontmoetingsdag ten einde. Velen blijven nog wat na voor een gesprek of om een kop koffie te drinken.

Er zijn veel goede woorden gesproken. De Heere heeft het welgemaakt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen