De mode

7

F. Kleren die niet in de mode zijn en toch nooit uit de tijd raken.

Alle kleren die „in de mode” zijn raken er vroeg of laat ook weer „uit”. Het oude maakt

steeds weer plaats voor het nieuwe en zo blijft de wereld draaien.

Maar er is ook een soort kleren, dat niet in de mode is. Dat zijn kleren, die maar door zeer weinigen gedragen worden. Mogelijk vraagt u, wat voor kleren dat toch wel zijn? Ja, het zijn wonderlijke kleren. Ze zijn al heel oud en verslijten doen ze nooit. Ze zijn onaantastbaar voor de tand des tijds. Het is o.a. het kleed van de „ootmoed”, het kleed der nederigheid. Dat is geen uitwendig kleed. Sommigen denken van wel. Men gaat dan uitwendig heel ootmoedig en nederig gekleed. Doch onder dat alles kan een heel hoogmoedig hart schuil gaan. Men noemt dat „nederige hoogmoed”. Misschien wordt ge door mensen daarom geprezen. Maar ae Heere ziet het hart aan. Hij vraagt nederigheid van hart. Zijt dan met ootmoedigheid bekleed, want God wederstaat de hovaardigen, maar de nederigen geeft Hij genade. Dat kleed past ons allemaal voor God. Want Hij is de Hoge en de Verhevene en wij zijn maar zondaren, die het elke dag weer verknoeien. Doch al paste alle mensen dit kleed in die zin, dat een ieder het zou moeten dragen, je komt maar weinig mensen tegen, die het dragen. Dit komt omdat men God niet kent en zichzelf niet. Daarom is dit kleed niet „in de mode”.

Toch is het nog nooit uit de tijd geweest en het zal ook nooit uit de tijd raken. Het is al gedragen van de vroegste tijden af. Abraham, de vader der gelovigen, heeft het al aangehad. Toen hij voor God kwam kon hij niet anders dan in dit kleed verschijnen. Hij noemt zich „stof en as”. Hij was een mens, die in eigen oog tegenover de hoogwaardige God geen enkele waarde had. Juist dat deed hem nu juist voor God van hoge waarde zijn. Want de Heere slaat toch, schoon oneindig hoog, op hen het oog, die need’rig knielen. Gen 18:27. Job, de man oprecht en vroom en Godvrezende en wijkende van alle kwaad, heeft dit kleed ook gedragen. Hij moest, toen hij de Heere nader leerde kennen, zeggen: Met het gehoor van het oor heb ik U gehoord, maar nu ziet U mijn oog en daarom verfoei ik mij en heb berouw in stof en as, Job 42:5, 6.

Jacob droeg dit kleed ook, toen hij zeide: ik ben geringer dan al deze weldadigheid en dan al deze trouw, die Gij aan uw knecht gedaan hebt, want ik ben met mijn staf over deze Jordaan gegaan en nu ben ik tot twee heiren geworden. Gen. 32:10.

David heeft het ook gedragen. Het past hem wel bijzonder, gezien zijn vallen in de zonden de grote genade, die hij van zijn God had mogen ontvangen. Hij moest in ootmoedigheid des harten uitroepen: Hoewel mijn huis alzo niet is bij God. nochtans heeft Hij mij een eeuwig verbond gesteld, dat in alles wel geordineerd en bewaard is...2 Sam. 23:5. Jesaja, toch niet de eerste de beste in het koninkrijk der hemelen, moest dat kleed ook dragen, toen hij met de heiligheid des Heeren gekonfronteerd werd. Hij moest het uitroepen: Wee mijner, ik verga, dewijl ik een man van onreine lippen ben en woon te midden van een volk dat onrein van lippen is. Jes. 6:5.

Komen we dat kleed herhaaldelijk tegen in de tijd van het oude testament, ook in het nieuwe is het nog niet versleten. Denk maar aan de hoofdman te Kapernaiim: Heere, ik ben niet waardig, dat Gij onder mijn dak zoudt inkomen..Luc. 7:6.

Johannes de Doper heeft ook zijn onwaardigheid moeten belijden als hij getuigen moest niet waardig te zijn de schoenriem te ontbinden van de Koning, voor Wiens aangezicht hij henen uitgezonden was. Mat. 3:11.

Petrus kende dat kleed ook. Wie kent niet zijn belijdenis: Heere, ga uit van mij, want ik ben een zondig mens? Luc. 5:8.

Moeten we nog wijzen op Paulus, die zichzelf de grootste der zondaren noemde? Of op Johannes, de apostel der liefde, die, toen hij op Patmos de Heere in Zijn schoonheid zag, als dood aan Zijn voeten viel? Als u geen vreemdeling bent in het Woord van God dan kom je alle eeuwen door mensen tegen, die het kleed van de ootmoed hebben gedragen. En het wordt nog gedragen. Het is nog geenszins uit de tijd, al is het dan niet „in de mode”.

Zo is het ook met de andere klederen, die met de voorgaande nauw verband houden. Zij zijn de geestelijke garderobe van Gods kinderen. Ik denk aan de klederen des heils en de mantel der gerechtigheid. Deze klederen zijn verworven door de Heere

Jezus Christus. Die heeft het schande-kleed van Zijn volk willen dragen door naakt voor hen aan het kruis te hangen. En daardoor heeft Hij een kleed verworven, zo schoon, zo Gode welbehagelijk, dat zij er zonder verschrikking mee voor God kunnen verschijnen. Dit kleed wordt aangetrokken door het geloof, door al degenen, die zichzelf als naakt en bloot hebben leren kennen voor God. Zij trekken het zelf niet aan in die zin, dat zij het maar voor het grijpen hebben. Neen, zij trekken het aan, omdat het hun gegeven wordt. Daarom zegt Jesaja: Ik ben zeer vrolijk in de Heere, mijn ziel verheugt zich in mijn God, want Hij heeft mij bekleed met de klederen des heils. de mantel der gerechtigheid heeft Hij mij omgedaan; gelijk een bruidegom zich met priesterlijk sieraad versierd en als een bruid zich versiert met haar gereedschap. Jes. 61:10.

Dit kleed werd reeds door Abraham gedragen, daar hij gerechtvaardigd is uit het geloof, zonder de werken der wet. Het is ook gedragen door Paulus, die zoveel eeuwen later leefde. Daarom spreekt hij namens alle gelovigen, daar dit kleed de eeuwen door gedragen wordt: Wij dan gerechtvaardigd zijnde door het geloof, hebben vrede bij God door onzen Heere Jezus Christus. Rom. 5:1 Want de klederen des heils zijn de Borggerechtigheid van de Heere Jezus Christus. En die alleen redt van de dood. Alleen in dat kleed kunnen we veilig door dit leven gaan. Welgetroost leven en zalig sterven.

„In de mode” is het niet, maar uit de tijd raakt het nooit. Want zo lang er mensen op aarde door God tot God bekeerd worden, zullen deze klederen gedragen worden.

Tenslotte is er nog een kleed, dat niet „in de mode” is, maar nooit uit de tijd raakt. Dat is het kleed der heiligheid. We moeten de oude mens uitdoen, (als een kleed) met al zijn begeerlijkheden, om de nieuwe mens aan te doen, (als een kleed) die naar God gesehapen is in ware rechtvaardigheid en heiligheid. Dat uitdoen van die oude mens en dat aandoen van die nieuwe mens is een dagelijkse bezigheid. Het gaat met strijd gepaard. Maar het is de moeite waard om die strijd te strijden. In deze strijd staat het vlees tegenover de Geest en de Geest tegenover het vlees. Toch zal het vlees het eenmaal voor goed verliezen. Dan is de oude mens met al zijn begeerlijkheden voor goed afgelegd, om dan in nieuwigheid des levens te wandelen voor God, zonder zonde, in het lange witte kleed, dat aan al de gezaligden zal worden uitgereikt. Dat behoeft dan nooit meer te worden uitgedaan. Dat kan dan ook nooit meer vuil worden of bezoedeld. Men is dan volkomen heilig, voor eeuwig. Gode tot heerlijkheid en de ziel tot zaligheid.

Men gaat dan gekleed in het kleed, laat mij het nu zo maar eens mogen zeggen, dat alleen in de hemel „in de mode” is. Want daar dragen alle gezaligden hetzelfde kleed. En dat raakt nooit uit de tijd, want daar is geen tijd, daar is het eeuwigheid. O zalige eeuwigheid, die eeuwige zaligheid!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen