GENERALE SYNODE 1977

18

De synode komt weer bijeen.

Na de gebruikelijke opening komt in behandeling het rapport van de deputaten voor kerk en samenleving, uiteraard met het rapport van de synodale commissie.

Ouderling de Geus heeft bezwaren tegen de voorstellen van de commissie. We zijn, aldus spreker, terecht bang voor verwereldlijking van de kerk, maar we moeten ook waken voor verkerkelijking van de wereld. Hij stelt wijzigingen voor.

Na deze spreker komen andere afgevaardigden aan het woord. Het blijkt dat de mening van ouderling De Geus bijval vindt. Rapporteur Ds. Van Amstel toont begrip te hebben voor de geuite bezwaren.

Prof. Velema spreekt als voorzitter van deputaten. Hij is het met ouderling De Geus eens. Deputaten willen niet te kort doen aan de verantwoordelijkheid van de individuele gelovige. Zij willen geen juk opleggen. Het gaat om bezinning over bepaalde vraagstukken om de mensen een handvat te geven. Het deputaatschap is een studie- en geen doe-deputaatschap. Prof. Van ’t Spijker vraagt zich af of een bezinningsdeputaatschap in het Gereformeerde kerkrecht past. Daarna stelt rapporteur Ds. Van Amstel voor het vierde punt, waar zich de grootste bezwaren tegen richten te laten vervallen.

Zo komt de synode tot een, zij het niet eenparige, beslissing. Daardoor kan het deputaatschap weer verder arbeiden.

Het rapport van deputaten kerkelijk administratief bureau en het bijbehorende commissie-rapport vragen en hebben de belangstelling van de synode. Er is critiek en waardering. Het bureau is er en blijft bestaan.

Na enkele minder belangrijke zaken houdt de synode zich ernstig bezig met het rapport van deputaten voor radio-kerkdienst-uitzendingen. Er is een rapport van de commissie en een minderheidsrapport van schrijver dezes. Ds. Bouw verklaart, dat dit ook van hem is.

Vele afgevaardigden vragen en krijgen het woord. Daarbij komen verschillende punten naar voren.

Rapporteur Dr. Brienen gaat de geschiedenis na. Hij ziet in de beslissing van 1974 meer mogelijkheden dan alleen evangelisatiesamenkomsten, wat betreft de uitzending per t.v.

Ds. Bouw meent, dat te gemakkelijk heengestapt wordt over de uitsprak van 1965.

Zelf lichten we ook nog het minderheidsrapport toe. Indertijd hebben we in ons blad een aantal artikelen over deze zaak geschreven. Aan de hand van de uitspraken van de synodes hebben we daarin betoogd, dat er geen uitzendingen per t.v. kunnen plaatsvinden.

Prof. Versteeg valt het minderheidsrapport aan.

O.i. was dat niet juist. Er was naar voren gebracht, wat de akta vermeldden. Er was in uitgesproken, dat er de indruk was, dat enz. Zo’n indruk kan onjuist zijn en getracht kan worden die indruk weg te nemen. We wilden daaromtrent een en ander zeggen, maar we kregen daarvoor niet voldoende gelegenheid, wat te betreuren was, want daardoor heeft de behandeling van de zaak meer tijd gevraagd dan nodig was geweest. Op aandrang van de beide prae-adviseurs, die hierover het woord voerden, stemden Ds. Bouw en ondergetekenden er mee in, dat niet het gehele rapport in de akta werd opgenomen. Dit gebeurde niet, omdat het rapport onwaarheden zou bevatten, maar ter wille van hen, die dat verzochten.

Breed wordt nog gesproken over de appélzaak, die al eerder aan de orde was. De beslissing wordt uitgesteld tot de volgende synode.

Er is een langdurige comite-vergadering, waarin allerlei zaken op een passende wijze worden afgehandeld. We gaan daar uiteraard hier niet op in.

De zitting wordt onderbroken door de etenspauze.

In comité hebben de benoemingen van deputaten plaats. Elders is wel een inzicht te verkrijgen in de samenstelling van de verschillende deputaatschappen.

De vergadering wordt weer openbaar. Er zijn nogal veel belangstellende bezoekers, die het einde van de synode willen meemaken. Dat einde is nu nabij.

Eerst nemen de synode-leden onderling afscheid van elkaar. Dat zou na de sluiting van de synode niet zo gemakkelijk zijn.

De Voorzitter spreekt goede woorden van afscheid tot Prof. Coetsée. De predikanten Pronk en Den Butter waren al eerder vertrokken.

Op voorstel van het moderamen wordt besloten, dat D. V. de Generale Synode in 1980 te Amersfoort bijeen zal komen.

Dan komt de sluiting.

De Voorzitter acht dit geen onbelangrijke synode. Er zijn besluiten genomen, die voor ons kerkelijk leven van belang zijn. Tal van broeders hebben goed meegewerkt. Spreker dankt de vele mensen van Hoogeveen, die hun krachten gegeven hebben ten behoeve van deze synode. Hij noemt verschillende namen.

Ds. J. H. Velema richt als assessor een woord van dank tot de Voorzitter voor zijn leiding in deze weken. Hij dankt ook allen, die in Hoogeveen gezorgd hebben. Als blijk van waardering reikt hij namens de synode een enveloppe met inhoud over aan Ds. Boersma. Nog meer dankwoorden volgen.

De Voorzitter leest Handelingen 11:20-26 en gaat voor in dankgebed. Gezamenlijk wordt gezongen Ps. 72:3 en 4.

Met hamerslag wordt de Generale Synode van 1977 gesloten.

We kunnen uiteraard een nabeschouwing houden. We zouden kunnen schrijven over wat samenbond en over wat verdeeld hield. We zouden naar voren kunnen brengen, welke indrukken we hebben opgedaan. We zouden het kunnen hebben over de sfeer in Hoogeveen. Enz.

Dit willen we echter niet doen. We willen volstaan met een paar algemene opmerkingen. Er zijn in ons kerkelijk leven allerlei tegenstellingen ons allen welbekend. Deze komen uiteraard op een generale synode als het gaat over belangrijke punten steeds weer naar voren. Dat maakt, dat de meningen wel eens sterk tegenover elkaar komen te staan. Dat deed op deze synode geen schade aan de verhouding in de persoonlijke sfeer. Wij voor ons hebben althans de indruk gekregen, dat men tijdens de vergaderingen en ook tijdens de maaltijden en de andere pauzen op een vriendschappelijke wijze met elkaar omging. Er kwamen zaken aan de orde, die voor de voortgang van ons kerkelijke leven van grote invloed zouden kunnen zijn, maar er zijn op deze synode geen beslissingen gevallen, die de identiteit van onze kerken nog meer verduisterd zouden hebben, al moeten we hier dadelijk aan toevoegen, dat er wel beslissingen zijn genomen, die we moeten betreuren. Maar in het algemeen gezien mogen we dankbaar zijn. En het is betamelijk Gods goede hand daarin op te merken. Het gebed mag wel zijn, dat de Heere onze kerken, maar ook andere kerkinformaties, rijkelijk moge bezoeken met de krachtdadige werking van de Heilige Geest. Dan zal het gaan als bij persoonlijke bekering tot God, namelijk dat er wordt gevonden een verlaten en prijsgeven van alles wat niet naar Gods wil is en een zoeken van wat Hem welbehagelijk is en voor de kerk en de wereld tot zegen zal zijn.

We hadden gedurende de synode-dagen, samen met een ouderling-afgevaardigde, een heel goed logies te Tiendeveen.

Hiermee nemen we dan afscheid van de Generale Synode van 1977.

N.B. De opname van dit artikel en ook van het voorgaande is vertraagd, omdat we aan andere artikelen de voorrang gaven voor plaatsing in ons blad.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen