DE VERHOUDING WEDERGEBOORTE EN GELOOF 2.

Het is opmerkelijk dat vele oude dogmatici aan de wedergeboorte geen afzonderlijk hoofdstuk hebben gewijd. Voetius was de eerste die afzonderlijk de wedergeboorte besproken heeft in een tweetal geschriften. Na hem zijn de meeste reformatoren Voetius gevolgd.

In de Heid. Cat. wordt helemaal geen aandacht geschonken aan de wedergeboorte. In de Ned. Gel. Bel. zoals we zagen alleen in ruimere zin. (art. 24). Maar de Dordtse Leerregels spreken erover in engere zin. H.III/IV.

Al komt de term wedergeboorte slechts tweemaal voor in de Heilige Schrift (Matth. 19 : 28 en Titus 3 : 5), zo wordt de zaak zelf duidelijk geleerd. De Heere Jezus zegt tot Nicodemus, dat het zien van het Koninkrijk Gods volstrekt afhankelijk is van een wederom of van boven geboren worden.

Joh. 3 :3; van een geboorte uit wateren Geest, vs. 5. Zo wordt ook in de Proloog van het evangelie naar Johannes gesproken van het uit God geboren worden, 1 :13. Deze geboorte is een volstrekt geheimenis, door de Geest van Christus vrij machtig tevoorschijn geroepen, 3 : 8. De apostel Petrus ziet haar als een heerlijk gevolg van de opstanding van Christus uit de doden, 1 Petr. 1 : 3, in ons verwekt door de prediking van het evangelie, vs. 23, 25. Jakobus zegt dat de gelovigen voortgebracht zijn door het woord der waarheid. Jak. 1 : 18.

U ziet: wedergeboorte is een daad van God. Daarin zijn wij volkomen lijdelijk. Al mogen wij er uiteraard niet lijdelijk tegenover staan. Dat is een andere zaak.

Hoe prachtig hebben onze vaderen dit beleden in de Dordtse Leerregels. Zij stonden tegenover de Remonstranten, die de wedergeboorte zagen als een zedelijke aanrading. Ik citeer DLR III/IV, 12: „En dit is die wedergeboorte, die vernieuwing, nieuwe schepping, opwekking van de doden, en levendmaking, waarvan zo heerlijk in de Schriften gesproken wordt, dewelke God zonder ons in ons werkt. En deze wordt in ons niet teweeggebracht door de uiterlijke prediking alleen, noch door aanrading, of zulke manier van werking, dat, wanneer nu God Zijn werk volbracht heeft, het alsdan nog in de macht des mensen zou staan wedergeboren te worden, of niet wedergeboren te worden, bekeerd te worden, of niet bekeerd te worden. Maar het is een gans bovennatuurlijke, een zeer krachtige, en tegelijk zeer zoete, wonderbare, verborgene en onuitsprekelijke werking, dewelke, naar het getuigenis der Schrift (die van de Auteur van deze werking is ingegeven), in haar kracht niet minder noch geringer is dan de schepping of de opwekking der doden; alzo dat al diegenen, in wier harten God op deze wonderbaarlijke wijze werkt, zekerlijk onfeilbaar en krachtiglijk wedergeboren worden en metterdaad geloven. En alsdan wordt de wil, zijnde nu vernieuwd, niet alleen van God gedreven en bewogen, maar, van God bewogen zijnde, werkt hij ook zelf. Waarom terecht gezegd wordt, dat de mens door de genade, die hij ontvangen heeft, gelooft en zich bekeert”.

U begrijpt, dat men vandaag de dag onmogelijk uit de voeten kan met de wedergeboorte in engere zin. Men geeft zichzelf wel handen en voeten. Je moet je geloof handen en voeten geven zeggen ze. Men spreekt over een dagelijkse bekering, zonder dat je ooit van een eerste bekering gehoord hebt.

De doodstaat van de mens wordt niet gehonoreerd. Men kan zelf nog zoveel. Men kan bidden. Men kan geloven. Men kan alles zelf. Geestelijke zelfbediening. Zo wordt er vandaag veelal gepreekt: zo is ook de pastorale bearbeiding. Zo worden er vrome mensen gekweekt in de gemeente. Mensen, die rein zijn in eigen oog, maar van de drek der zonde niet zijn gewassen. Je mist de beleving. We moeten wederom geboren worden. En als dat gebeurt, dan is er ook geloof. Dan wordt God God voor mij. De ontdekking van de doodstaat is het leven. En dat gaat niet zonder geloof uiteraard. Maar zonder wedergeboorte kan er geen sprake zijn van geloof. Hoe zal een dode kunnen geloven ?

Enkele slotopmerkingen.

Hier liggen de verschillen in onze kerken. Daar hebben we telkens mee te maken. Een persoonlijk geestelijk gesprek is niet mogelijk. Maar zegt men: je moet elkaar aanvaarden, zoals Christus ons aanvaard heeft ! Als we echter elkaar in den Heere mogen ontmoeten, dan is het zelfs geen vraag meer of je elkaar aanvaardt. Het is de omgekeerde wereld.

Men spreekt ook van tweeërlei geloofsbeleving. Het heeft te maken met je karakter en je kerkelijke achtergrond. Men spreekt zelfs van een eigentijdse geloofsbeleving ! Het zijn echter allemaal geloofsbelevingen waar de beleving en de bevinding gemist wordt. En dat men met de wedergeboorte in engere zin geen raad weet. En daarom bij voorkeur spreekt over geloof, los van de wedergeboorte.

Ik eindig met een uitspraak van Kohlbrügge. Hoe zij ook geleid worden zegt hij, ze komen allemaal te wonen in de Kreupelstraat ! Daar hebben we de Heere nodig en ervaart Zijn volk ook wie de Heere voor hem is !

Noordeloos

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen