Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Het wonder van Jezus’ stilstaan

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Het wonder van Jezus’ stilstaan

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

„en Jezus stilstaande.....”

Enkele woorden kunnen soms veel betekenen. Zeker geldt dat de bovenstaande woorden in de geschiedenis van de genezing van de blinde Bartimeus. We vinden deze woorden bij al de Evangelisten, die dit beschrijven. De Heilige Geest heeft de pen van drie Evangelisten bewogen om dit wonder toch niet voorbij te gaan: het stilstaan van de Zoon van God. Het zijn gouden woorden, vol van het goud van Gods ontferming. In het Grieks komt dat nog meer uit: daar staat stilstaande vóórop om de volle nadruk erop te leggen, hoe groot of de daad van ontferming is, die erin uitkomt.

In dat stilstaan is verbinding én onderscheid. Er is verbinding met een roepende Bartimeus. Er is onderscheid met een bestraffende schare.

Verbinding met een roepende Bartimeus. We kennen deze geschiedenis. De Heere Christus maakt voor het laatst tijdens Zijn omwandeling op deze aarde de gang van Jericho naar Jeruzalem. Hij gaat op om te lijden en te sterven. Het is Hem echter niet te veel om Zijn wonderen groot te maken in en bij Jericho. Daar langs de kant van de weg was deze arme, blinde bedelaar. Ontzettend is het al blind te zijn en het licht in de ogen te missen. Maar dat betekent ook in het Israël van die tijd, dat hij door bedelen in zijn levensonderhoud moet voorzien. Het blijkt dat deze man iets verstaat van de achtergrond van zijn ellende. Hoeveel........... het staat hier niet, maar wel zovéél, dat hij uitziet naar de Heere. Het is al een wonder voor hem, dat er Eén is, die ontferming bewijst aan armen en blinden: de Zoon van David. Een wonder óók, dat deze Zone Davids langs déze weg komt. O, zodra hij hoort dat Jezus hier voorbijgaat, roept hij uit zijn ellende tot Hem: Jezus, Gij Zone Davids ! ontferm U mijner....... Dat is een roepen door de trekking, die er van deze grote Davidszoon uitgaat. Met grote aandrang uit de nood van zijn leven. Hij zal het niet weten dat de Cnristus voor het laatst Zijn weg hier maakt, maar hij roept wel alsóf het de laatste keer is dat Hij daar gaat. Zo’n belang heeft hij erbij. We hebben trouwens te denken -al bij het begin- aan een gedurig luid roepen om ontferming.

De stilstaande Jezus verbindt Zich aan deze roepende Bartimeus. Dat is de genade, die Gods eigen werk kroont.

Onderscheid met een bestraffende schare. De menigte ergert zich aan de roepende blinde. Het is nog nooit anders geweest dat de godsdienstige schare een afkeer heeft van roependen uit hun ellende. Omdat ze er zelf niets van verstaan. Omdat ze wel een zekere belangstelling hebben vóór Jezus, maar geen belang bíj Hem in de wezenlijke zin van het woord. Die arme bedelaar moet maar ophouden met dat geroep ! Het blijkt dat het die schare niet lukt om die man tot zwijgen te brengen. Hij roept des te meer. Hij maakt zijn gebed nog korter opdat de Heere hem maar horen zal. Hoe groter de nood, hoe korter het gebed. Geen hel en duivel kunnen deze man doen ophouden. Maar wat een onderscheid tussen die schare en de Christus. De schare zou willen dat Hij er zo spoedig mogelijk aan voorbijgaat. Maar nee, Hij doet juist andersom. Hij blijft stilstaan. Opzettelijk stil staan. Openlijk betoont Hij het aan deze menigte dat Hij de tijd neemt voor deze arme, blinde man. Zij, die hem zo bestraffend hebben toegesproken, moeten en mogen dit zien.

De stilstaande Jezus tegenover de bestraffende schare. Daar is Bartimeus goed mee. Als hij het van de mensen rondom hem had moeten hebben, dan was hij blind gebleven en zonder ontferming...............

Kent u in uw leven het wonder van het stilstaan van Gods Zoon ? Dat wonder wordt zo groot voor allen die tot God hebben leren roepen uit de nood van hun hart en leven. Velen kunnen zo gemakkelijk spreken over hun zonde en ellende. Zij weten met hun verstand dat ze geestelijk blind zijn. Ze praten over geestelijk armoede, alsof het de gewoonste zaak is. Maar ze zijn nog nooit in waarheid ontdekt. Verstaan nog niets van de afgrondelijke diepte van hun eigen ellende. Daarom roepen ze niet als Hij voorbijgaat in de bediening van Gods Woord, Die een Ontfermer is van ellendigen. De nood is nooit recht nood voor God geworden. Daarom kunnen ze het zo goed uithouden bij een dode belijdenis. Maar hoe anders wordt het, als de Heilige Geest hun blindheid en armoede ontdekt. Dan wordt het noodgeschrei uitgedreven tot God.

Dan lijkt het wel eens alsof God niet hoort. Dan komen de machten van de duisternis tegen hun roepen op. Nochtans lukt het niet om dat noodgeschrei tot stilstand te brengen, hoevaak of ze het zelf vrezen dat het te laat is. Maar nu: de stilstaande Christus ! Hij hoort naar de stem van het geroep. In Zijn stilstaan spreekt het welbehagen Gods. Dat ligt er achter. In eeuwig welbehagen heeft God een oog geslagen op deze ellendige blinde man. In eeuwig welbehagen heeft God gedacht aan al die ongelukkigen, die om God leren roepen. Niet om hun roepen. Integendeel, nun roepen is vrucht van verkiezende liefde. Maar Christus betoont het welbehagen des Vaders, als Hij hier en telkens weer stilstaat. Door Zijn Hand gaat het welbehagen des Heeren gelukkiglijk voort.

In dat stilstaan bewijst Hij ook Zijn liefde in bewogenheid met deze ellendige. Het welbehagen gaat niet buiten Zijn Borghart om. Zijn liefde brandt om deze man van zijn kwaal te verlossen en in Zijn ontferming te doen delen. Daartoe is Hij gekomen om blinden het gezicht te geven. Om deze Bartimeus achter Zich aan te trekken en in hét licht te doen wandelen. Nee, dan staat Hij niet voor niets stil. Hij gaat waarmaken in het leven van deze man; waartoe Hij gekomen is. Hij laat het Bartimeus toeroepen: heb goede moed; sta op; Hij roept u. Goede moed vanwege een stilstaande Christus. Hij heeft Zijn hart tot deze ellendige geneigd en zal hem nu alles schenken, wat hij nodig heeft. Wat een troost voor allen, die in hun zonden en ellenden Hem hebben nodig gekregen. Is uw naam onder hen ? Of is uw roepen zo flauw, zo harteloos, zonder dat het u in waarheid om God te doen is ? Daar is niets van te verwachten. Hoe laat Hij Zich-Zelf prediken als een ontfermen van blinde en arme zondaren ! Hoe betoont Hij het dat Hij niet tevergeefs gezocht wordt ! Ga niet aan Hem voorbij, zolang Hij Zich-Zelf zo boodschapt. Roep tot de Heere. Houd aan in de tijd der genade. Bid om ogenzalf, opdat ge uzelf en uw nood leert kennen. Dan zal Hij niet beschamen, die in oprechtheid tot Hem leren roepen. Hij zal het laten zien dat hij stilstaat bij hen, die naar recht verdiend hebben eeuwig voorbijgegaan te worden. Dan blijft het wonder er over: omgezien naar een blinde bedelaar en dat uit enkele genade.

Dit artikel werd u aangeboden door: Bewaar het Pand

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 5 februari 1981

Bewaar het pand | 6 Pagina's

Het wonder van Jezus’ stilstaan

Bekijk de hele uitgave van donderdag 5 februari 1981

Bewaar het pand | 6 Pagina's