Onze 22e ontmoetingsdag 2

De pauze is altijd belangrijk. Natuurlijk ook om de maaltijd te nuttigen en eventueel een wandeling te maken of op andere wijze van de buitenlucht te genieten. Daarvoor is in Kampen ruimschoots gelegenheid, omdat het kerkgebouw dicht bij het park staat. Men behoeft maar even de straat over te steken en door de poort te gaan en men is in een prachtig park. Belangrijker is de pauze echter voor het ontmoeten van elkaar en zo kennis met elkaar te maken of de vriendschapsbanden te versterken.

Van de pauze maakten we zelf ook gebruik om even met deze en gene te spreken. We vonden onder de bezoekers vele vrienden en bekenden. We spraken met bezoekers uit Friesland en Groningen en uit andere provincies. Dan merken we hoe moeilijk sommigen het hebben met het kerkelijke leven. Voor hen zijn onze ontmoetingsdagen hoogtijdagen. Dan horen ze weer de oude schriftuurlijke klanken, waar ze zich aan verbonden gevoelen. We ontmoetten vrienden bij wie we tijdens een generale synode enkele weken lang gastvrij hebben verkeerd. Het deed ons goed vele vrienden te kunnen begroeten. We mogen aannemen, dat het vele anderen ging als onszelf, namelijk dat het een vreugde was zo in onderlinge samenbinding bij elkaar te mogen zijn.

Om 2 uur beklom Ds. P. Beekhuis de kansel. De pauze was daarmee voorbij. De bezoekers hadden tijdig een plaats in het kerkgebouw opgezocht.

We zongen Ps. 42 : 3. Ds. Beekhuis ging voor in gebed en vroeg daarna aandacht voor Zefanja 3 : 12: Maar Ik zal in het midden van u doen overblijven een ellendig en arm volk; die zullen op de Naam des Heeren betrouwen. We willen een korte samenvatting geven van het openingswoord.

Dit woord van Zefanja is een troostwoord, een heerlijke belofte. Toch een woord waar elk mens zich aan ergert. Elke belofte moet worden vervuld. Ook hier is een weg waar niemand aan wil. Een arm en ellendig volk. Vandaag is voor deze woorden geen aandacht. Zefanja heeft eerst gewaarschuwd tegen afgodendienst enz. en het oordeel aangezegd, ook over het overblijfsel, dat er zal zijn. Dat is arm en ellendig. Het is de erve der vaderen kwijt. Dit woord is nauw verbonden met de Messiaanse heilsbeloften, met de zaligheid. Ze zijn arm naar de wereld en nu ook bevreesd, dat God tegen hen is. Ze moeten buigen en bukken voor God. Ze komen in de zelfverfoeiïng. Ze zijn arm aan gerechtigheid en heiligheid. Ze leren iets in van zondaar te zijn. Als de Heere arbeidt komt er droefheid over de zonde, gaat men inleven geen gerechtigheid voor God te hebben. We grijpen het werkverbond aan. We doen teleurstellingen op en dan houdt de mens niets over. Hij wordt arm en ellendig. We moeten sterven aan de wet.

Er wordt veel over gesproken, dat men arm en ellendig is. Maar dat moet van boven gegeven worden. Het gaat om de waarachtige beleving. Ons vlees is een vijand van vrije genade. Gelukkig als we het van de Heere mogen leren. De Heere zorgt er voor dat er zo’n volk is.

Zij betrouwen op de Naam des Heeren. Het kan lang duister zijn, maar er zijn dan toch goede gedachten van de Heere. Gelukkig als de mens dat mag hebben en het recht mag toevallen. Dat is het wonder dat de mens op de Naam des Heeren gaat betrouwen. Daarin ligt de Christus, de volle zaligheid. Gelukkig de mens die dit mag leren. Alleen door Zijn armoede, om anderen rijk te maken. Dat gaat gepaard met sterven aan de zonde en de wereld. Dan worden we teruggeleid naar de eeuwigheid. Dan gaat ook de betrekking uit naar Vorst Immanuel, in Wien alles ligt. De Naam des Heeren is een sterke Toren. Die tot Christus komt is niet meer onder de wet, maar onder de genade. Het gaat om de beleving.

Men spreekt over vertrouwen en geloof, maar niet vanuit de armoede van ons zondaarsbestaan. Kohlbrugge zegt: velen grijpen in de korf der genade zonder te belijden: ik heb gezondigd. Als de Heere gaat werken wordt het een wonder. Zij eindigen in het eeuwig welbehagen. Zij zullen aankomen in het nieuwe Jeruzalem. Gekocht door Jezus Christus en Die gekruisigd. Het zijn armen, maar zalige armen, want zij zullen God zien.

We zingen Ps. 147 : 6 en daarna krijgt Ds. P. van Zonneveld het woord. Deze beloofde te zullen zorgen voor een samenvatting van zijn rede, die naar we hopen in dit nummer kan worden opgenomen. Daarnaar kunnen we dus verwijzen. Er werd met spanning en aandacht en ook met instemming geluisterd naar wat Ds. van Zonneveld sprak. Het was naar het hart van Gods volk.

We zingen vervolgens Ps. 31 : 5, 17 en 19. Tijdens het zingen wordt er gecollecteerd. Ds. M. Vlietstra spreekt een slotwoord. We geven hieronder een samenvatting.

Er mag teruggezien worden op een goede dag. We gaan straks naar huis. Hij wil niet lang spreken na wat we al gehoord hebben. Laten we het woord van Christus meenemen naar huis. Hij vraagt aandacht voor Mattheus 6 : 19, 20 en 21: Vergadert u geen schatten op de aarde, waar ze de mot en de roest verderft en waar de dieven doorgraven en stelen, maar vergadert u schatten in de hemel, waar ze noch mot noch roest verderft en waar de dieven niet doorgraven noch stelen, want waar uw schat is, daar zal ook uw hart zijn. Aardse schatten zijn bij de mensen in trek. Wat kunnen we er niet voor krijgen voor ons en onze kinderen! We moeten werken met de krachten die God geeft, maar laten we bedenken: die rijk willen worden vallen in veel verzoekingen. Daarom: vergadert u geen schatten op de aarde................... Aardse schatten, aards geluk is vergankelijk.

Deze morgen stond spreker nog aan een graf: een man van 42 jaar was na één dag weg. Vergadert u schatten in de hemel. Dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen de enige waarachtige God en Jezus Christus, Die Gij gezonden hebt. Schatten in de hemel, vanuit de hemel, door Christus verworven, door de Heilige Geest uitgedeeld en toegeëigend. Droefheid over de zonde, verlangen naar God, naar Zijn gemeenschap, naar verzoening met God. We hebben het straks gehoord. Wat reden is er dan om die vermaning niet ter harte te nemen van de Mond der waarheid? Men zegt: ik kan mijn hart niet meekrijgen. Als nu Christus Zelf zegt: vergadert u geen schatten..............., maar vergadert u schatten in de hemel........... zou Hij dan niet in de weg van genade, wedergeboorte en bekering kunnen geven dat we afgesneden worden van die oude Adam om ingelijfd te worden in de levende Wijnstok, om te bedenken de dingen die Boven zijn? Hemelse schatten, te verwerven als we uitgekleed en aangekleed worden. Geheel uitgekleed, maar ook bekleed met het kleed der gerechtigheid en eens in fijn lijnwaad. We moeten niet redeneren om ons aan de klem van het woord te onttrekken. De Heere heeft gezworen geen lust te hebben in ons verderf. Dit moet tot gebed leiden. Waar uw schat is, daar zal ook uw hart zijn. Waar is uw hart?

Vergadert u schatten in de hemel. Zalig als onze schat en ons hart in de hemel zijn, als ons domicilie in de hemel is, onze naam geschreven is in het boek des Lams, als we hemelburger zijn. Dan is ook de aarde toegezegd, want het Godgeheiligd zaad zal het gezegend aardrijk erven.

Ds. Vlietstra gaat voor in dankgebed, laat zingen Ps. 25 : 6 en 7 en eindigt met de bede uit de avondzang.

Hiermee is het einde van deze ontmoetingsdag gekomen. Het kerkgebouw stroomt leeg. Men neemt afscheid van elkaar. Velen gebruiken eerst nog wat. Er is nog belangstelling voor de boekenstand. En intussen worden er nog vele gesprekken gevoerd. Maar de een na de ander vertrekt en tenslotte is het weer stil in de omgeving van het kerkgebouw.

De bezoekers gaan naar huis. Bij velen leeft er dankbaarheid in het hart omdat de Heere deze dag gegeven heeft.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen