Godlovers

„En God zag al wat Hij gemaakt had, en ziet het was zeer goed”. Dat betrof ook de mens. Adam door God geformeerd uit het stof der aarde en met Zijn adem. Een zeer gelijkend beeld. Kennis, gerechtigheid en heiligheid, profeet, priester en koning. Daarom pronkstuk van de schepping. Met het ene doel: God loven en prijzen.

Door de zondeval beeld Gods af. Niet meer beantwoordend aan het scheppingsdoel.

Geen Godlover meer. Een geboeide tong, een gesloten mond. Door God niet meer te gebruiken tot Zijn verheerlijking. Onnut. Waard om eeuwig te worden weggeworpen. „En de Heere zag, dat de boosheid des mensen menigvuldig was op aarde, en al het gedichtsel der gedachten zijns harten te allen dage alleenlijk boos was. Toen berouwde het het de Heere, dat Hij de mens op de aarde gemaakt had, en het smartte Hem aan Zijn hart”.

Wonderlijk, wonderlijk.............. op de Pinksterdag zijn er toch weer mensen die God prijzen. Het begon met 120, en aan het einde van die dag waren er 26 maal zoveel: 3120. Allen waren, alsof er nooit geen zondeval was geweest, bezig met het prijzen van God. Verder nog. Zij worden genoemd „eerstelingen”. ’t Was dus nog maar een begin. Het zal worden een schare die niemand tellen kan.

Op het Kerstfeest waren het engelen. Een menigte van hemelse heirlegers prijzende God. Echter zij zijn niet gevallen. In Bethlehems straten werd het al wonderlijk toen herders gingen nazingen wat de engelen hadden voorgezongen. Ze gingen terug verheerlijkende en prijzende God.

Op de Pinksterdag is er de doorbraak. Tongen worden losgemaakt; monden geopend. Hier is het wonder. Niet van de mens uit. Hoe zou dat kunnen? Maar van God uit! Dit wonder is door Gods alvermogen, door ’s Heeren hand alleen geschied. Hier is de nederlaag van de satan. Hier is de triomf van God.

De Pinksterlingen hebben stof om God te prijzen. Niet slechts omdat hun tong werd losgemaakt en hun mond werd geopend. Dat kon niet zo maar. Petrus zegt terecht: „Jezus dan de beloften des Heiligen Geestes ontvangen hebbende van den Vader, heeft dit uitgestort”. God moest Zijn Zoon geven, overgeven aan de vloek en dood. Jezus moest Zichzelf geven; door Hem moest de zonde verzoend worden en de schuld betaald. Christus vanwege Zijn kruisverdienste heeft de belofte van de Heilige Geest ontvangen. Hij heeft ook het recht verworven om gevallen mensen te herstellen, om weer te maken tot profeet, priester en koning, om weer te brengen tot het scheppingsdoel: het loven en prijzen van God.

Welk een stof hebben ze om God groot te maken! Om te zingen van Zijn genade en van Zijn barmhartigheid. God uit Wie, door Wie, en daarom tot Wie alle dingen zijn.

U ziet het op de Pinksterdag heel duidelijk wat het is vervuld te zijn met de Heilige Geest. De Geest brengt weer tot de bestemming: het loven en prijzen van God.

Er is hier veel te leren. Want wij kunnen de accenten zo heel anders leggen. Wat kunnen we uiteindelijk toch onszelf nog bedoelen, onszelf vooropstellen, onszelf in het middelpunt plaatsen. Hoe kunnen we leven op ons geloof. Als ik nu maar eens mag weten of mijn zonden vergeven zijn, of ik echt bekeerd ben, of ik mij voor de eeuwigheid niet bedrieg, of ik van eeuwigheid een beminde van de Vader ben, of Jezus Christus ook voor heeft geleden en is gestorven. Ik bedoel niet, dat we niet hebben te staan naar zekerheid. Dat is een Bijbelse opdracht; en de eeuwigheid is te lang en uw onsterfelijke ziel te kostelijk om op een misschien voort te gaan.

Maar waar vervulling is met de Heilige Geest daar komt God voorop te staan. Dat is een wezenlijk kenmerk van het ontvangen hebben van de Geest. Dan gaat het niet om de hemel. Niet om mijn kracht en om mijn troost. Doch allereerst en allermeest om God. Dat God Zijn eer ontvangt. Dat God wordt grootgemaakt. Dat mijn leven is tot verheerlijking van Hem. Dat hart en mond. leer en leven, handel en wandel, alles van mij, in mij Hem looft en prijst. Weer toegewijd is aan Zijn eer.

Zeg het nu eens: is het al Pmksteren voor u geworden? Hebt u de Geest reeds ontvangen? Zonder die Geest blijft uw tong geboeid, uw mond gesloten. U kunt u van de hemel verzekerd houden, u kunt hopen daar straks te zullen komen, maar wat moet u daar doen? Daar zal het eeuwigzijn God loven en prijzen. Dan zou de hemel voor u zijn een eeuwige kwelling. Bid dan toch om die Geest, Die wat nu een last is, maakt tot de grootste lust. God is het zo waard dat ook uw mond geopend wordt en Zijn lof zingt.

Weet u het niet of u reeds van Godhater Godlover bent gewerden? Ik zeg u, of we klein zijn of groot, dit is de begeerte: „och, of nu al wat in mij is Hem prees”. Het wordt de grootste smart dat de mond zo dikwijls weer gesloten is, dat het lied afgebroken wordt, dat er zoveel in het leven is dat niet is tot de eer van de Heere. Daarom gaan de kinderen Gods uitzien naar de toekomst. Hier moeten ze zichzelf opwekken: „en gij mijn ziel, loof gij Hem bovenal”. Hier moeten ze elkaar opwekken: „Komt, maakt God met mij groot, de nooit volprezen Naam van Hem”. Straks zullen ze de wens verkrijgen. Straks eeuwig God grootmaken. Straks enkel Godlover.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen