Ds. H.C. van der Ent en Dordrecht-centrum

Het was donderdag 21 oktober j.l. 30 jaar geleden, dat Ds. Van der Ent in het ambt van dienaar des Woords bevestigd werd. Dat was te Werkendam. We zijn bij de bevestiging en intrede tegenwoordig geweest en hebben aan de handoplegging deel genomen. We kenden elkaar nog van Apeldoorn. Ik zal nooit de eerste ontmoeting vergeten. Toen was de jubilaris al wat hij nu nog is, open en oprecht. In de loop der jaren hebben we elkaar regelmatig ontmoet. En nu al vele jaren werken we samen aan het blad Bewaar het Pand.

Daarom vonden we het vanzelfsprekend van onze belangstelling blijk te geven tijdens de receptie die aan de avond van die dag door de kerkeraad van Dordt-centrum, waar de jubilaris nu ruim 4 jaren mag arbeiden, werd aangeboden. De kerkeraad voelde zich geroepen zijn aanhankelijkheid aan deze dienstknecht des Heeren te tonen en de gemeente en anderen in de gelegenheid te stellen de jubilaris en de zijnen te gaan feliciteren.

Toen Ds. van der Ent 25 jaar in het ambt stond was al bekend, dat hij van Katwijk naar Dordrecht zou gaan. Het is te begrijpen, dat de herdenking van dit jubileum toen in het licht daarvan gezien moet worden. Katwijk zou haar dienaar moeten missen en Dordt stond voor de vraag, wat het in de toekomst zou worden in een gemeente die verscheurd lag.

Er is in de Dordtse jaren veel ten goede veranderd. De kudde heeft zich achter de herder geschaard. Het verenigingsleven is tot bloei gekomen. Het ledental van de gemeente is gestaag vermeerderd. Er wordt veel geofferd. Men leeft in liefde en vrede met elkaar. De Heere geeft zegen onder de arbeid. En wat zullen we nog meer zeggen? Er was stof om de Heere te erkennen voor de vele weldaden en daarbij ootmoedig stil te, staan.

Velen kwamen om de jubilaris, zijn echtgenote en de kinderen geluk te wensen. Ook met de verjaardag op 4 oktober en het 30-jarig huwelijk op 15 oktober j.l.

De receptie werd gehouden in een grote zaal van de Hervormde Pauluskerk. De zaal was bijna nog te klein voor de velen die kwamen uit de eigen gemeente en van elders, uiteraard ook uit de vroegere gemeenten die Ds. Van der Ent heeft gediend. Verschillende predikanten toonden hun belangstelling.

Halverwege de avond sprak ouderling Van Hulst een hartelijk woord van dank namens de kerkeraad voor de getrouwe arbeid van de jubilaris en hij betrok er ook zijn vrouw en kinderen bij. Hij liet ons hen staande toezingen Ps. 134 : 3: Dat ’s HEEREN zegen oop u daal’,...... Namens de kerkeraad bood de voorzitter van de kerkeraad een enveloppe met inhoud aan, met de bedoeling daarvoor iets van blijvende waarde te kopen. Daarna sprak de voorzitter van het verband van verenigingen. Hij sprak de dank uit voor de vele arbeid, die Ds. Van der Ent aan alle verenigingen heeft besteed. Een lid van de meisjesvereniging las een gedicht voor, gemaakt door de koster, waarin over het geschenk werd gesproken, dat daarna in de vorm van een enveloppe met inhoud ter bekostiging van het geschenk werd aangeboden.

Zo ging de avond gauw voorbij. We vonden het fijn daar te zijn en ook namens onze lezers aan Ds. Van der Ent en de zijnen de theologen, maar het zal ook zijn waarde blijken te hebben voor allen die uitzien naar een wezenlijke Christelijke ervaring.

Velen die het gelezen hebben als gevolg van mijn aanbeveling hebben getuigd van de zegen die zij hebben ontvangen. In een kerk die mij bekend is leidde het lezen van het boek door één man tot een gebedssamenkomst als zij tevoren nooit hadden gehad.

In deze oppervlakkige en verwarde dagen dank ik Goa voor een boek als dit en ik bid dat Hij het moge zegenen voor talloze zielen.

In het boek staat ook een aantekening bij te titel, als volgt:

Ware religie moet altijd worden vergezeld van diep gevoel. Het moet zo zijn vanwege haar geestelijk karakter. Niemand legde meer de nadruk op de geestelijkheid van de godsdienst dan zijn Stichter. Teneinde de wezenlijke noodzakelijkheid van geestelijke ervaring te benadrukken maakte de Heere Jezus dikwijls gebruik van een paradox, zoals toen Hij zei: „Die zijn leven vindt zal het verliezen, maar die zijn leven verliest om Mijentwil zal hetzelve vinden”. Het was daarom natuurlijk dat de geestelijk-gezinde gelovigen te Pulverbach zich wendden naar de hymnen van Joseph hart. Want deze dienaar was zelf door diepe wateren gegaan en zijn hymnen, hoewel vaak vreemd, zijn enig in hun gebruik maken van de paradoxale methode. We kunnen niet beter doen dan dit te illustreren door het drukken van de regels, waaruit onze titel is genomen.

IJdel is al onze beste vroomheid,
Wanneer zij op valse gronden is gebouwd;
Ware religie is meer dan begrip,
Er moet iets worden gekend en gevoeld.

Het is te geloven in tegenstrijdigheden,
Te spreken met iemand die men nooit ziet,
Te roepen en te zuchten onder aanvechtingen,
Toch te vrezen de gedachten aan verlichting.

Het is te gevoelen de strijd tegen ons,
Toch in de hoop de overwinning te verkrijgen,
Te geloven, dat Christus ons gereinigd heeft,
Hoewel de melaatsheid blijft.

Voortdurend in het geloof te zijn,
Toch te beven, sidderen en schudden;
Elk ogenblik te ontvangen
Kracht en toch altijd zwak zijn.

Te zijn aan het strijden, vluchten, terugkeren;
Altijd aan het zinken, toch aan het zwemmen;
Om te gaan met Jezus, aan het treuren
Om onszelf of anders om Hem.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen