Uit de gouden Schatkist 8.

De uitnemendheid van Christus is zodanig, dat de ontdekking er van de ziel een volkomen voldoening en bevrediging geeft.

De ziel van de mens zoekt steeds naar hetgeen het meest uitnemend is. De vleselijke mens verbeeldt zich, dat aardse dingen deze bevrediging geven. De één zoekt het in rijkdom; de ander acht eer en aanzien boven alles; weer anderen denken dat vleselijke genoegens het één en het al zijn. De ziel kan echter in geen van deze dingen volkomen bevrediging vinden, omdat ze weldra de beperking ervan ontdekt.

Wereldse mensen verbeelden zich dat er waar geluk in deze dingen is die ze najagen. Zij denken dat als zij ze konden verkrijgen, dat zij gelukkig zouden zijn. En wanneer zij ze verkrijgen en geen geluk vinden, dan zien zij weer uit naar iets anders, en zij zijn nog zoekende.

Christus Jezus echter heeft de ware en zo’n grote uitnemendheid, dat zij die haar ontdekken niet meer verder zoeken; hun geest vindt in Hem de ware bevredigende rust, en ziet in Hem een verheven heerlijkheid en onuitsprekelijke liefelijkheid. De vorige dingen worden dan gezien als voorbijgaande schaduwen, maar ze hebben nu het bestendige Wezen gevonden.

Eerder zochten ze het geluk in de stroom, maar nu hebben ze de Oceaan gevonden. De uitnemendheid van Christus is een Voorwerp dat de natuurlijke begeerten van de ziel volkomen voldoet en genoegzaam is haar geheel te vervullen. Zijn uitnemendheid is zonder einde en zodanig, dat de ziel er geen grenzen aan ziet. Hoe meer de ziel ermee bekend raakt, des te uitnemender ze wordt. Iedere nieuwe openbaring maakt Zijn schoonheid des te liefelijker. De ziel ziet geen einde; er is ruimte genoeg om steeds dieper in te dalen zonder ooit tot de bodem te geraken. De ziel wordt nooit moe om deze schoonheid te bewonderen. Christus’ uitnemendheid is altijd fris en nieuw en ze verschaft, als ze duizend of tienduizend jaar aanschouwd is, nog evenveel, zelfs meerdere vreugde dan toen ze voor het eerst geopenbaard werd. Zijn schoonheid past en is verzadigend voor al de vernieuwde vermogens van de ziel.

Ook is de uitnemendheid van Jezus Christus het enige gepaste en verzadigende voedsel voor de ziel. De mens in Christus stilt zijn honger met hem en leeft op en uit Hem. Hij is dat Brood, dat uit de hemel is nedergedaald. Hij die het eet, zal nooit meer sterven. Hij is het Brood der engelen; Hij is de Wijn en de Melk, die zonder geld en zonder prijs geschonken wordt. Hiermee kan de hongerige ziel zich in vettigheid verlustigen en de hijgende ziel kan door Hem met alle goedheid vervuld worden. De vrede en vergenoeging die in Hem gevonden worden, gaan alle verstand te boven en zijn onuitsprekelijk en vol heerlijkheid. Wie uit deze Fontein gedronken heeft en Zijn zoetigheid gesmaakt heeft, kan dit nooit vergeten. De ziel heeft de Rivier van het water des Levens gevonden en begeert geen andere vrucht meer.

De openbaring van de liefde van Christus geeft aan de ziel een overvloedige bevrediging. Deze liefde van Christus is buitengewoon zoet en verzadigend. Ze is beter dan het leven, omdat het de liefde van zulk een heerlijk en uitnemend Persoon is. Hoe liefelijker de Persoon is, hoe begerenswaardiger Zijn liefde is. Hoe zoet moet de liefde niet zijn van Hem, Die de eeuwige Zoon van God is en Die in wezen en heerlijkheid de Vader gelijk is.

Welk een zaligheid moet het niet zijn geliefd te worden door hem Die de wereld geschapen heeft — Die alle dingen draagt door het Woord Zijner almacht — Die verhoogd is aan de rechterhand Gods, ver boven alle overheid en macht en kracht en heerschappij en alle naam, die genoemd wordt — Die alle dingen aan Zijn voeten onderworpen heeft — Die de Koning der koningen en de Heere der heren is — het Afschijnsel van des Vaders heerlijkheid. Het is zeker genoegzaam voor de ziel van een aardworm die het stof bewoont en ook tot haar verzadiging, als ze door Hem bemind wordt.

Deze liefde van Christus is ook buitengewoon zoet en verzadigend, omdat ze zo oneindig groot is. Het is een liefde sterker dan de dood, en zulk een liefde die nooit tevoren gezien werd en die ook nooit geëvenaard kan worden.

Er zijn merkwaardige voorbeelden geweest van zeer grote liefde tussen aardse vrienden. Er bestond een allesovertreffende liefde tussen David en Jonathan. Ze is echter nooit gelijk te stellen met die liefde, die Christus de gelovigen bewijst. De liefde van Christus werpt zoete vruchten af. Alle kostbare weldaden en alle dierbare beloften die Hij Zijn volk geeft, zijn de vruchten van deze liefde. Hoop en vreugde zijn de aanhoudende stromen die uit deze fontein: ”de liefde van Christus” vloeien.

De dorstige, hijgende ziel vindt in Christus verzadiging en vergenoeging, niet alleen door de volheid der genade en uitnemendheid, die Hij in Zijn eigen Persoon heeft; maar ook, omdat Hij de Weg tot de Vader is. Door Hem worden wij met God verzoend; door Hem hebben wij een vrijmoedige toegang tot God en door Hem worden wij in Gods gunst en liefde hersteld. De armoede en het gebrek van de gevallen mens bestaan daarin, dat hij van God gescheiden is, want God is de rijkdom en de zaligheid van het schepsel. Wij zijn echter van nature van God vervreemd en God is van ons vervreemd. Onze Maker verkeert niet in vrede met ons. In Christus is er echter een weg voor een vrije gemeenschap tussen God en ons. Door Hem komen wij tot God en door Hem komt God tot ons. Jezus zegt: „Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven; niemand komt tot de Vader dan door Mij.” Joh. 14 : 6.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen