Leven naar Gods wil 10.

Onder bovenstaande titel verscheen er dezer dagen een geschrift over het huwelijk en andere „relaties”. U zult het langzamerhand wel weten dat met het laatste woord in dit verband bedoeld is de betrekking van mensen onder elkaar, zoals ongehuwd samenwonenden die hebben in allerlei vorm. Het is tegenwoordig geen vreemde zaak meer om te horen spreken over relatievormen of vormen van samenleven. Graag teken ik daarbij wel aan dat ik er meer van houd om zulke woorden niet teveel te gebruiken. Het is beter iedere vorm van relatie maar bij zijn eigen naam te noemen. Zo licht krijgen we anders de indruk dat ze toch eigenlijk allemaal gelijk zijn: het huwelijk, het ongeoorloofd samenwonen van een jongen en meisje, man en vrouw, homofielen enz. Soms kan een gemakkelijk gebruik van zulke woorden al in zekere zin een aanvaarding van de zaken inhouden. Dan is het allemaal wel waar: het huwelijk is een relatie tussen man en vrouw en ook de andere vormen van samenwonen zijn relaties, maar vergeten wordt dat er tussen die van het huwelijk en de anderen een streep staat of althans: moet staan!

Eigenlijk zijn we zo al met de deur in huis gevallen zonder u te vertellen over wat voor een geschrift het gaat. Welnu, dit is een boekje dat vanuit de Gereformeerde Kerken in Nederland uitgegeven is. We zullen u niet omstandig gaan verklaren hoe men daar tot de uitgave van zo’n geschrift gekomen is. Het zal de meesten van ons denk ik ook niet zoveel interesseren hoe de formele weg geweest is waardoor het onder ons bereik gekomen is. We stippen daarom maar een enkel ding aan. Binnen de Gereformeerde Kerken heeft men te doen gekregen met het samenwonen van ongehuwden en homofielen enz. met allerlei problemen rond het huwelijksleven. Dat is niet te verwonderen. In feite zijn ze min of meer overal. Welnu: binnen genoemde kerken bestaat een deputaatschap dat de naam draagt: Gemeenteopbouw. Deputaatschappen zijn tegenwoordig ingewikkeld. Er is binnen dat deputaatschap een sectie, die de naam draagt: Pastoraat. Die sectie had al eens een rapport uitgebracht aan een voorgaande synodevergadering over conflicten betreffende intieme relaties binnen en buiten het huwelijk en gezin. Dat rapport werd wel gunstig ontvangen maar men miste er de normatieve gegevens in. Toen heeft dezelfde sectie opdracht gekregen om nog weer een ander rapport samen te stellen, dat een bezinning op de normen moest zijn voor het menselijk omgaan met elkaar. Dat rapport heeft inmiddels de laatste synode weer gepasseerd en is na enkele wijzigingen uitgegeven onder de titel: „In liefde trouw zijn”. Zo wil men proberen leiding te geven binnen de problemen die er op dit gebied zijn. Onder de titel staat ook als nadere verklaring: pastorale handreiking ten dienste van gesprekken over de bijbelse uitgangspunten voor normen betreffende relaties binnen en buiten huwelijk en gezin. Zo weet u dus al het een en ander over de totstandkoming van dit boekje.

Waarom bespreken we dit hier? Er zullen er zijn die daar geen behoefte aan hebben en er zelfs helemaal geen nut in zien. Zij zullen bijv. zeggen: het is toch duidelijk hoe de Heilige Schrift over het huwelijk spreekt, trouwens ook de belijdenis en ons huwelijksformulier. Wie meent dat het onze bedoeling is om maar enigszins de zaken die daarin staan van een vraagteken te gaan voorzien vergist zich. Ik zeg er direct bij dat dit in onze tijd maar al te veel gebeurt. Men is het niet eens met een bepaalde praktij k, zoals die in de belijdenis of in onze formulieren gegrond is en komt er niet helemaal vooruit. Men stelt voor om erover te gaan praten zonder dat men eerst grondig naar Gods Woord met de bezwaren naar voren komt. Laat ieder het vóóraf goed weten dat we dáárom dit geschrift niet bespreken.

Waarom dan wél? Allereerst moeten we eerlijk zeggen dat de problemen die in dit werkje genoemd worden ook onder ons zijn. Het zou van schrikbarende hoogmoed getuigen als we ons daarboven zouden verheffen. Het is niet de eerste keer dat ik dit zeg in deze artikelenserie. Boven de vragen staan van anderen, ook al spreken ze er zo over dat het eigenlijk geen vragen meer zijn zoals helaas in dit rapport, is een teken van weinig zelfkennis. Het aantal families dat binnen eigen kring niets meer van deze dingen weet wordt benauwend klein. En die er niet van weten moeten zich daar maar niet op verheffen. Het kan maar al te gauw anders zijn.

Dan: wij weten dat vandaag de meningen van anderen op dit gebied bepaald niet ver van ieder af blijven. Ik denk aan onze jongere mensen. Ze horen het wel hoe er door anderen over gepraat wordt. En het gevaar is des te groter als het de schijn heeft van schriftuurlijk te zijn. Veel afwijkende meningen worden vandaag verpakt op een manier die niet altijd zo gemakkelijk doorzién wordt. De gedachte te geven: zo kan het ook naar de Schrift, maakt het des te gevaarlijker. Is het dan niet geëist om daarover te spreken en de gevaren aan te wijzen? Ik bedoel hier niet mee te zeggen dat wij in staat zijn om onze jeugd of wie dan ook te bewaren voor het leven in ongeoorloofde verbanden. Dat weet ieder die er mee te doen heeft wel beter. Maar daarom mogen we de middelen niet verachten en de roeping niet voorbijgaan om bepaalde redeneringen, die het levenspatroon van de mens van vandaag goedkeuren, tegen te gaan. Daar is allereerst gebed voor nodig. Het is waar. Toch ook het ontmaskeren van mooie woorden, die uiteindelijk een vrijbrief geven aan bepaalde praktijken.

Tenslotte wil ik het niet verhelen ook een andere reden te hebben. Het is niet alleen zo dat ook onder ons de problemen rondom het huwelijksleven gevonden worden. Daar is nog iets anders. Er klinken op ons erf klanken die dezelfde richting uitgaan als we in dit boekje kunnen lezen. Het gaat in „In liefde trouw zijn” om een geschrift dat vanuit de meeste vergadering van de Gereformeerde Kerken komt. Je zou het wat dat betreft een officieel geschrift kunnen noemen. Daarmee zeg ik niet dat ieder in die kerken er achter staat. Er zal menig predikant zijn en wellicht ook nog menige kerkeraad, die niet graag voor zijn rekening zal nemen wat hier in staat. Wellicht is het zelfs zo, dat meer dan men in hogere kringen denkt, vele eenvoudige kerkleden hun ogen van verbazing zouden uitwrijven als ze het zouden lezen. Zover komt het meestal niet omdat die het nauwelijks onder ogen krijgen en misschien ook niet eens begrijpen wat er staat als ze dit wel lezen. Zo gaat het vaak. Hoog wordt opgegeven van pastorale handreikingen maar het bereikt - óók in het verstaan - altijd maar een klein gedeelte. Daar zal een lijstje van vreemde woorden achterin weinig aan helpen. Niettemin is en blijft het een geschrift dat duidelijk de kerken achter zich heeft.

Ik wil niet zeggen dat dit onder óns zo is. Ik meen zelfs te mogen zeggen dat er geen enkele kerkelijke uitspraak is die deze richting uitgaat. Evenwel zijn er publicaties, die doen vrezen. Ik voor mij wenste wel dat men daar de naam Christelijk Gereformeerd niet voor gebruikte. Ik begrijp het eerlijk niet waarom er altijd gelijk een vereniging of een vergadering gehouden moet worden van gelijkgezinden, die met deze naam versierd moet worden. Er zijn, dacht ik, betere wegen om zich te uiten. Wat in publicaties geschreven wordt, komt naar buiten net zo als door vergaderingen, waarvan melding wordt gemaakt. Ze geven een naam die het gehéél wordt aangewreven. Dan kan het niet anders als dat óók duidelijk blijkt dat het laatste niet waar is!

Waarom ik schrijf over dit werkje? Ik kan het ook nog anders zeggen. Ik geloof dat we er allen diep van overtuigd moeten zijn vanwege Gods gebod dat het huwelijk niet van zijn plaats verdrongen mag worden. De titel van dit geschrift begint met de liefde. Als we het straks zullen lezen zal het blijken dat het hier over de liefde gaat in allerlei vormen van samenleving. Daaraan trouw te zijn - in de zin, zoals we zullen zien, is niét naar de Schrift. Ik zou met het láátste woord willen beginnen: tróuw. Het is een woord dat vandaag wel onderstreept mag worden. Het gaat om de trouw in de liefde, die naar Gods heilzaam gebod beleefd wordt in het huwelijk!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen