Grieken en Barbaren 8

Spot 2

Velen doen hun best om aan de spot van de wereld te ontkomen. Er zijn z.g.n. “Christelijke” predikanten die er goed ingaan. De wereld, die rustig in de zonde en de goddeloosheid doorleeft, schijnt hen nogal graag te horen. Zij blijken zelden op lange tenen te staan. Een vaardigheid die men zich in de loop der jaren heeft aangeleerd: op de leerschool van de vorst der duisternis, die liegt vanaf den beginne. Zo verwonderde het mij ook niet dat de journaliste bij een bezoek aan een meer “normale” Amsterdamse kerk de gemeente eens hartelijk heeft kunnen horen lachen bij een kwinkslag van de dominee. Kijk, dat is nog eens wat anders.

Grieken en barbaren hebben moeite met de vormen, maar blijkbaar vooral met de inhoud. Na een polio-explosie in Staphorst bezocht een journalist van de Telegraaf de Nederlands Hervormde Kerk aldaar. Dit bezoek leverde het volgende verslag op:

“De gemeente zingt in hele noten van psalm 65: een stroom van ongerechtigheden had d’overhand op mij. Maar ons weerspannig overtreden, verzoent en zuivert Gij. Eerst mogen de gelovigen het zelf zingen, daarna vertelt de dominee het hun nog eens: we zijn zondaars, we neigen naar de wereld en hare begeerlijkheden; we zouden verloren zijn als Jezus niet voor onze zonden gestorven was. Iedere week, ieder jaar dezelfde boodschap: zondaars zijn we, zondige mensen zijn we, schuldige mensen zijn we”.

Opvallend is in de berichtgeving ook dat men het met een juiste, objektieve, weergave niet zo nauw neemt: want wie gelooft het dat een predikant in de Ned. Herv. Kerk te Staphorst in het algemeen verkondigt, “dat Jezus voor ons gestorven is”?

Geeft men zich eenmaal over aan de roes van de spot, dan raakt men uiteraard het zicht op de feiten kwijt. Het gaat de journalist dan meer om het beoogde effekt bij de lezer dan om de waarheid. Trouwens als het hem om Waarheid zou gaan, zou hij anders tegen de feiten aankijken. Hij zou de spot niet nodig hebben, om zichzelf te handhaven tegenover het Evangelie van vrije genade evenmin als de steun van de lachende lezer die hij op zijn hand probeert te krijgen.

Grieken en barbaren hebben altijd moeite gehad met de prediking van zonde en oordeel. Al verkondigt men nog zo nodigend en welmenend het Evangelie van de gekruisigde en betalende Christus, de mens van nature neemt het niet dat hem de “bedekselen der schande” worden afgerukt. Hij wil blijven die hij in eigen oog allang was: een goed mens. En juist zodoende ontkennen we bewust of onbewust onze diepe val in Adam en de rechtvaardigheid van het komende oordeel.

Paulus was eraan ontdekt: God is niet onrechtvaardig als Hij toorn over ons brengt, Rom. 3 : 5. Dit is de ondervinding van al het volk, dat gezet wordt op de weg van Zijn voetstappen.

Het kan zijn dat ze, aleer God ze arresteerde, mee-gespot hebben. Ach, wat sta je sterk als je mee-spot. Maar opent God de ogen, dan vergaat voor hen de wereld en zij met haar. De Heere zegt ook van deze zonden: ik zal ze ordentelijk, stuk voor stuk voor ogen stellen. Dan is er eenverslagenheid en droefheid voor Gods aangezicht en een walg van onszelf dat wij Gods Woord en dienst, volk en kinderen gebruikt hebben om ons al spottende aangenaam te maken bij de wereld. Zo iemand zou willen dat hij alles goed kon maken. Maar dat gaat niet meer. De schuld moet verzoend worden. Ik las ergens: Hoon en spot zijn strijdmiddelen die door mensen tegen God en Zijn zendboden worden gebruikt.

Lees maar eens na wat de ervaring was van de zendboden van de koning Hizkia, die net volk van Israël zo dringend en vriendelijk nodigden naar Jeruzalem te komen en daar de Heere het Pascha te houden.

Het resultaat: doch zij belachten hen en bespotten hen, 2 Kron. 30 : 10.

Wij vrezen van onszelf de spot van Grieken en Barbaren. Wij zouden die het liefst willen ontlopen. Zeker als we jong zijn zijn we niet graag het mikpunt van de spot. Door de spot kom je er in zekere zin buiten te staan. Spot was voor Koning Saul zulk een scherp wapen, dat hij koos voor zijn eigen zwaard.

Tot zijn wapendrager zei Saul: “Trek uw zwaard en doorsteek mij daarmee. Dat misschien deze onbesnedenen (Filistijnen) niet komen en mij doorsteken en met mij de spot drijven”. Als zijn wapendrager terugdeinst voor deze opdracht van een wanhopige koning, neemt Saul zelf het initiatief: “Toen nam Saul het zwaard en viel daarin”, 1 Sam. 31 : 4.

Zozeer vreest ieder mens de spot.

Ook Christus heeft tevoren geweten dat ze met Hem zouden spotten, zelfs in Zijn bittere levenseinde. Hij voorzag het deze beker te moeten drinken: “en zij zullen Hem bespotten”, Mark. 10 : 34.

Dat is ook gebeurd. Christus werd juist in Zijn ambtelijke dienst, vervuld tot behoud van Zijn verloren volk, bespot. Die bewezen had te zijn de allerhoogste Profeet en leraar, werd geblinddoekt door sommigen van het Sanhedrin en met vuisten geslagen, zeggende: Profeteer. Als Koning werd Hij bespot door de Romeinse soldaten die Hem spottende huichelachtig “eer” bewezen door Hem de rode soldatenmantel om te hangen en de doornenkroon op te zetten. Als Priester, bloedende op Golgotha, kwamen ze Hem bespotten: Hij heeft anderen verlost, Zichzelf kan Hij niet verlossen. Liever een vleselijke en machtige Messias-Koning, dan een van de Geest vervulde maar schijnbaar machteloze Hogepriester.

De spot hoort erbij. Christus spreekt juist diegene zalig die omwille van Zijn Woord gesmaad worden: Matth. 5:11. Zaligzijtgij als u de mensen smaden en vervolgen en liegende alle kwaad tegen u spreken om Mijnentwil.

Maar laten we Grieken en barbaren geen gerede aanleiding geven. Een journalist van de Telegraaf gaf het volgende beeld van een kerkdienst:

“Het achterste gedeelte van de kerk is net een gemaaid korenveld; de meeste mannen en jongens liggen tijdens het bidden diep voorover gebogen met hun getekende, stugge boerenhoofden op de bank. Na het galmende “amen” blijft een deel liggen doorsoezen”. De smaad van de inhoud van het Woord kunnen en mogen we niet ontlopen. De smaad jegens misbruiken in de kerk moeten we zien te voorkomen. Laten we het ter harte mogen nemen: er wordt op ons gelet.

Laat er ook gebed mogen zijn voor de spotters. Terecht wordt er soms door kerke-raden, verenigingen als de Bond tegen het Vloeken, gereageerd op spotachtige en Godslasterlijke cabaret. Het is volkomen juist de overheid aan haar opdracht te herinneren: diskriminatie van een christelijke minderheid tegen te gaan.

Als er een boek verschijnt over Israël of Jodendom dan is men overgevoelig voor antisemitisme. In het licht van het verleden begrijpelijk. Maar Christenen, ook uit de z.g.n. zware kerken (wat zijn dat?), hebben ook van Godswege het recht op bescherming van hun principes. Maar uiteindelijk is de rechtsvervolging van de overheid het ergste niet voor de spotter: hij komt er met een boete nog goed vanaf. Maar ernstiger is het woord uit Spr. 19 : 29: Gerichten zijn voor de spotters bereid. Dan zal vervuld worden wat er staat in Spr. 1 : 26: Ik zal spotten wanneer uw vreze komt. Ik zal in ulieder verderf lachen. God lacht het laatst. Dat is voor de spotter het ergste. God lacht. Niet uit leedvermaak, maar om de overwinning van Zijn gerechtigheid.

In dat licht bezien is het nodig dat we gebeden doen voor alle mensen. Het is in het verleden gebleken dat God machtig was om van een spotter een bidder te maken. Geloven we dat nog?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen