Gods Pinkstertoezegging

De landerijen, de tuinen, alles is nu een lust voor het oog. Regen en zonneschijn toveren het zaad uit de grond. Het gras van de weide wordt alsmaar dichter. De bomen zetten hun vrucht.

Als er eens geen regen kwam, als alleen de zon scheen, fel en heet... de gevolgen zouden spoedig zichtbaar zijn. Het opgekomen zaad zou wegschrompelen; het gras zou verdorren; de bomen zouden hun vruchten laten vallen.

In Israël regent het zes maanden lang niet. In april valt de laatste regen. Pas na het Loofhuttenfeest, in de tweede helft van oktober, komt de eerste regen. Zes lange maanden brandt de zon, onafgebroken, elke dag weer. U kent de versregels: „een land dat dor en mat van droogte brandt, waar niemand lafenis kan krijgen.” Die psalm geeft de zomersituatie genoeg aan

Echter niet overal in Israël is het ’s zomers als een woestijn, een verschroeide aarde. Er zijn de bananenplantages, de sinaasappelbomen, de andere bomen — ze zijn fris en groen. Het gras is welig, en bloemen in allerlei soort bloeien. Zeker — regeninstallaties ziet u daar ook al. Doch die vormen toch niet het geheim. U weet van Gideon hoe hij de Heere een teken vroeg: eerst een nat schapevel en toen een droog schapevel. Het geheim is de dauw, die in het donker van de nacht onhoorbaar komt en alles doorweekt.

Wij kennen de dauw ook wel. Wie ’s morgens vroeg door het gras loopt, krijgt natte voeten. Maar in Israël is de dauw veel overvloediger. In een psalm wordt die overvloed zo aangegeven: „de dauw die Hermons kruin bedekt, die Sions top met vruchtbaar vocht besproeit en op zijn bergen nedervloeit.“ Die twee woorden „besproeit“ en „nedervloeit” geven de overvloedigheid aan. De dauw is als een sproeiïnstallatie. Alles wordt doorweekt. Wie zijn kleding ’s nachts buitenhoudt, kan deze de volgende morgen uitwringen.

De dauw in de nacht is dus het geheim. Ondanks de grote hitte van de zon des daags toch groene akkers, bloeiende planten en vruchtdragende bomen.

Nu spreekt de Heere: „Ik zal Israël zijn als de dauw”.

Welk een woord! Welk een kostelijke vergelijking!

Hoe wordt hier openbaar wie de Heere is voor Zijn volk! Hij als de dauw, die met vruchtbaar vocht besproeit!

Evenwel — er is eerst een ander beeld, een beeld dat van Israël gegeven wordt, en van u en van mij.

Israël uit de dagen van de profeet Hosea is gelijk aan een verdorde akker, kaal, zonder leven, zonder vrucht. Welk zaad er ook op uitgestrooid wordt, er komt geen kiem, geen wortels, geen halm en geen vrucht.

Zo zijn wij nu allen van nature: ons hart is een dorre akker gelijk. Dat is het gevolg van de val in Adam. Door eigen schuld zijn we zo’n dorre, uitgedroogde akker gelijk geworden, een akker waar geen zaad ontkiemt en vruchten draagt, een onvruchtbare bodem.

Er is zaad, kostelijk zaad, het zaad van het Evangelie. Daar heeft God voor gezorgd. De bewogen God. Vanwege Zijn ontfermende zondaarsliefde. Dat zaad is Jezus Christus en Die gekruist. Daartoe moest God Zijn Zoon geven, overgeven aan kruis en dood, aan straf en vloek. Daartoe moest Jezus Christus Zichzelf geven, overgeven, als Lam ter slachting geleid worden, Zijn bloed storten. Dat zaad nu wordt elke zondag over de akker van ons hart uitgezaaid.

Hoe komt het nu dat dit goede zaad niet ontkiemt, niet opgroeit en vruchten draagt? Dat zit in de akker. Dus dat ligt niet aan het zaad, maar aan de akker waarop gezaaid wordt.

Gaan we het zien die dorre akker? Die onvruchtbare bodem, dat leven zonder vruchten? Zie dan krijgt dit woord van de Heere zo’n betekenis. „Ik zal Israël zijn als de dauw” — dit is een uitspraak en een belofte, een toezegging van Godswege. Hij spreekt hier, Hij de Heere, Ik zal zijn Die Ik zijn zal. Hij belooft hier de Heilige Geest. De mond van Hosea profeteert hier van het Pinkster- feit. De Heilige Geest als de dauw; de aardbodem wordt doorvochtigd, een onvruchtbare akker wordt vruchtbaar; het zaad van het Evangelie gaat ontkiemen; er komt een halm, een aar. Vruchten van geloof en bekering.

Let erop: als de dauw. Geen kletterende regenbui. Geen hoorbare of zichtbare zaak. Maar als de dauw: onhoorbaar, in de nacht, onzichtbaar. Waarom ziet u dan zo uit naar een schokkende bekering? De Heere zegt: „Ik zal Israël zijn als de dauw.” Het werk van de Geest onnaspeurlijk, onhoorbaar, in het verborgene. Als de dauw.

Maar hier is wel het geheim van het vrucht-dragen. Door deze dauw leven, eeuwig leven. Door deze dauw opstanding, een leven met rijke vrucht.

We gaan het Pinksterfeit gedenken. Zal dat wel, eeuwig wel zijn dan moet de Pinkster- geest u persoonlijk geschonken worden, dan moet het waarlijk Pinksteren voor u worden. Alleen zo vruchtdragen, in geen andere weg. De Heere zegt: „Ik zal Israël zijn als de dauw.” Is er nu de taal van het geloof, van dat geloof datspreekt op grond van de toezegging: en Hij zal?

Laat toch dit woord van de Heere niet liggen. Wijs de Heere op Zijn Pinkstertoezegging. Hij is waarachtig en getrouw.

Zou de Heere spreken en het niet doen? U ziet toch op het Pinksterfeest dat de Heere Zijn woord waarmaakt?

Zijn woord wordt altoos trouw volbracht.

Driebergen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen