Bij de stad; niet in de stad!

Abram’s neef Lot is in de stad gaan wonen. Eerst sloeg hij zijn tenten op tot bij Sodom, maar tenslotte is hij met zijn gezin gaan wonen binnen de muren van de stad. En hoewel hij daar zijn rechtvaardige ziel gekweld heeft vanwege de ongerechtigheid van Sodom, zat hij er toch zo vastgenesteld, dat de engelen hem en de zijnen eruit moesten trekken. Wat de verschrikkelijke gevolgen voor hem, zijn vrouw en nageslacht zijn geweest, is ons bekend. Lot vestigde zich in de stad.

Alzo deed Abram niet. Hij sloeg tenten op bij de eikenbossen van Mamre, die bij Hebron zijn. Dus niet in de stad, maar bij de stad.

Wij zouden zeggen: Hebron zou de meest geschikte plaats voor Abram zijn geweest. En hij zwierf er ook telkens weer heen. Maar toch: hij woonde er niet! Hij woonde bij Hebron, niet in Hebron.

En waarom deed Abram zo? Waarom woonde Abraham hier beneden nooit in de stad? Wel, omdat hij naar het getuigenis van de Hebreën-brief, DE Stad nog verwachtte: DE STAD, die fundamenten heeft. De stad van beneden is door mensen gebouwd en heeft daarom geen fundamenten, is daarom niet blijvend. Straks regent het vuur en sulfer op Sodom, de stad van Lot, en ze wordt totaal verwoest, geen fundamenten.

Maar vanuit zijn tent bij Hebron ziet Abraham boven de vlammenzee, die de stad van beneden verteert, Hem komen, de Zoon der belofte, de Heere Jezus Christus, Die de fundamenten van de toekomstige stad zal leggen door Zijn volkomen verzoeningswerk. En in nog verder toekomst ziet Abraham in het geloof de stad zelf, de stad met depaarlen poorten en de straten van goud, het nieuwe Jeruzalem, nederdalende van God uit de hemel.

Zie: daarom woonde Abraham hier beneden ook slechts in tenten, in tabernakelen. Want de tent zegt: we zijn hier niet thuis! De tent zegt: we zijn nog maar op reis! De tent zegt ook: wij hebben hier geen blijvende stad, maar wij zoeken de toekomende!

Welnu, lezers: wonen wij, als Lot, in de stad, of als Abraham, bij de stad?

Van nature gevoelen wij ons thuis: in destad! Dan gaan wij op in de dingen van beneden om, als God Zelf niet ingrijpt, er voor eeuwig in onder te gaan. Daarvoor behoeven wij nog niet eens de zonde uit te leven. Dan kunnen we, evenals de vrouw van Lot, de stad zelfs verlaten hebben, zonder er innerlijk door wederbarende genade mee gebroken te hebben. Sodom verlaten, godsdienstig, kerkelijk, zelfs ingetogen leven, maar toch aan Sodom verkleefd te blijven, om eens met Sodom om te komen. Gedenkt aan de vrouw van Lot!

Wat is het dan oneindig veel beter, wat is het toch onmisbaar nodig, om, beladen met het zondepak, de stad Verderf te verlaten, door de enge poort, de smalle weg op te gaan, Bij Golgotha het zondepak te verliezen om tenslotte in te gaan in het eeuwig Jeruzalem. Dan wonen we hier in tenten. Hier geen

blijvende stad. Op doorreis! Wel bij de stad, wel in de wereld! Maar niet in de stad, niet van de wereld! Om vanuit onze tent De Stad te verwachten, welker Bouwmeester en Kunstenaar God is!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen