Noordeloos

Op 13 januari j.l. was het 150 jaar geleden dat de ambten in de Christelijke Afgescheiden gemeente van Noordeloos werden ingesteld. Later werd dat de Christelij ke Gereformeerde Kerk van Noordeloos. Deze ging niet met de vereniging met de dolerenden in 1892 mee, maar bleef wat zij was. Dat was ook het geval met Zierikzee en Teuge. Daardoor is Noordeloos een van de oudste Christelijke Gereformeerde kerken.

In een dienst op de avond van die dag werd het feit van de instelling van de ambten herdacht. Met de gemeente zelf kwamen ook afgevaardigden van andere gemeenten en vroegere predikanten van Noordeloos samen. De plaatselijke predikant, Ds. B. de Romph leidde de herdenkingsdienst, waarin hij op treffende wijze het Woord des Heeren op de gemeente toepaste.

Ter gelegenheid van het feit dat herdacht werd verscheen er een boekje, getiteld: Om ’s Heeren huis in U gebouwd. De ondertitel luidt: 150 jaar geschiedenis van de Christelijke Gereformeerde Kerk te Noordeloos. Het boekje is in hoofdzaak geschreven door de huidige pastor van Noordeloos, maar ook enkele vroegere predikanten hebben aan de inhoud van het boekje meegewerkt. Ds. de Romph heeft gebruik gemaakt van wat anderen hem uit vroeger tijd van Noordeloos wisten te vertellen.

Wanneer de samensteller alleen aangewezen was geweest op de notulenboeken en andere officiële gegevens dan zou het boekje niet veel meer geworden zijn dan vermelding van allerlei feiten die in de notulenboeken zijn opgetekend. Ds. de Romph heeft er van gemaakt wat mogelijk was, gezien de omstandigheid dat de notulen niet veel vermelden. We kunnen echter de gang van zaken in de loop der jaren vrij nauwkeurig volgen. We lezen van de verschillende predikanten die in Noordeloos gestaan hebben. Onder hen Ds. Jonkman. Het is mede aan zijn invloed te danken dat Noordeloos niet met de vereniging meeging. Enkele personen en gezinnen gingen wel mee en onttrokken zich aan de Noordelose gemeente. Onder hen ook de scriba B. Bikker.

Ds. De Romph schrijft in het boekje: Het besluit van 14 juli 1892 is van historische betekenis geworden. Enkelen, waaronder ook de gemeente Noordeloos, waren het beginsel van 1834 trouw gebleven. Door ds. F.P.L.C. van Lingen werd een oproep gedaan, dat degenen die met de vereniging niet waren meegegaan, op 20 juli 1892 in het Militair Tehuis te Utrecht zouden samenkomen. Op die vergadering kwamen broeders uit alle oorden van het land samen. Men was klein in getal: het was een wolkje als eens mans hand. Het werd ook in die dagen weer bevestigd ’nec tarnen consumebatur’ en het braambos werd niet verteerd. De gemeente Noordeloos met ds. H.A. Jonkman, Zierikzee met ds. Ph. J. Wessels en Teuge met oud. J. Schouten, de drie gemeenten die van kort na deAfscheiding dateerden, bleven het beginsel van 1834 trouw.

Op de vergadering te Utrecht werd besloten, om onder opzien tot de Heere, te blijven wat men tot vóór 17 juni 1892 was: de wettige voortzetting van de aloude Gereformeerde kerk in deze landen, onder de naam van de Christelijke Gereformeerde Kerk in Nederland.

In de loop der jaren zijn er verschillende verwikkelingen geweest. Overal is de geschiedenis daar vol van. De Kerk op aarde is de strijdende kerk. Maar de Heere houdt die Kerk in stand. Er was ook het werk des Heeren. Daarover schrijft Ds. De Romph ook. Over de eerste tientallen jaren is niets bekend van het geestelijke leven, maar uit later jaren wel. We willen een klein gedeelte overnemen. Het gaat over Hester, op blz. 46. Het verhaal gaat, dat Hester niet kon lezen en schrijven. Wanneer dan de jongens uit school kwamen, ging ze met haar armen uitgebreid op de weg staan en hield ze een paar jongens tegen. Die moesten dan met haar naar binnen om een stukje uit de Bijbel te lezen. Ook als Hester, zoals ze gewoon was, iedere dag hardop in gebed ging, stonden wel heilbegerige zielen onder het geopende venster te luisteren.

Ds. de Groot schrijft verder nog van haar: “Zij was diep in het verlossingswerk ingeleid. Niets mocht er aan de mens toegekend worden. Alle zaligheid is uit God, hoorde hij haar met verheffing van stem zeggen en dat is ook mijn enige troost in leven en sterven. Zij kon met insluiting van haarzelf, met veel dierbaarheid spreken van de “Losser” en “Sions Koning”. Toch kende zij ook haar strijd. Meermalen zuchtte zij uit het lichaam der zonde. “Het zal nog een eeuwig wonder zijn, indien ik er kom”. Haar lievelingspsalm was Psalm 73. Op 10 mei 1918 kwam haar einde. Hoewel zij een eenvoudige ziel was, die van anderen afhankelijk was, kon bij haar begrafenis gezegd worden: een koningskind wordt begraven.

De gemeente Noordeloos is lang betrekkelijk klein gebleven. Ze begon meteen gering aantal leden, die uit Noordeloos en de omgeving kwamen. Tweemaal ging een deel van de leden met de voorganger naar Noord-Amerika. Na ongeveer 1920 kwam er een opbloei. In 1926 werden de ambten in Meerkerk ingesteld waardoor het aantal leden weer wat deelde, tot onder de 300. Nu is Noordeloos een gemeente met ruim 500 leden.

Er zijn al verschillende geslachten heengegaan sinds de Afscheiding plaats vond. Ook zij zijn er niet meer die vroeger vanwege de genade Gods een ruime plaats in het midden van de gemeente hadden.

Het nageslacht is bij de leer der waarheid gebleven. Dit blijkt o.a. uit de getrouwe opkomst onder de bediening van Gods Woord. De vraag komt op -een vraag die overal gesteld kan worden- of het nageslacht ook dezelfde beleving van de waarheid heeft als vorige geslachten. Zelfonderzoek is bij een herdenking wel nodig.

Het is niet onze bedoeling om alles te vermelden wat in het boekje te lezen staat. We vinden vele foto’s, die herinneren aan het verleden en ook het heden vastleggen. Noordeloos heeft heel wat predikanten en andere ambtsdragers gehad. Een opsomming daarvan vinden we aan het einde van het boekje.

We kunnen ons voorstellen dat er onder de lezers van ons blad ook belangstellenden voor dit boekje zijn. Het is naar ik meen te verkrijgen bij Ds. De Romph tegen de prijs van ƒ 15,- vermeerderd met ƒ 5,- wegens verzendkosten.

Het zal ons goed doen wanneer we mogen horen van het werk van Gods Geest in de harten van vele zondaren in de moederge-meente van Meerkerk.

N.B. Op blz. 50staat dat Willem van den Dool samen met zijn zuster Hilligje van den Dool woonde. Dat is niet juist. Hilligje was zijn huishoudster. Ze is nog 30 jaar kosteres in Meerkerk geweest. Zij was wel in de verte nog familie van Willem van den Dool.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen