Onze ontmoetingsdag te Kampen op 30 augustus 1986

Het was regenachtig weer, maar dat was voor velen die de ontmoetingsdag wilden bezoeken geen verhindering om toch naar Kampen te gaan. Sommige bezoekers waren vroeger dan anders op weg gegaan om gemakkelijker een parkeerplaats voor hun auto te kunnen vinden in verband met het feit, dat er op dezelfde dag velen in Kampen verwacht werden om kerkgebouwen te bezichtigen. Achteraf bleek het voorzover we hoorden nog wel mee te vallen.

We begonnen om half elf. Ds. R. Kok van Damwoude was door een begrafenis in eigen gemeente verhinderd. In zijn plaats zou Ds. P. van Zonneveld ’t woord voeren. We hadden weer de volle medewerking van de kerkeraad van de Gereformeerde Gemeente, van de koster en vele anderen. Een woord van dank was wel op z’n plaats. We denken ook aan de meisjes die voor de kinderoppas zorgden. Velen hebben dat gewaardeerd.

Na enkele mededelingen lieten we zingen Ps. 119 : 32 en 33. Daarna lazen we Ruth 1 : 6-19a en gingen we voor in gebed. Na enkele woorden van welkom aan bezoekers, jong en oud, en sprekers volgde een kort openingswoord over vs. 19a: Alzo gingen die beiden. We willen het gesprokene als volgt samenvatten.

De Generale Synode van de Chr. Geref. kerken is in Den Haag bijeen. Alle zaken aan de orde moeten in overeenstemming met Schrift en belijdenis worden afgehandeld. Daaraan alleen kan de zegen des Heeren verbonden zijn en dat alleen kan tot welzijn van de kerken strekken. We mogen elkaar wel opwekken om de noden voor de Heere neer te leggen.

Wij zijn hier ook in een synode bijeen, niet als afgevaardigden, maar uit eigen beweging. Het woord synode betekent o.a. samenkomst. Zo kunnen we ook denken aan samen op weg. De Heere zegt door Amos: Zullen twee tezamen wandelen, tenzij dat zij bijeengekomen zijn? Er moet een bepaalde overeenstemmingzijn. We kunnen voorbeelden noemen. Vrienden kunnen samen een wandeling maken; het huwelijk is ook een samen op weg zijn.

Alzo gingen die beiden. Dat waren Naomi en Ruth. Eerst waren er 3 geweest, maar de derde, Orpa, was teruggegaan. De Heere Jezus had eerst vele volgelingen. De meeste volgelingen verlieten Hem in verloop van tijd. Zij wandelden niet meer met Hem. De Heere Jezus gaf zijn twaalf discipelen gelegenheid om ook heen te gaan, maar zij antwoordden: Heere, tot wien zullen wij henengaan? Gij hebt de woorden des eeuwigen levens.

Johannes schrijft later: Zij zijn uit ons uitgegaan - toen ging het over anderen, maar dat doet er niet toe - maar zij waren uit ons niet; want indien zij uit ons geweest waren, zo zouden zij met ons gebleven zijn, maar dit is geschied, opdat zij zouden openbaar worden, dat zij niet allen uit ons zijn.

Alzo gingen die beiden. We vinden nog andere voorbeelden in de Heilige Schrift, zoals David en Jonathan, de Emmaüsgangers, de Moorman en Filippus.

We vinden in al die gevallen een onderlinge samenstemming, die voortvloeit uit de gemeenschap met de Heere. Daaraan is de zegen des Heeren verbonden. We wijzen alleen op de Emmaüsgangers. Zij gingen samen. Er was maar één zaak die hen bezig hield. De Opgestane zocht hen op. Hij ging hen ondervragen en maakte hun harten brandende. Zij hielden Hem vast. Hij openbaarde Zich en maakte het wel.

De Heere mocht het zo ook deze dag wel maken. Dat was onze wens. We zongen Ps. 84 : 3. Daarna was het woord aan Ds. D. Slagboom van Katwijk.

Hij wees eerst op het voorrecht, dat ik weer de ontmoetingsdag had mogen openen en hoopte dat we in de toekomst nog langer samen op weg mochten gaan. Hartelijk dank, vrienden, voor deze welmenende woorden. Door het breken van een been, was ik een poos uitgeschakeld. De Heere maakte het echter wel. Zo konden we weer aan de arbeid gaan en ook nu een woord spreken. We hopen nog een poosje samen met de andere vrienden de weg te mogen vervolgen. De Heere mocht dat alles met Zijn zegen willen kronen.

Ds. Slagboom las Klaagliederen 5 : 19-22 en sprak over vs. 21b: vernieuw onze dagen als van ouds. In het volgende nummer van ons blad kunt u D.V. een samenvatting vinden, die Ds. Slagboom zelf heeft gemaakt onder de titel:... Als van ouds.

Na zijn rede liet hij zingen Ps. 102 : 7 en 8. Gelijktijdig werd er gecollecteerd.

Ds. A. van Heteren van Werkendam sprak een slotwoord. Hij las Openbaring 2 : 8-11 en bepaalde ons bij vs. 10b: Zijt getrouw tot de dood en Ik zal u geven de kroon des levens. We willen dit slotwoord als volgt samenvatten.

Toen spreker nadacht over deze woorden gingen zijn gedachten uit naar William Tyndale, die van grote betekenis was voor de bijbelvertaling in het engels.

Tyndale werd een balling. In Duitsland heeft hij gearbeid en in Antwerpen. Engeland was voor hem gesloten. Op laaghartige wijze is hij gevangen genomen. In eigen kring was een verrader. Hij werd verzocht om het ware geloof af te zweren. Door genade was hij getrouw tot de dood. Zijn laatste woorden waren: Open de ogen van de koning van Engeland.

Vele andere martelaren kunnen genoemd worden, o.a. Polycarpus. Moeten we eindigen in Polycarpus, William Tyndale of anderen? Neen; in zichzelf zouden zij tot verloochening gekomen zijn. Het was Gods gave dat zij getrouw waren tot de dood en de kroon des levens ontvingen.

Dat gold ook voor de gemeente te Smyrna. Het woord des Heeren is: Wees getrouw . . . Dat geldt ook nu. Te denken is aan de gezinnen, aan het onderwijs. Is er een luisteren naar het Woord? Ook in onze kringen horen we wel: We kunnen nu van onze kinderen niet hetzelfde eisen als vroeger. Het woord des Heeren is echter nog hetzelfde. Jongelui, zijn we getrouw op school, op het werk? Als er op school allerlei dingen tegen Gods Woord geschieden, zijn we dan getrouw? Bidden we er om? Ouderen, zwijgen we niet vaak? Moeten we niet naar de binnenkamer om het bij de Heere te zoeken?

Het geldt ook voor familiekringen ten opzichte van mensen met wie we telkens hebben te maken. De Generale Synode moet getrouw zijn aan de eis van het Woord des Heeren en de belijdenis. Er moet handhaving zijn van de kerkelijke tucht. In de prediking moeten de twee wegen worden voorgesteld, de noodzaak van de waarachtige bekering enz. Spreker noemt nog meer wat van belang is. De Heere is de Almachtige. Voor Hem is niets te wonderlijk.

Wees getrouw tot de dood. Daar is genade voor nodig. Ik zal u geven ....

Dat is de getrouwe Heere. Het is alleen door de getrouwe Zaligmaker, Die de doornenkroon heeft willen dragen om de kroon des levens te kunnen geven. Zij zullen van de tweede dood niet beschadigd worden. Dat wijst op strijd. Dat moet leiden tot gebed. Het einde is dat zij de erekroon zullen dragen.

We zingen Ps. 89 : 8. Ds. Van Heteren gaat voor in dankgebed. Hij vraagt een zegen voor de maaltijd en het samenzijn.

De pauze is aangebroken. Er heerste een goede sfeer. We hebben zelf ook vele vrienden de hand kunnen drukken. Zo’n pauze gaat gauw voorbij.

Ds. P. van Zonneveld van Driebergen opent om 2 uur de middagsamenkosmt. Hij laat zingen Ps. 29 :1 en 6, gaat voor in gebed en leest 2 Thessalonicensen 3 : 6-18. Hij gaat spreken over vs. 16a: de Heere nu des vredes Zelf geve u vrede te aller tijd, in allerlei wijze. Hij heeft toegezegd van het gesprokene een meditatie te maken, die in het volgende nummer een plaats zal kunnen vinden. We zingen Ps. 72 : 2 en 4. Dan is het woord aan Ds. L.W. van der Meij van Alphen aan den Rijn. Hij leest Jesaja 3 : 1-15 en spreekt over Spreuken 11 : 14: Als er geen wijze raadslagen zijn, vervalt het volk; maar de behoudenis is in de veelheid der raadslieden. Het is zeer gericht op deze tijd. We hopen in het volgende nummer een samenvatting te kunnen opnemen.

We zingen weer en wel Ps. 80 : 5 en 9. Ook wordt er weer gecollecteerd.

Ds. H.C. van der Ent van Elburg spreekt een slotwoord. Hij leest 1 Petrus 4 : 7-11 en bepaalt de aandacht bij vs. 7: en het einde aller dingen is nabij; zijt dan nuchteren en waakt in de gebeden. We hebben al een samenvatting van de spreker zelf in ons bezit. Deze komt D.V. in het volgende nummer.

Na zijn slotwoord gaat Ds. Van der Ent voor in dankgebed, waarna we zingen Ps. 138 : 4 en 3. De spreker eindigt met de bede uit de Avondzang.

Hiermede is ook deze ontmoetingsdag ten einde. Het was een goede dag. We hoorden van verschillende bezoekers hoe verblijd ze waren door de vele goede woorden die ze hadden gehoord. Er was onderlinge samenbinding. Daarin kwam uit dat we samen op weg waren. Er waren bezoekers van allerlei leeftijden. De jongste bezoek(st)ers vergaderden apart onder toezicht van enkele jonge meisjes. De oudste bezoeker die we spraken was al 88 jaar oud. Telkens is hij present. Er waren vele jongeren. Een verslaggever van Kerknieuws sprak er zijn verwondering over uit en hij vroeg of er altijd zoveel jeugdigen waren, wat we bevestigend konden beantwoorden. Van een generatie-verschil is niets te merken. De boekhandelaar deed goede zaken. Er was veel vraag naar zijn goede lektuur.

We eindigen met ’t uitspreken van de hartelijke begeerte, dat de Heere ook deze ontmoetingsdag in allerlei opzicht mocht willen zegenen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen