KANOUSKY

De morgen waarop Kanousky zou vertrekken was aangebroken en aandoénlijk was het afscheid, niet alleen tussen hem en zijn meester, maar ook tussen hem en sommige knechten. Anderen daarentegen waren blij dat hij wegging, want zij hoopten dat hun meester geen heilige, zoals zij hem noemden, zou blijven.

Tegen de avond kwam hij ongedeerd op het erf van Jacobus Irving terug en werd door hem en zijn vrouw hartelijk ontvangen. Terwijl zij aan het avondeten zaten, gaf Kanousky deze gezegende mensen een verslag van de dingen die in het huis van zijn meester hadden plaats gevonden, daarna dankten zij op hun knieën en met overvolle harten Hem, Die er behagen in heeft genade te bewijzen.

De schrijver kon wel een verslag geven omtrent Kanousky’s overdenkingen op reis naar huis, maar indien de lezer zelf, door de genade Gods, een christen is, zal hij de aard daarvan wel kunnen raden. Indien de lezer geen christen is, geen ware dienstknecht van God, moet hij toch weten, dat hij de dag waarop hij reisde doorbracht in het bewonderen van Gods wegen, in dankbaarheid voor hetgeen geschied was en hij bad dat God mocht voortgaan Zijn zegen te schenken aan zijn oude meester en ook aan hem onwaardige.

Ongeveer drie maanden later kwam er een juffrouw met geld, die enige zaken moest doen in de stad. Zij kende Kanousky’s ler aar en in de loop van het gesprek leerde zij de geschiedenis van Kanousky kennen. Deze juffrouw en haar dienstbode namen de volgende Sabbath deel aan het Heilige Avondmaal des Heeren. Daar zag zij Kanousky en was getuige van zijn vurigheid in de dienst des Heeren. Na de dienst vergezelde zij de leraar naar zijn huis. De dominee vroeg Kanousky of hij wat drinken wilde in zijn keuken met een oude dienaar, die dezelfde man was, die Kanousky, toen hij voor de eerste keer in de stad was, had uitgenodigd ”dat grote huis binnen te gaan, waarin zoveel drukte gemaakt werd” Terwijl de juffrouw met de leraar en zijn familie in de kamer waren, hoorden zij opeens een luide gil uit de keuken. De schreeuw was zeer smartelijk, zelfs zo, dat de leraar, zijn vrouw en de bezoekster, tegelijk naar beneden liepen. In de keuken gekomen, zagen zij dat de dienstbode van de juffrouw bewusteloos op de vloer lag. Kanousky stond er met gevouwen handen bij, zijn ogen naar de hemel gericht en terwijl tranen over zijn wangen liepen, riep hij uit: ”Geloofd zij God! Deloofd zij God!” De oude man probeerde de arme vrouw te helpen.

”Wat is er, wat is er gebeurd?” zei de leraar, terwijl zijn vrouw water haalde om het hoofd van de vrouw wat nat te maken. De oude man leek enkele ogenblikken met stomheid geslagen, maar zei toen: ”Hij heeft zijn moeder en zij heeft haar zoon gevonden”. De arme vrouw kwam bij, maar was gelijk weer bewusteloos. Opeens begon zij te huilen en riep: ”Mijn zoon, mijn zoon!” toen omhelsde zij hem en hij riep uit: ”Mijn moeder, mijn moeder!” Toen zij zagen dat zij wat gekalmeerd was, gingen zij terug naar de kamer en verzochten de oude man ook mee te gaan. de leraar zei: ” Wij zullen hen nu maar alleen laten, zodat zij zich ongestoord aan hun gevoelens kunnen overgeven, maar Jan, vertel mij eens wat er gebeurd is”.

Jan vertelde als volgt: ”Gij weet, meester, dat ik Kanousky altijd heb liefgehad alsof het mijn eigen kind was en volgens mij, heeft hij nooit nagelaten mij lief te hebben en mij alles te vertellen. Soms gaf hij mij zijn verwondering te kennen over de goedheid van God aan hem ellendige bewezen en zo gebeurde het vanavond, dat, daar hij merkte dat de dienstbode van de juffrouw de Heere ook beminde, hij veel sprak over de liefde van God tot zijn ziel. Hij zei, dat hij God nooit genoeg kon bedanken, neen, in der eeuwigheid, niet, om hem, een Indiaanse jongen, te brengen tot de kennis van de ware God en Jezus Christus die Hij gezonden heeft. Toen hij deze woorden sprak ”een Indiaanse jongen” riep de vrouw: ”bent u een Indiaan?” ”Ja,” antwoorde Kanousky ”meer ben ik niet”. De vrouw zei: ”Vertel mij uw geschiedenis”. ”Dat zal ik doen”, zei Kanousky. Maar meneer, hij had nog maar enkele woorden gesproken of de vrouw gaf die schreeuw en viel toen om Kanousky’s hals, uitroepende: ”Mijn zoon”. Daarna viel zij op de vloer, zoals u hebt gezien en ik geloof dat het haar zoon is”.

Ouders, leest u dit? Kinderen, lezen jullie deze bladzijden? Dan is het niet nodig dat ik u het blijde tafereel beschrijf, dat plaats had tussen Sazia en haar zoon. Christenen, leest u dit? Oordeel dan over de blijdschap van deze twee mensen, toen zij elkaar vonden, niet alleen innig aan elkaar verbonden en dierbaar door de banden van de natuur, maar ook door de geestelijke banden van het Evangelie. Die avond prezen en dankten zij de Heere, voor Zijn grote weldadigheid en goedertierenheid, ook de leraar- en zijn gezin.

Het was laat geworden, Kanousky nam afscheid van zijn moeder voor de nacht. Het was zo’n aandoénlijk afscheid, dat allen die het zagen bijzonder ontroerd waren. Jacobus Irving was ongerust over ’”s uitblijven. Hij was nog nooit zo laat weggeweest, tenzij hij voor zaken naar de stad moest. Hij dacht er juist over, of hij langer zou wachten of naar bed gaan, toen hij voetstappen hoorde, hij deed de deur open en zag Kanousky aankomen.

”Wat ben je laat vanavond”, zei Jacobus vriendelijk.

”Ja, ik ben laat, maar ik heb mijn moeder gevonden”. Meer kon hij niet zeggen. Jacobus twijfelde geen moment of Kanousky de waarheid sprak.

”Wel, mijn jongen, wij zullen, zo de Heere ons spaart, daar morgen wel eens over spreken. Ga nu maar naar bed en dank uw Hemelse Vader”.

De volgende morgen vertelde Kanousky bij het ontbijt alles wat er de vorige dag gebeurd was. Dat hij die dag vrijaf kreeg, om die door te brengen met haar, die hij nu zijn christelijke moeder noemde, is te begrijpen. Dat had God gewrocht!

EINDE.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen