Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

1 februari 1988

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

1 februari 1988

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Dit is ook een belangrijke datum. Het was toen 35 jaar geleden dat er een grote water-overstroming was, vooral in Zeeland en Zuid-Hollandse eilanden. Daarbij kwamen bijna 2000 mensen om en was er veel rouw en verdriet. Grote verwoestingen werden aangericht en veel vee verdronk. Er was veel ellende. De ouderen onder ons kunnen het zich nog wel herinneren, vooral zij die in deze streken woonden er er zelf ooggetuigen van waren. Ook een deel van de Alblasser-waard overstroomde. Het water kwam niet tot Meerkerk. We waren op die dag des morgens samengekomen voor de bediening van Woord en Sacrament, maar al spoedig kwam de burgemeester binnen. De dienst werd onderbroken. Er moest hulp verschaft worden, o.a. in verband met het onderbrengen van vee uit de overstroomde en bedreigde gebieden.

Later hebben we in eigen gemeente nog een vrouw gehad die met haar man en 12 kinderen uit de watersnood gered werd. Zij kwam van Schouwen-Duiveland en hoorde kerkelijk onder Bruinisse. Ze heeft hier enkele maanden als evacué vertoefd. In de weg van Gods voorzienigheid was ze bij een lid van mijn gemeente terecht gekomen. Ze kwam hier naar de kerk en des zondagsavonds kwam ze in de pastorie om te vertellen wie de Heere voor haar was en hoe Hij haar ook uit die watersnood gered had. De Heere beloofde toen ze op een zolder midden in het water zat, nadat ze eerst al uit het water gered was, dat haar hele gezin gespaard zou blijven en dat heeft de Heere vervuld. Het was een goede tijd toen zij hier was, om nooit te vergeten.

Waarom we dit vermelden? Dat heeft een reden. Ter gelegenheid van de herdenking van dit feit, nu 35 jaar geleden, worden er artikelen geschreven, er wordt over gesproken en wellicht nog veel meer gedaan om de herinnering levendig te houden.

Daarvoor dient ook het boek van Rik Valkenburg In het woedend golf geklotst, datpas is uitgegeven bij Kool b.v., Stationssingel 50, Veenendaal. Het is een kloek boek, verrijkt met vele foto’s, waarvan de meeste op de watersnood betrekking hebben.

Er is veel goeds van dit boek te vertellen. De schrijver zégt zelf: Ook dit boek is ingedeeld in series en hoofdstukken. We starten met een grootscheepse interview-reportage over het aandeel dat de Urker vissers hadden in het weergaloze hulpbetoon, waarin ik handelingen mocht opschrijven die niet of nauwelijks als zodanig bekend Waren. Hierna gaan we in het boek verder met enkele reportage-series in ’s-Gravendeel, vervolgens naar Fijnaart en Heiningen, komen zo even in Zierikzee terecht, waarna de interview-series beginnen over Brandwijk, Stavenisse, St. Maartensdijk, St. Annaland en nog andere Thoolse gemeenten.

Duidelijk komt naar voren dat velen veel geleden hebben en dat er ook velen zijn die hun krachten gegeven hebben om op een of andere wijze te helpen. Het is een gedenkboek, dat tot en met 31 maart a s. ƒ 37,90 en daarna ƒ 42,90 kost. Het is dus van belangom als men voldoende belangstelling voor zulke boeken heeft er niet te lang mee te wachten het te kopen.

Er had in het boek wat meer aandacht geschonken kunnen worden aan wat militairen gedaan hebben door ook een soldaat het woord te geven. Andere gedeelten, die niet rechtstreeks op de watersnood betrekking hebben — en dat geldt ook allerlei foto’s — hadden weggelaten kunnen worden. Maar dit zijn opmerkingen van ondergeschikt belang.

Belangrijker is dat niet of veel te weinig als uitgangspunt heeft gegolden het vermelden van de daden des Heeren. Uit de interviews blijkt steeds weer dat de mensen weinig oog hadden voor de daden des Heeren. Dat was juist wel het geval met die vrouw die na de watersnood een poosje onder ons in- en uitging. Het gaat om de daden des Heeren. Zijn straffende gerichten en Zijn gparende goedertierenheid. Juist met het oog daarop zou het heel goed geweest zijn, wanneer er op een rechte wijze aandacht was gevraagd voor het spreken Gods toen en ook nu. Dan blijft er over: het zijn de goedertierenheden des Heeren dat we niet vernield zijn, dat Zijn barmhartigheden geen einde hebben.

Dit artikel werd u aangeboden door: Bewaar het Pand

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 4 februari 1988

Bewaar het pand | 6 Pagina's

1 februari 1988

Bekijk de hele uitgave van donderdag 4 februari 1988

Bewaar het pand | 6 Pagina's