Denk vooral aan de binnenkant

Een farizeër heeft de Heere Jezus uitgenodigd om bij hem de maaltijd te gebruiken. Dat gebeurde wel meer. Denk maar aan de ontmoeting van Jezus en de boetvaardige zondares in het huis van Simon de farizeër (Lucas 7) en ook in hoofdstuk 14 : 1 lezen we, dat Jezus op de sabbat brood at in het huis van één der oversten der farizeën. Maar dan staat er uitdrukkelijk bij: “dat ze Hem waarnamen”. Dat staat er in onze tekstgeschiedenis niet bij. Maar toch lette ook deze farizeër wel heel nauwkeurig op Jezus en Zijn wijze van handelen. Dat blijkt wel uit vers 38, waar we lezen, dat de farizeër zich erover verwonderde dat Jezus Zich niet eerst gewassen had voor Hij aan de maaltijd ging aanzitten. De farizeër verwondert zich hierover. Het verbaast hem. En die verbazing houdt afkeuring in. Hoe kan Jezus zo doen? En dan zullen we bij het wassen, waarvan hier sprake is, wel niet moeten denken aan het reinigen van stof en vuil. Hier wordt in het Grieks een woord gebruikt dat doet denken aan onderdompelen. Wij moeten bedenken, dat de Heere van der reis kwam. Hij had tot de scharen gesproken. Hij had zelfs een duivel uitgeworpen (vers 14). Waarschijnlijk heeft de farizeër gedacht, dat zo’n uitwerping van een duivel en een dergelijke omgang met de schare niet alleen reiniging van de handen nodig maakte, maar meer. Uit godsdienstige overwegingen is deze farizeër van oordeel dat Jezus een bad moest nemen om “levietisch rein” te zijn. Of hij zijn afkeuring ook met zoveel woorden heeft uitgesproken, weten wij niet. Maar Jezus heeft ze wel opgemerkt en Hij gaat er op in. Wassingen vóór het eten, zoals deze farizeër het bedoelde, waren geen inzettingen van God, maar van mensen. En mensengeboden hebben, als het gaat om de rechte verhouding tot God en Zijn dienst geen betekenis. En dan wijst Hij erop dat niet het inwendige aan Gods eis voldoet, maar dat het aankomt op innerlijke waarheid en reinheid.

En dan zegt de Heere tot hem: “Nu, gij farizeërs (er waren er dus blijkbaar meer aanwezig), gij reinigt het buitenste van de drinkbeker en van de schotel, maar het binnenste van u is vol roof en boosheid!”

De beker, waarover de Heere Jezus hier spreekt, is dus het leven. En nu besteden de farizeërs zo heel veel zorg aan de buitenkant van het leven. En nee, het is niet verkeerd om die buitenkant rein, schoon te houden. Integendeel! Het is nodig, dat wij de vormen in acht nemen, dat wij er een sobere, christelijke levensstijl op na houden. Daarop mag in onze tijd, waarin wij bezig zijn alle normen en vormen te verliezen, best eens wat meer gewezen worden. Wanneer de vormen er niet meer zijn, hoe kan er dan nog sprake zijn van inhoud?

Maar wee de mens, die alle aandacht besteedt aan de vormen, maar niet denkt aan de inhoud, aan het wezen. Wee ons, wanneer de vormen onze “godsdienst” gaan uitmaken. Dan is “godsdienst” “vormendienst” geworden.

Nee, de buitenkant van ons leven verzorgen is niet verkeerd. Het is geboden!

Maar verkeerd is het te menen, dat, als die buitenkant maar rein is, het nu ook van binnen in orde is.

Zou de grote zorg voor de buitenkant misschien ook kunnen voortvloeien uit onmacht ten opzichte van de binnenkant? De buitenkant kunnen we immers zelf bereiken en behoorlijk schoon houden. Dan kunnen wijzelf nog behoorlijk presteren, vorderingen maken.

Maar de zware nood van ons leven is deze: wij zijn vanbinnen onrein!

Dat weet God en dat weten wijzelf ook, althans tot op zekere hoogte.

Dat is het verschrikkelijke geheim, dat er hangt tussen God en onze ziel. En echte rust, ware vrede is er niet, voordat het leven rein geworden is naar zijn beide kanten: vanbinnen en vanbuiten. En dan van-binnen- uit-naar-buiten!

De beker van binnen reinigen, het hart doorzuiveren, dat kunnen wij niet, dat kan niemand. Hier valt voor ons niets te presteren. Dat is Gods werk alleen. Hij doet dat door Zijn Heilige Geest, Die het leven een nieuw begin geeft. Door het wonder van de wedergeboorte. En de Heilige Geest gebruikt, om dat wonder te bewerken, Gods Woord, als een zaad der wedergeboorte. Hij gebruikt Gods Woord als een zwaard, waarmee Hij de zondaard in het hart treft, waardoor deze gaat sterven aan alle verwachting van zichzelf, van eigen prestaties, van eigen pogingen om de drinkbeker te reinigen. Maar om in die weg een geschikt voorwerp te worden voor de Heere Jezus, Die in die weg zo onmisbaar nodig en hartelijk bemind wordt, Die hoe langer hoe meer gestalte krijgt in het hart en leven, dat van eigen knoeiwerk en vermeende vorderingen steeds meer wordt ontledigd. De wedergeboorte werkt als een bad, dat de ziel een volkomen reinheid schenkt.

Het evangelie is de boodschap van kracht, die werkt van binnen naar buiten.

Er waren in Jezus’ dagen mensen, die de beker van buiten vlijtig reinigden. Zulken zijn er nog! En ze hebben er genoeg aan! Maar de Heere ziet de leugen van zo’n leven. Het is niet echt. Het is vals. Het is ook zo gevaarlijk. De reine buitenkant, het voor de mensen onberispelijke, godsdienstige leven, kan ons zo licht ver van Christus houden en straks buiten de hemel: Heere, Heere, hebben wij niet in Uw Naam geprofeteerd.....

Zullen we erop toezien, dat we ons niet tevreden stellen met een redelijk- reine buitenkant? De Heere ziet het hart aan. Zullen we ons hart en leven dan bij Hem brengen? Reinig Gij, o Heer’, die vuile bron van al mijn wanbedrijven. Vernieuw in mij een vaste geest......

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen