De heilsdaad van de Paas-Vorst

Overweldigend, diepaangrijpend was de verschijning van de Heere Jezus aan Johannes op het eiland Patmos. Zo had hij Hem nog niet gezien. Deze verschijning overtreft het gebeuren op de berg der verheerlijking. Toen kwam er ook vrees, maar nu viel hij als dood aan Zijn voeten. Opvallend is het, dat Johannes diep boog bij de voeten van de Heere. Wie de Heere kent en getroffen wordt door de grootheid, de heiligheid des Heeren vlucht niet weg voor de Heere, maar valt voor de Heere. De Heere kan dan doen wat goed is in Zijn ogen, maar tevens wordtin het buigen beleden met Job: “al doodde mij de Heere, zo zal ik nochtans op Hem hopen”. Men valt immers neer bij doorboorde voeten. Johannes, die als een dode lag aan ’s Heeren voeten, beleefde een rijk, onvergetelijk uur. Troostvol voor zichzelf en voor de kerk van alle tijden. De Paas-Koning legde in de eerste plaats Zijn rechterhand op hem. Diep boog de Koning, want Johannes lag en Hij legde Zijn hand op hem. Het staat er zo treffend: “Zijn rechterhand”. Nimmer is Johannes het vergeten. Onder het Oude Verbond werd de rechterhand des Heeren al gekend. Het was de hand van de liefde, van vriendschap, van kracht, van bescherming, van bemoediging, van gemeenschap. In de nieuwe bedeling is die hand niet veranderd. In het Nieuwe Testament spreekt die hand nog meer. Het is niet alleen de hand van God de Heere, maar ook van Jezus Christus, de Heere. De hand van de eeuwige Koning. De Vorst van Zijn onderdanen. En die onderdanen heeft Hij eeuwig lief. Vandaar Zijn voortdurend spreken. Hij kan zwijgen. Maar Hij zal spreken. Hij laat Zijn “vrees” niet horen. Regelmatig. Hoe vele malen heeft Johannes deze woorden niet gehoord. Onder verschillende omstandigheden klonken zij.

En steeds weer opnieuw. Nu heeft de Heere met spreken altijd een doel. Er ligt onderwijs in. Lessen leren vindt plaats op de weg der genade. En die lessen hebben altijd de Heere Zelf tot inhoud. Zij worden ook gegeven tot verdieping en fundering van het geestelijk leven. Zo nu moeten we de verschijning aan Johannes zien. Er lagen in Johannes’ leven vele gronden om dat “Vrees niet” te bevestigen. De Heere had kunnen zeggen: “vrees niet, Johannes, denk aan het tiende uur, door Mij gegeven. Vrees niet, Johannes, want je hebt veel liefde van Mij ondervonden. Veel heb je van Mij gehoord. Veel heb je voor Mij mogen doen”.

De Heere had het levensboek van Johannes kunnen openslaan en hem kunnen voorhouden, dat er geen grond voor vrees behoeft te zijn. Hij doet dit niet.

De Heere haalt zo geen streep door Zijn leiding. Bladzijden worden niet gescheurd uit de levensboeken. De Heere doet dit, Hij toont aan dat de grond van en voor het “vrees niet” niet ligt in ervaringen of ondervindingen, maar in Hemzelf. In Zijn Naam en deugden. Vandaar dat de Heere ook nu met nadruk spreekt: ’Tk ben de Eerste en de Laatste”. In vers 8 staat: ’Tk ben de Alpha en de Omgea”. Alpha is de eerste en Omega is de laatste letter van het Grieks alfabet. Samengevat betekent die uitdrukking in onze taal: van A tot Z. Nu wordt in vers 17 hetzelfde bedoeld. De Heere is dus het begin en het einde. De Eerste en de Laatste. Voor Hem was niemand en na Hem komt geen ander. Hij is van eeuwigheid tot in eeuwigheid Dezelfde. En omdat Hij de eerste is, de Eeuwige dankt ook alles, wat buiten Hem bestaat, aan Hem zijn ontstaan. Hij heeft alles geschapen. De gehele wereld, met alles wat ertoe behoort. Het grootste en het kleinste. De grote Schepper bestuurt en leidt alle dingen. Is dit zo in de natuur. In het werk van de herschepping, in het werk der zaligheid staat ook dit vast. Hij begon als Jezus, als Christus, als Heere, als Middelaar, Hij zal als Jezus, als Heere, als Christus, als Middelaar eindigen.

Wat er ook moge gebeuren. Zijn triumf staat vast. Hij bereikt Zijn doel. In de strijd, als er aanvechtingen zijn, als de Boze spreekt: “gij hebt geen heil bij God”, wanneer men in de golven zinkt, Hij komt met Zijn hand en spreekt: “vrees niet, Ik ben de Alpha en de Omega. Ik ben de Eerste en de Laatste”. Ik blijf getrouw. Ik blijf u trouw. Ik voleindig Mijn werk. Die verzekering doet zingen: Hartelijk zingen.

Als ik omringd door tegenspoed
Bezwijken moet
Schenkt Gij mij leven:
Is wat mijns vijands gramschap brandt,
Uw rechterhand
Zal redding geven.
De Heer’ is zo getrouw als sterk;
Hij zal Zijn werk
Voor mij volenden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen