Vlees en geest

Wanneer de apostel Paulus zoveel kwaads zegt over ons “vlees”, dan heeft hij het niet over ons lichaam. Dat zou een heidense gedachte zijn. Heidense wijsgeren hebben minachtend gesproken over het lichaam als “de kerker der ziel”. Maar dat bedoelde Paulus hier allerminst.

“Vlees” wil zeggen: alles wat de natuurlijke, onwedergeboren mens wil, bedenkt en doet. “Vlees”, dat is alles, wat wij vanuit onszelf zijn en doen. En niet alleen de ongelovigen zijn “vlees”, maar ook Gods kinderen zijn naar hun oude mens niets anders dan “vlees”. De vleselijke mens is lang niet altijd een monster van gemeenheid. Hij kan ook iemand zijn, die wij een hoogstaand en nobel mens plegen te noemen. Maar wanneer die “hoogstaande” mens zonder God, dus God-loos leeft, dan brengt zo iemand het toch niet verder dan de “dood”.

Want alles, wat het vlees bedenkt, komt niet voort uit God, de Bron en de Wortel van het leven, en richt zich dan ook niet op God, bedoelt Zijn eer niet. Maar het komt voort uit het Gode-vijandig hart van de mens en het richt zich dan ook op de mens, die voor de dood leeft.

Het vlees handhaaft altijd zichzelf tegenover God. Het vlees wil altijd “als God zijn”, en Zijn plaats innemen. Het vlees, ook het “vrome” vlees gunt God geen enkele plaats. En dat is de dood. Het vlees ergert zich aan Gods wet, als een lastig obstakel. Het vlees ergert zich ook aan het evangelie, want het wil niet van genade leven. Het vlees is hoogmoedig. Wat uit het geloof niet is, dat is zonde! En daarom: het bedenken des vieses is de dood. Het vlees is hoogmoedig, soms neerbuigend hoogmoedig. Het vlees is de dood en het bedenkt de dood.

Maar wanneer nu God de mens te machtig is geworden en hij is verbrijzeld en overweldigd door de liefde Gods, dan wordt het anders. Van binnenuit. Dan leeft hij eigenlijk niet meer, maar Christus leeft in hem. Een wedergeboren mens is een mens, van wie het eigen “ik”, van wie “het vlees” in beginsel de doodssteek heeft gekregen. In die zin is een kind van God een gestorven mens en die nog altijd door sterft. Zoals de apostel het zelf uitdrukt: “Ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij”.

Zo iemand leeft, denkt, wandelt niet meer “naar het vlees”, niet meer uit zichzelf, maar “naar de Geest”. Voor zover althans de Geest heerschappij in hem voert.

Want het bedenken des Geestes is leven en vrede. De Heilige Geest denkt, overlegt, wenst en begeert dan in de mens. En hoe kan het anders: dat is leven en vrede.

Het vlees denkt: ik ben zo kwaad nog niet, tenminste niet slechter dan een ander mens. De Geest in ons denkt: ik ben een schuldige zondaar, de voornaamste!

Het vlees denkt: ik zal mijzelf wel redden. De Geest in ons denkt: Christus alleen kan mij redden als de volkomen Zaligmaker.

Het vlees denkt: ik laat mij niet opzij zetten! De Geest in ons denkt: ik zal mijzelf wegcijferen en de minste zijn.

Het vlees denkt: ik heb het zelf te zeggen in mijn leven.

De Geest in ons denkt: Christus alleen heeft het te zeggen. En daarom: ik zet mijn treden in Uw spoor!

De Geest, de Pinkstergeest heeft maar één doel: Christus gestalte doen krijgen in het hart en leven van de zondaar, hem vernieuwen naar Zijn beeld. Alles wat het vlees bedenkt en begeert, is tegen God en buiten God en daarom: de dood!

Maar alles wat de Geest bedenkt is voor God en uit God, en daarom is het: leven en vrede! Werden we al een werkstuk van de Heilige Geest? Dan sterft de oude mens in ons. En het is onze strijd en onze smart, dat toch die oude mens nog maar al te vaak de boventoon voert. En toch: de oude mens sterft, het vlees sterft, al is het een pijnlijke kruisdood.

En de nieuwe mens staat op, ondanks het dagelijks vallen. Maar de Geest wint het van het vlees.

De Geest begeert tegen het vlees, en het vlees begeert tegen de Geest. Het is waar. Maar de Geest zal het toch winnen. Want Christus heeft overwonnen.

En daarom zal de Geest zijn doel bereiken met al Gods kinderen. Hij zal ze maken tot mensen Gods, tot alle goed werk volmaakt toegerust. Tot mensen Gods, verzadigd met Zijn Goddelijke beeld.

O Vader, dat Uw liefde ons blijk’;
O Zoon, maak ons Uw beeld gelijk;
O Geest, zendt Uwe troost ons neer;
Drieënige God, U zij al de eer!

Zullen we niet vergeten, dat de Heilige Geest ons als belofte des verbonds is toegezegd? Waarom zoudt ge dan sterven? Zoek Mij en leef, zegt de Heere.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen