Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De verwachting van een vreemdeling

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De verwachting van een vreemdeling

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Want hij verwachtte de stad, die fundamenten heeft...

Afreizen... het wordt voor ons allen werkelijkheid. Voor de één na een lang leven. Voor de ander midden in het leven.

De grote vraag voor ieder van ons persoonlijk is: waarheen? Dat is geen vraag voor de toekomst, maar voor het heden!

Velen leven bewust of onbewust bij de gedachte dat het in de toekomst nog wel mee zal vallen. Het gaat er om dat we vóór de afreis vreemdeling op aarde geworden zijn en zo ook uitkomen.

We lezen hier van Abraham, dat hij in het heden uitziet naar de toekomst. Voor hem is het leven hier beneden al bepaald, door wat hij door genade in de toekomst verwachten mag.

Abraham was een pelgrim. Dat was hij al geworden toen God hem door Zijn onweder-standelijk werk geroepen had uit Ur der Chaldeën. Hij bleef het echter in het land der belofte, in die belofte was heel het land voor hem. Toch moest hij er als vreemdeling leven. Geen meter grond kon hij zijn eigendom noemen.

Hij woonde in tabernakelen, in tenten. Geen vaste woning kon hij daar betrekken. Het was gedurig opbreken. De pinnen konden niet in dezelfde plaats blijven. De tent sprak van zijn vreemdelingschap, dat hij beleefde. In dat leven heeft hij een verwachting! De verwachting van de ware vreemdeling. Hij kon de vaste woonplaats wel missen, omdat hij door een betere als door een magneet getrokken werd. Hij dacht niet: “Het wordt hier wel beter”. Of: “Ik word zelf wel beter”. Nee, God had hem een betere toekomst weggelegd. De vaste woonplaats komt voor hem in de stad die fundamenten heeft. Geen mensenhanden hebben die stad bereid. God Zelf is de opperste Kunstenaar en Bouwmeester. Hij heeft die stad uitgedacht en gemaakt. Daarom is het een stad met fundamenten.

De fundamenten van die stad zijn onbeweeglijk. Daar is het eeuwig welbehagen Gods, waaruit die stad is opgekomen. Gods verkiezende liefde! Daar is het werk van Christus, waarop Abraham in de belofte mag zien. Hij heeft er Zijn bloed voor gestort, opdat schuldige zondaren geopende poorten mogen vinden. Daar is de onveranderlijkheid van Gods Verbond, dat God vanuit Zichzelf met Abraham gesloten heeft.

En vanuit die fundamenten is niet alleen de stad vast, maar ook de verwachting van Abraham. Door Gods genade is hij van alles wat van hemzelf is, afgebracht om alleen te rusten op die vaste fundamenten in God en Christus.

Niet, dat hij vasthouden kan. Hij kent alleen langs de weg des gelóófs de kracht daarvan. En in het leven van zijn vreemdelingschap wordt dat geloof beproefd en geoefend om het van die God te verwachten, Die het alleen maar waar maakt.

Dat is een weg van gedurige ontdekking, maar ook een weg waarin hij al meer geleerd wordt in de waarde van deze fundamenten.

Kent u die verwachting? Abraham was de vader der gelovigen. De echte kinderen openbaren de trekken van hun vader. Ook in het leven van de vreemdeling hier beneën. Hoe arm zijn we als we het verwachten van deze wereld.... van onze uiterlijke godsdienst.... van een aangepraat geloof, dat niet weet van de nood van eigen hart en leven.

Ziet, als we vast zitten aan de dingen van beneden en niet om God verlegen zijn geworden, dan zal onze verwachtingijdel blijken. Hoe krachtig worden ons deze eeuwige fundamenten gepredikt. Hoe groot is de waarde daarvan. Er is zaligheid bij God te verkrijgen voor arme zondaren. Ga er niet aan voorbij. Meen niet: “Straks komt het wel”. We zullen bedrogen uitkomen. De Heere heeft lust in uw bekering en leven.

Wat gelukkig die pelgrims, die door genade verwachten de stad die fundamenten heeft! Zij moeten hier door de strijd heen. Zij moeten hier door de wereld heen. Maar zij komen niet bedrogen uit.

En telkens als er een pelgrim binnen gaat, spreekt de kracht van die fundamenten. God Zelf staat er voor in dat ze niet buiten blijven. En hier al werkt Hij het heimwee naar de volkomenheid daarboven in het hart van al de ware vreemdelingen. Om eeuwig God groot te maken omdat Hij die fundamenten gelegd heeft.

Dit artikel werd u aangeboden door: Bewaar het Pand

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 13 juli 1989

Bewaar het pand | 6 Pagina's

De verwachting van een vreemdeling

Bekijk de hele uitgave van donderdag 13 juli 1989

Bewaar het pand | 6 Pagina's