De heilige vermaking van de christen (slot)

Er wordt nog een vierde vrucht van de verkiezing door de Dordtse Leerregels genoemd. Dat is: hongeren dorst naar de gerechtigheid. Door het werk van de Heilige Geest in ’s mensen hart ontstaat die honger en dorst. Van onszelf hongeren en dorsten wij naar allerlei. Doch alles wat van beneden is, kan niet verzadigen en laven. Leven wij bij die dingen, wij zullen zeker sterven van honger en dorst. “Waarom weegt gijlieden geld uit voor hetgeen geen brood is, en uw arbeid voor hetgeen niet verzadigen kan? Hoort aandachtelijk naar Mij, en eet het goede, en laat uw ziel in vettigheid zich verlustigen”. Er is Brood dat waarlijk verzadigt; er is Water dat waarlijk laaft. Christus, Die van de hemel is nedergedaald, is tot Brood des levens geworden, en Hij is het levende Water.

Kent u dat verlangen naar de gerechtigheid? De gerechtigheid wordt bij ons niet gevonden. De Heilige Geest breekt al onze gerechtigheid weg. Ik denk aan het weegschaaltje bij de apotheker. Op het ene schaaltje zijn wij, ben ik; op het andere Christus. Van nature ben ik hoog, en Christus is laag. Christus heeft geen enkele betekenis. Over Christus zie ik heen. Door genade wordt het anders. Dan ga ik omlaag, en Christus gaat omhoog. En hoe lager ik, hoe hoger Christus. De Heilige Geest leert in welke diepte ik door eigen schuld ben gekomen. Zonder God, buiten God, tegen God. Hij leert spreken: ongerechtige dingen hebben de overhand op mij. Maar Hij leert ook op Christus zien. Hun ogen opheffende zagen zij niemand anders dan Jezus alleen. Zien Zijn Borgbloed en horen: al waren uw zonden als scharlaken, zij zullen worden als sneeuw, al waren zij rood als karmozijn, zij zullen worden als witte wol. Zien Zijn Borggerechtigheid en horen: zalig zijn zij die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, zij zullen verzadigd worden.

Heel het leven der genade is niet een weg van klimmen, steeds hoger en hoger. Doch andersom. Opdat Christus alles wordt, en u de levenssappen betrekt uit Hem Die de ware Wijnstok is. Want Zijn gerechtigheid is een volkomen gerechtigheid. Alleen met die gerechtigheid kunt u bestaan voor God, bent u verzoend met God, en is de dag van uw sterven of de dag van Jezus’ wederkomst niet tot verschrikking. Dan treedt Hij tussen God en u, en spreekt: “Vader, Ik heb door Mijn lijden en sterven, door Mijn voldoening aan Uw geschonden recht, voor deze gerechtigheid aangebracht.

Toch betekent hongeren en dorsten naar de gerechtigheid meer dan verlangen om in Christus voor God rechtvaardig te zijn. ’t Gaat hier ook om het wandelen in een nieuw godzalig leven. Wie bekeerd is en wordt, kan niet in de zonde voortgaan. Dat is een onmogelijkheid. De zonde krijgt een scheidbrief. Henen uit, henen uit. Er is een nieuwe genegenheid: lust in gerechtigheid. De strijd ontbrandt tegen alle ongerechtigheid. In ons en buiten ons. In ons - omdat er nog is de oude mens, het overgebleven vlees. Buiten ons - omdat er is een wereld van ongerechtigheid, ’t Geldt allereerst ons huis. “Ik zal doen zien in al mijn huisbeleid d’ oprechtigheid. Dan ook om ons heen, op alle levensterreinen. Men heeft gezegd dat hemelgangers niet meer deugen voor deze aarde. Ze zouden wereldvreemd geworden zijn. Ze zouden spelbrekers zijn. Maar ’t is niet waar. Zulke levens krijgen juist betekenis voor de aarde. Zij zoeken in alles het hemelse te betrachten. En daar is de aarde alleen maar mee gebaat. Het waarnemen van honger en dorst naar de gerechtigheid als vrucht van de verkiezing is tot heilige vermaking van de christen. En weer zeg ik: niet slechts het waarnemen ook van deze vrucht, maar de zaak zelf is tot heilige vermaking. De gerechtigheid is de lust en het vermaak van de christen.

Na de vier genoemde vruchten van de verkiezing leest u in de Dordtse Leerregels het woord enzovoort. Er zijn dus veel meer vruchten te noemen. En dat in overeenstemming met de Schrift. Gods Woord geeft meerdere vruchten aan. ’k Zou er nog een willen noemen, en dan denk ik aan de liefde. U kent de trits: geloof, hoop en liefde. De meeste daarvan is de liefde. Als ik de liefde niet heb, dan ben ik een klinkend metaal of luidende schel.

Juist vandaag moeten wij deze vrucht van de verkiezing benadrukken. Want wat is er een verkilling van de liefde, wat is er een liefdeloosheid. Hoe kan men staan tegenover elkaar en elkaar veroordelen en verwerpen. Kerkmensen en zelfs Avondmaalgangers. We moeten goed weten dat dan ongeestelijkheid aan het woord is, en dat is een vrucht van het vlees. Wie meent dat het dan geestelijk toch goed is, is een dwaas.

Wat de liefde als vrucht van de verkiezing is, zegt de Schrift duidelijk. “De liefde is lankmoedig; de liefde is niet afgunstig; de liefde handelt niet lichtvaardiglijk, zij is niet opgeblazen; zij handelt niet ongeschiktelijk, zij zoekt zichzelve niet, zij wordt niet verbitterd, zij denkt geen kwaad; zij verblijdt zich niet in de ongerechtigheid, maar zij verblijdt zich in de waarheid; zij bedekt alle dingen, zij gelooft alle dingen, zij verdraagt alle dingen, zij hoopt alle dingen”.

Nu kunt u tegenwerpen: de waarheid moet geen geweld worden aangedaan. Ik moet eerlijk zijn, ik moet het zeggen. Mag ik u dan vragen: kent u de spanning tussen liefde en waarheid? Wie waarlijk die spanning kent, komt altijd eerst op de knieën. Dan geeft de Heere Zelf de woorden in de mond en de wijsheid in het hart. Dan komt mijn spreken op vanuit de liefde. De liefde die niet wegstoot, maar zoekt te behouden.

Ik zeg u: het is heilige vermaking voor de christen om waar te nemen dat hij het beeld van Christus gelijk wordt. Christus Die niet streed voor het eigen ik, maar in alles zocht de eer van Zijn Vader. Christus Die niet schold als Hij gescholden werd. Christus Die zweeg toen Hij gelasterd werd. De zwijgende Christus. Drukt u Zijn voetstappen, wordt u Zijn beeld gelijk? Zegent u degenen die u vervloeken? Bidt u voor uw vijanden?

Weet u - er is vreugde in mij als ik waardig bevonden word om smaadheid te dragen om Christus’ wil. Als de drift niet meer omhoogsteigert, als het vuur in het hart voor eigen ik niet meer gaat branden, als ik eigen gelijk niet meer zoek, als ik verdraag alle dingen. Dat is heilige vermaking voor de christen. Mijn ernstige verwachting dat Christus wordt grootgemaakt, hetzij in mijn leven, hetzij in mijn sterven.

Nu gaan we besluiten. Steeds hebt u bemerkt mijn huiver om de kenmerken te verzelfstandigen. Met de verzelfstandiging bent u niet gebaat. Dat houdt van de volle, rijke Christus af. Dat houdt Zijn heerlijkheid tenonder. Daar dienen we heengeleid te worden dat de Christus gestalte verkrijgt, en al meer gestalte verkrijgt.

Echter zonder de kenmerken kan het niet. Als vrucht van de verkiezing openbaren zij zich, als onfeilbare vrucht. Daarom zijn ze ook toetssteen. Opdat we ons niet zouden bedriegen. Meer zijn ze echter sluitredenen des geloofs. Hij Die het goede werk begonnen is, zal het ook voleindigen. Hij verlaat niet wat Zijn hand begon.

De wereld heeft haar vermaking, en de mens zonder God, de mens zonder Christus, de onbekeerde heeft zijn vermaking. Vermaking die gericht is op de dingen van beneden, op de stoffelijke, de vergankelijke, de sterfelijke dingen. In de speeltuin van het aardse leven vermaakt men zich. Maar arme, arme mens. Straks komt de eeuwigheid. Waarmee zullen we ons dan vermaken?

Gods kind heeft een andere vermaking. Dat zijn de dingen die van Boven zijn. De dingen van de drieënige God. Hier de vermaking nog ten dele. Maar straks volkomen. Het ten dele profeteert het ten volle.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen