Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Vallende bladeren

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Vallende bladeren

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

In de herfst vallen er heel wat bladeren van de bomen af. Niet alle bladeren vallen in de herfst. Er zijn er ook die voor die tijd al vallen. We denken aan het voorjaar. In de lente worden er ook al enkele bladeren van de bomen afgerukt. Die vallen er niet ’vanzelf af. Door sterke rukwinden, tijdens een storm of een onweersbui, worden pas ontloken, frisse bladeren eraf gerukt. Hoewel de blaadjes dan nog geenszins verwelkt zijn, vallen zij toch. In de zomer gebeurt het eveneens dat er bladeren van de bomen vallen. Hoewel ze nog mooi groen zijn, hoewel er nog geen herfsttinten zijn waar te nemen, ze vallen. De oorzaak is bijvoorbeeld een hevige rukwind tijdens een onweersbui na een warme dag. In het najaar vallen verreweg de meeste bladeren af. Als het hard waait ligt te bodem onder de bomen bezaaid met bladeren. Er is niet zoveel kracht nodig om ze van de boom af te krijgen. Al minder bladeren komen er aan de bomen. Uiteindelijk valt ook het laatste blaadje. Hebt u er weleens bij stilgestaan dat die vallende bladeren ons heel wat te zeggen hebben? Er gaat een prediking van uit. De bladeren die vallen laten zien dat er niemand is die hier een blijvende stad heeft. De profeet Jesaja mag het vallende blad tot onderwijs gebruiken wanneer wij lezen in Jesaja 64 : 6: ”En wij allen vallen af als een blad.“Vallende bladeren spreken van het sterven van mensen. Bladeren die nog fris en groen, pas ontloken van de bomen worden gerukt in het voorjaar, prediken het sterven van zuigelingen en heel jonge mensen. Bladeren die in de zomertijd van de boom worden gerukt zeggen ons dat er mensen zijn die in de kracht van het leven worden weggenomen. Er is nog geen verkleuring van de bladeren. Dat wil zeggen dat de ouderdom zich nog niet liet gelden. Plotseling trad daar de dood in. Een hartinfarct, een hersenbloeding of ongeval. Er zijn er ook die na een slopende ziekte sterven. In het najaar vallen verreweg de meeste bladeren. Enkele bladeren blijven nog iets langer aan de boom dan andere bladeren, maar uiteindelijk zijn alle bladeren gevallen. Dit tekent ons dat oude mensen sterven. Het verkleuren van de bladeren wijst op het minder worden van de vermogens. Het naderende einde kondigt zich al duidelijker aan. Heel wat mensen worden ouder dan 70 jaar, ook zijn er die de 80 jaren overschrijden, een enkeling wordt iets ouder dan 100 jaar. Maar van allen geldt het uiteindelijk: Hij, zij stierf. Het wordt vervuld: “En wij allen vallen af als een blad”. Er staat: “Allen”. Hoe verschillend de bladeren ook zijn, ze vallen af. De ene boomsoort is wat eerder zijn blad kwijt dan de andere soort, maar uiteindelijk zijn alle loofbomen kaal. Het grote blad van de kastanje is gevallen, ook het kleinere blad van de populier zit niet meer aan de boom.

Zo zullen alle mensen sterven, tenzij dat zij de dag van de wederkomst van Christus zouden meemaken. Jong en oud, hooggeplaatst en laaggeplaatst, meester en knecht, koning en onderdaan, wereldling en kerkmens, heidenen en christenen, joden en mohammedanen, zij vallen allen af als een blad. Het sterven kan plotseling komen, het kan ook plaatsvinden na een lang en slopend ziekteproces. Het staat vast dat het voor een ieder van ons komt. Het wordt weleens zo gezegd: Er is niets onzekerder dan het leven en niets zekerder dan de dood. Al mogen wij het meemaken dat er kleinkinderen of zelfs achterkleinkinderen geboren worden, toch komt die tijd van sterven. Wat is de mens van nature toch dwaas. Hij leeft en denkt alsof hij hier een blijvende stad heeft. Alleen genade doet op de juiste wijze zien dat wij hier geen blijvende stad hebben. Genade maakt tot vreemdeling op aarde. Genade doet rekenen met de kortstondigheid van dit leven. Waar het Gode behaagt een wijs hart te geven worden de dagen geteld, wordt geleefd bij tijden, bij de prediking die er uitgaat van vallende bladeren. Hebt u de sprake die er van de vallende bladeren uitgaat verstaan? Misschien zijn er lezers die tegenwerpen dat het zo somber is waarover geschreven wordt. Ons antwoord aan hen is dat het de sombere, ja zondige werkelijkheid is. Het is de werkelijkheid dat we eenmaal alles moeten verlaten op deze aarde. Onze bezittingen, ons huis, het ambt dat bekleed mag worden. Al wilt u niet als een blad vallen, het zal toch moeten. Het moment van sterven zal toch aanbreken. Het moment van verantwoording kan niemand ontlopen. Vallende bladeren spreken niet alleen van vergankelijkheid, zij spreken ook van schuld, van onreinheid. Er staat immers in Jesaja 64 : 6: “En wij allen vallen af als een blad, en onze misdaden voeren ons henen weg als een wind.” Het vallende blad zeg dat wij misdadigers, wetsovertreders, zondaars zijn. De oorzaak van het sterven ligt in het paradijs. Wij staan van onszelf te veel stil bij de tweede oorzaken van het sterven. De eerste oorzaak is het eten van de boom der kennis des goeds en des kwaads. Het verstandelijk weten van deze zaak is tekort. Het komt aan op de beleving door de Heilige Geest. Het komt aan op de belijdenis van onreinheid, zondigheid en wegwerpelijkheid. Mag u het door ontdekkende genade belijden en beleven? Zulken hebben nodig te mogen zien dat Christus wilde afvallen als een blad, wilde sterven en ook daadwerkelijk gestorven is, opdat gevallenen opgericht zouden worden, naar het welbehagen Gods. Christus heeft Zich laten rekenen als een wetsovertreder, als een zondaar in plaats van Zijn volk. De volmaakt Reine als een onreine gerekend.

In die weg heeft Hij reiniging verworven voor onreinen. Wat hebben vallende bladeren Gods kinderen veel te zeggen. Ze spreken van zonde en schuld, van broosheid, vergankelijkheid en sterfelijkheid. Soms mag iets beleefd worden van de begeerte ontbonden te zijn en met Christus te zijn. Niet omdat men het leven moe is, maar omdat men de zonde zo moe is. In de beoefening van de vreze Gods mag het soms gebeden worden: Wanneer mag ik vallen, wanneer mag ik sterven? Want van sterven wordt Gods kind beter. Het sterven is een doorgang tot het eeuwige leven. Dan de strijd te boven en eeuwig God loven.

Dit artikel werd u aangeboden door: Bewaar het Pand

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 9 november 1989

Bewaar het pand | 6 Pagina's

Vallende bladeren

Bekijk de hele uitgave van donderdag 9 november 1989

Bewaar het pand | 6 Pagina's