Misverstanden 4.

Voorbeelden van misverstanden

1. Het is mijns inziens een ernstig misverstand te menen in een bestek van 60 bladzijden van een pocketboekje te kunnen afrekenen met een door en door bijbelse verkie-zingsleer. Waarom brengt Van Pagee klassieke teksten als Ef. 1 : 4, “gelijk Hij ons uitverkoren heeft in Hem dat is Christus, voor de grondlegging der wereld”, niet ter sprake? Wat betekent het boek des levens des Lams, waarin de namen van Gods kinderen geschreven zijn?

Hoe moet ik lezen: er geloofden er zovelen als er verordineerd waren ten eeuwigen leven? En hoe duidt Van Pagee Phil. 2 : 13, het is God die in u werkt beide het willen en het werken naar Zijn welbehagen?

Wat is de betekenis van Rom. 3:10-11, daar is niemand rechtvaardig en niemand die God zoekt?

En als hij de vrije verkiezing van God onrechtvaardig vindt, is het dan niet beter te letten op Rom. 3 : 17 waar Paulus schrijft, dat de gehele wereld voor God verdoemelijk is? Wat verwacht Van Pagee van mensen (en van zichzelf) die in deze situatie verkeren, als het gaat om het vrijwillig antwoord geven op de roeping van God?

Ik denk dat Van Pagee niet alleen een andere visie op de klassieke verkiezingsleer heeft maar ook op de werkelijke staat van de gevallen mens. Blijkbaar is de val van de mens voor hem niet zo diep of hij is toch nog in staat te antwoorden op het initiatief van de roepende God. Ik meen dat het Woord van God dit optimisme weerspreekt.

Zolang bovengenoemde vragen door Van Pagee niet beantwoord zijn, is het een misverstand te menen dat wij anderen bijbels verantwoorde pastorale leiding geven.

2. Het is een misverstand te menen dat persoonlijke gevoelens van aversie jegens de gereformeerde verkiezingsleer ook algemeen geldend zijn. Met andere woorden: dat iedereen die nadenkt, zulke gevoelens moet hebben. Vindt bijvoorbeeld een ontdekte zondaar die zichzelf voor Gods eeuwig oordeel moet waardig keuren het ook onrechtvaardig als God toorn over hem brengt, Rom. 3 : 5,6? Dan hebben we toch nog wel wat anders uit de mond van Gods kinderen gehoord.

3. Kritiek op de uitverkiezing is in de mode. Aleid Schilder heeft een oude zaak weer opgehaald en “met succes”. Maar ik denk dat het een misverstand is als theologen menen zich dan maar onmiddellijk bij zulke modieuze tendenzen te moeten aansluiten om geloofwaardig te blijven bij een moderne samenleving.

Theologen die daaraan meedoen behalen een vluchtig succes. De mode (kritiek) gaat voorbij.

Het is moeilijk zich aan de indruk te onttrekken, dat Van Pagee zich meer leent als spreekbuis van de populaire kritiek dan dat hij de Schrift uitlegt. Het doet mij pijn bij hem de ergernis te bespeuren over de vrijmacht Gods. Die niet onrechtvaardig is als Hij de meesten van Zijn vijanden in hun val laat en oordeelt. En zeer barmhartig als Hij sommigen in Christus behoudt. Als ik rechteloos voor God geworden ben (zit hier niet het probleem?) houdt de ergernis aan het skandalon (aanstoot) van de vrijmachtige verkiezing Gods in Christus op. Alleen in deze weg wordt het een wonder als God Zijn verkiezende liefde in mijn hart uitstort. Dan kijk je ook anders tegen de verkiezing aan. “Waarom was het op mij gemunt?”. Mij de voornaamste der zondaren is barmhartigheid geschied! Hoevelen van Gods kinderen hebben we vanuit deze verwondering horen spreken!

4. Het is ook een misverstand te menen dat de formulering van Gods vrijmacht in de Dordtse Leerregels 1,6 (“Dat God sommigen in de tijd met het geloof begiftigt, komt voort uit Zijn eeuwig besluit”) inliefde gezegd) willen onderzoeken in hoeverre hij zelf door een strijd is met de algemene prediking en aanbieding van de beloften van het Evangelie. Alleen als wij de verhouding verkiezing en verkondiging ’logisch’ willen verklaren, lopen we vast. Moet ik dit raadsel eerst opgelost hebben om in de vrije verkiezing van eeuwigheid te geloven? Neen.

Gods gedachten zijn hoger dan onze gedachten. Beide heeft God in Zijn Woord ons geopenbaard: de vrije verkiezing van een zeker aantal mensen en de algemene nodiging van Matth. 28: verkondigt het Evangelie aan alle creaturen. Beide lijnen hebben wij te eerbiedigen.

Zou ds. Van Pagee zichzelf niet eens (in alle liefde gezegd) willen onderzoeken in hoeverre hij zelf door een “logisch’ denken verleid is tot zijn verwijt aan de gereformeerde theologie?

5. “Wat zich afspeelt binnen de cirkel van de menselijke mogelijkheden heeft niet het laatste woord. Bij wat zich afspeelt hebben wij te doen met fungerende elementen binnen Gods vrijmacht”. Zo luidt een van de regels uit de samenvatting van een boekje dat pastorale leiding wil geven. Ik moet eerlijk zeggen dat dit mijn voorstellingsvermogen te boven gaat. Als dit het alternatief is voor het klassieke verkiezingsdogma, dan wordt het alleen maar duisterder. Wat moet een arme ziel hiermee, die worstelt met de vraag naar de verhouding van verkiezing en menselijke aktiviteit in de toeëigening van het heil? Dan houd ik mij liever aan de klare taal van Ef. 1 : 11 omtrent een God “die alle dingen (ook het geloof, Ef. 2 : 8) werkt naar de raad van Zijn wil”.

Zolang ds. Van Pagee daar geen opheldering over geeft, moet hij blijven studeren. Wat betekent eklegomai en prohoridzoo (verkiezen en verordineren) in Efeze 1 : 4, 5?

Nee, ik ben niet zo weg van de ’bevrijdings’-theologie van ds. Van Pagee. Zo laat je mensen juist in de gevangenis van allerlei onopgeloste vragen. Het delen in Gods genade is nu afhankelijk gemaakt van menselijke aktiviteit. De dode zondaar van Efeze 2 : 1 moet nu antwoord gaan geven op Gods roeping. En dat wordt nooit wat.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen