Voor de jeugd

Beste jongelui!

Hierboven staat dezelfde tekst als de vorige keer. Toen is er in datgene wat er geschreven is, eigenlijk met geen woord over deze tekst gesproken. Hoe komt dat, zal misschien deze of gene vragen. Dat komt, omdat al tikkende, de gedachten zich wel eens vermenigvuldigen. We hadden nog iets over dat geslachtsregister in ons hoofd, om het een en ander daarvan door te geven. Dit is wat uitgelopen, zodat we aan de bovengeschreven tekst de vorige keer niet toegekomen zijn. Ik hoop niet dat dit jullie in je gedachtengang zal gestoord hebben en dat het je nog tot nadenken zal hebben gestemd. Want hetgeen geschreven is, al ging het dan niet bepaald over de er boven geschreven tekst, was toch niet zinloos, doch. naar mijn gedachten zeer zinvol. En ik acht het nog de moeite waard dat er over nagedacht wordt en dat de nagedachtenis nog tot zegen zal mogen zijn. We zetten er dan nu maar een punt achter, om iets te gaan schrijven over vers 27.

Nadat de muur was gebouwd en de stad was bevolkt geworden, moest de muur worden ingewijd. Zo staat het boven de pericoop in mijn bijbel:

Inwijding van de stadsmuur.

De inwijding is een religieuze plechtigheid geweest. Jeruzalem, daar hebben we al meer op gewezen, wordt de “heilige stad” genoemd. Het is een naam die ons doet denken aan de Heilige God, Die deze stad vanouds tot Zijn woning had verkoren. Nehemia had deze stad, als een middel in Gods hand, mogen herbouwen. Het was in een ongelooflijke korte tijd tot stand gekomen. Dat heeft Nehemia niet gezien als een prestatie van hem. Daar is hij voor bewaard gebleven. Dat wil ik wel even onderstrepen. Want hij was een mens van gelijke beweging gelijk alle anderen, ook al was hij een kind van God. En kinderen van God liggen er ook bloot voor, om als ze in de dienst van God iets hebben mogen verrichten, er mede in zichzelf te eindigen. Want de hoogmoed is elk mens van nature aangeboren. Denk maar aan David, die eens het volk heeft laten tellen, om te weten hoe “groot zijn rijk” toch eigenlijk wel was. Toen zat zijn eigen “ik” op de troon. Dat zelfde kom je ook tegen in het leven van Hiskia, die toch niet de eerste, de beste is geweest. Hij was een zeer Godvrezend mens, die al “zijn schatten” aan het gezantschap uit Babel heeft getoond. Wie zichzelf kent, zal weten dat Nebukadnezar niet zo ver bij hem vandaan woont. Jullie kennen hem hopelijk wel. Ja, zo mag ik het wel zeggen. Of liever, de nood dringt mij om het zo te zeggen. Want de praktijk leert mij steeds weer, dat de bijbelkennis niet zo geweldig is. Men weet van heel veel dingen heel veel, doch van de bijbel weet men dikwijls heel weinig. Er wordt ook weinig moeite voor gedaan, om de kennis omtrent God en Zijn Woord te vermeerderen. Dat is natuurlijk een kwalijke zaak, die ik toch wel even aan moet stippen. Overigens, de goeden niet te na gesproken. Gelukkig zijn er uitzonderingen. Doch die bevestigen dan alleen maar de regel. Ik weet natuurlijk wel, dat verstandelijke kennis omtrent God en Zijn Woord zonder meer niet zaligmakend is. Doch vergeet niet dat het zonder verstandelijke kennis ook niet gaat. En dat God de verstandelijke kennis wil gebruiken om het zaligmakende kennis te doen worden. Hij wil het verstand verlichten. Daar kun je nooit genoeg om vragen.

Over Nebukadnezar gesproken. Hij liep op het dak van zijn paleis en zeide: Is dit niet het grote Babel, dat “ik” gebouwd heb? Hij verhief zichzelf. De ootmoed was hem geheel en al vreemd. En de hoogmoed ontsierde zijn leven. Hij is daarom ook door God gestraft geworden. Laten we daar ook op letten. Want de Heere ziet van ver met gramschap aan, de ijdele waan der trotse zielen. Terwijl hij toch, schoon oneindig hoog, op hen het oog slaat, die nederig knielen.

Voor de hoogmoed is Nehemia bewaard gebleven. Ik schrijf het expres zo, omdat alle verkeerdheden die een mens niet doet, te danken is aan Gods bewarende hand, daar toch elk mens van nature onbekwaam is tol enig goed en geneigd tot alle kwaad. Zien jullie het ook zo? En zo niet, Vraag dan om de ontdekkende werking van de Heilige Geest, daar het wel zo is.

Nehemia heeft zijn opbouwwerk in het geloof verricht. Dat had hij van God gekregen. Want het geloof is een gave van God. En nu wil hij er mede in God eindigen. Dat hoort zo. Doen wij het ook zo? Al weer zo’n lastige vraag, mogelijk voor deze en gene. Misschien is het zelfs helemaal geen vraag. Dan is het nog des te erger. Want dan getuigt het er alleen maar van, dat we zo maar door leven en eigenlijk alles zonder God doen. Terwijl er toch in de bijbel staat: Zonder Mij kunt gij niets doen. Wat wordt daar in de werkelijkheid van het leven weinig bij geleefd. Namelijk dat wij in alles van God afhankelijk zijn. Nehemia kende dat leven, dat in alles van God afhankelijke leven. Dat is een zeer nabij leven. Daar getuigen de gebeden van die we tijdens de werkzaamheden uil de mond van Nehemia steeds hebben vernomen. Het werk dat met de hulp des Heeren volbracht was, moest nu ook de Heere gewijd worden, dat is aan de Heere opgedragen worden. Daarom worden de Levieten opgeroepen uit al hun plaatsen om ter gelegenheid van de inwijding van Jeruzalems muur ter plekke aanwezig te zijn. Vele Levieten woonden namelijk buiten de stad. We moeten van dat oproepen ons geen al te simpele voorstelling maken. Want men kende toen geen radio, waardoor belangrijke zaken in vijf minuten tijd de gehele wereld bekend zijn. Alles moest toen per “bode” worden bekend gemaakt. Die zie ik dan ook in gedachten uitgaan naar alle plaatsen buiten de stad. Zo kun je het in het vervolg lezen. En ze werden allemaal gesommeerd om naar Jeruzalem te komen, ter gelegenheid van de inwijding van de muur. Het waren niet alleen de Levieten die naar Jeruzalem moesten komen, doch ook de Priesters die buiten de stad zich een woonplaats hadden verkoren. En de zangers. Het moest een heel groot volksfeest worden. Want men moest de nodige muziekinstrumenten meebrengen. De tekst spreekt van cimbalen, luiten en harpen. De inwijding moest geschieden met vreugde en met dankzeggingen en met gezang. Ja, zo moest het! Zo wilde God het en zo werd het door Nehemia verstaan, en ook gedaan.

Hij was zijn werk biddend met God begonnen en hij wilde nu dankzeggend aan God, zijn werk afsluiten.

Wanneer ik dat zo schrijf, denk ik tegelijkertijd weer aan onze bid- en dankdagen. Daar weten jullie wel het een en ander van. Of raakt dat ook al weer uit de tijd? Helaas bij velen wel. Gelukkig zijn er nog kerken waar die dagen in ere gehouden worden. Men vraagt dan aan het begin van het seizoen een zegen over alle arbeid die staat verricht te worden om aan het einde van het seizoen de Heere dank te zeggen voor alles wat hij gegeven heeft. Dat is een goede zaak. Dat is een bijbelse zaak. Het is geen oud testamentische zaak. Het staat ook in het nieuwe testament: Bidt zonder ophouden! en: dankt God in alles!

Dat moet natuurlijk geen vormelijke aangelegenheid zijn. Doch een hartezaak. Dat het bij Nehemia een hartezaak geweest is, daar twijfel ik niet aan. Of het dat ook bij het gehele volk geweest is, daar durf ik geen oordeel over uit te spreken. De Heere ziet het hart aan. Dat was toen zo en dat is nu nog zo.

Dat de inwijding geschiedde met vreugde en met dankzeggingen en met gezang, moet natuurlijk niet op een wereldse wijze worden ingevuld. Want de wereld kent ook haar volksfeesten. Dan wordt er ook vreugde bedreven, dan worden er ook dankzeggingen gedaan. Dan wordt er ook muziek gemaakt en gezongen. Hoe er dat dan naar toe gaat, behoef ik niet met zoveel woorden te zeggen. Een ieder die niet met zijn ogen in zijn zak loopt en met toegestopte oren door de wereld gaat, kan het weten. Want de vreugde die de wereld bedrijft is een ijdele vreugde. En de dankzeggingen die gedaan worden richten zich naar het adres van de mensen. De naam van God wordt niet meer genoemd. En de muziek die men maakt is niet ter ere van God. Het is al ijdele vreugd in des bozen tent. Zo staat het heel kernachtig in Psalm 84. De massa loopt dan de benen uit het lijf om al die festiviteiten mee te maken. Grote mensen, kleine kinderen, alles holt achter de ijdelheid aan. Ik hoop niet dat dit van jullie gezegd moet worden. Ik hoop wel dat jullie leven vertolkt ligt in datgene wat ook in het reeds genoemde psalmvers gezegd wordt: “Eén dag in Uwe voorhoven is mij beter dan duizend elders!”. Want daar openbaart de Heere zich. Hij deed dat in de dagen van Nehemia in Jeruzalem, in de tempel. Hij doet dat nu in de kerk door Zijn Woord. Gaat jullie hart daarnaar uit? Gelukkig als je deze vraag eerlijk bevestigend mag beantwoorden. Dan zit niet jij op de troon, doch dan krijgt de Heere de eer. Hij is ook alleen waard die te ontvangen. God neige ons aller hart tot Zijn vreze.

Jullie aller vriend,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen