Waar zijn de 7-duizend?

Ds. J.H. Venema heeft een boek geschreven, waaraan hij bovenstaande titel heeft meegegeven. Het boek heeft als ondertitel: overdenkingen bij 1 Koningen 19:18. Het is uitgegeven door Buijten & Schipperheijn b.v., Postbus 19127, 1000 GC Amsterdam.

We willen bijzondere aandacht voor dit boek vragen. Het gaat om een belangrijke vraag. De titel zegt dat al.

In zijn Ten geleide zegt de schrijver o.a.: “Enige jaren geleden preekte ik over 1 Koningen 19:18. De oude vraag Waar zijn de 7000? kwam weer boven, met grotere klem. Uit het nadenken over die vraag is dit boekje geboren, dat verschijnt bij m’n gouden ambtsjubileum (....). Twee zaken hielden me vooral bezig: de strijd om de waarheid en de begeerte naar eenheid. De spanning tussen deze twee is in dit boekje te merken. Moge waarheid en eenheid ook alle lezers van dit boekje bezighouden. In de hoop dat dit geschrift een klein steentje bijdraagt tot het erkennen en beleven van de waarheid en het jagen naar de waarachtige eenheid geven we het u in handen. Gods zegen verge-zelle de 7000!”.

Dan komen de volgende hoofdstukken, met onderverdelingen:

1. Het antwoord voor Elia: Plaats, Gods werk, Gods verkiezing, De Heilige rest, Het volle getal, Karakteristiek.

2. Weerklank van het antwoord: Paulus’ betoog, Consequenties voor Israël, Artikel 27 NGB, De kerkgeschiedenis.

3. Katholiek of sektarisch?: Een herinnering, Sektarische trekken, Opstelling en instelling, De drie vossen/de drie F’s, Concretisering, Elite of element?, Katholiek.

4. De eenheid van het ware geloof: Gods bedoeling, Onopgeefbare waarden, Het Evangelie, De antithese.

5. De verontrustende verdeeldheid: Het raadsel, Gereformeerd, De Gereformeerde Gezindte, De verschillende kerken, De eigenlijke verschillen. Andere structuren, Ondermijning.

6. In de branding: Het zwakke punt, Verwijten, Permanent tegen de stroom in.

7. Opdracht en verwachting: Antwoord, Reveil tot Reformatie, Wolkjes, Eén front, Maranatha.

Aan het einde van alle hoofdstukken volgen vragen.

Er is veel in dit boekje dat aanspreekt. De schrijver kent de tijd waarin we leven. Hij heeft ons wel wat te zeggen. We zouden opmerkingen kunnen maken en vragen kunnen stellen, maar dat willen we niet doen. We willen dit boek in z’n geheel zien, als een oproep tot bezinning.

“Het zal onze opdracht zijn om vandaag één front te maken tegen de stormvloed van Baalsdienst die over ons komt”. Dit en nog veel meer zegt de schrijver op bladzijden 111 en 112. Daar willen we op inhaken. Het gaat ons om twee zaken. De eerste raakt de vraag hoe het staat met de 7000 in onze tijd en de tweede de vraag wat de roeping is van die 7000.

Bij het lezen van het boek kregen we sterk de indruk dat de schrijver nogal optimistisch denkt over het aantal ware gelovigen in onze dagen. Hij vindt hen in allerlei kerken en ook daarbuiten. Dat kan waar zijn, maar dat zegt nog niets omtrent het aantal ware gelovigen. Het aantal belijders van de waarheid is nog tamelijk groot, maar het gaat om de levende lidmaten van het lichaam van Christus, dus om de mensen die door de Heilige Geest in dat lichaam zijn ingelijfd. De algemene klacht, en dat geldt allerlei kerkelijke formaties, is dat het niet meer zo is als vroeger. In vele plaatsen woonden vele kinderen des Heeren, die de ouderen nog gekend hebben. Ze zijn heengegaan. Als de vraag gesteld wordt of er anderen voor in de plaats gekomen zijn dan hoort men veelal geen positief antwoord. In vele gemeenten van allerlei kerkverbanden is het vaak heel moeilijk om geschikte ambtsdragers te vinden, die het geestelijke leven deelachtig zijn. De gemeenten kunnen uitwendig groeien en er kunnen allerlei activiteiten ontplooid worden, maar dat zegt niets omtrent het geestelijk gehalte van een gemeente, niets omtrent de vraag of daar ook mensen wonen die tot de 7000 behoren. Caivijn sprak al de gedachte uit dat er één waar gelovige was op de honderd belijders. Het werk des Heeren blijft doorgaan tot het einde toe en zo komen we vanzelf tot het andere punt. Het is vandaag aan de dag in wezen niet anders dan toen de mens van God afviel en wij allen in Adam vijanden van God geworden zijn. De Heere is terstond begonnen met het roepen van zondaren en de verheerlijking van Zijn genade.

Wat gelooft gij van de heilige algemene Christelijke kerk? Zo wordt in de Heidelbergse Catechismus gevraagd. En het antwoord luidt: Dat de Zone Gods uit het ganse menselijke geslacht zich een gemeente, tot het eeuwige leven uitverkoren, door Zijn Geest en Woord, in enigheid des waren geloofs. van den beginne der wereld tot aan het einde, vergadert, beschermt en onderhoudt; en dat ik daarvan een levend lidmaat ben, en eeuwig zal blijven.

De geschiedenis laat duidelijk zien dat het altijd alleen Gods werk is waardoor zondaren behouden worden. De mens vraagt niet naar de Heere, maar de Heere zoekt zondaren op. Hij bedenkt een weg tot verlossing en voert Zijn raad uit. Als dat niet zo zou zijn dan zou er geen mens behouden worden. De voorbeelden in de Schrift laten ons duidelijk zien. dat alles Zijn werk is.

We denken bv. aan de dagen vóór Samuel. Het hele volk was van de Heere afgeweken. Ook toen waren er nog 7000. Denk aan Hanna. Dat was ook Gods werk. De Heere verhoort het gebed van Hanna en door het kind dat de Heere haar geeft werkt de Heere een grote reformatie.

De Heere laat Johannes de doper prediken: bekeert u .... en Hij gebruikt hem als een middel om velen tot bekering te brengen. De Heere Jezus wordt door de Zijnen verworpen. En toch zijn er die in Hem geloven. Vlees en bloed hebben u dat niet geopenbaard, maar Mijn Vader Die in de hemelen is. Zo luidt het onderwijs dat de discipelen ontvangen. Op de Pinksterdag zien we de kracht van de prediking van Petrus door de Heilige Geest. Er worden drieduizend mensen verslagen van hart, die gaan vragen: wat zullen wij doen, mannen broeders? Petrus komt met de oproep tot bekering.

Die oproep is nu ook nodig, maar die mag wel allereerst komen tot ons die onder het evangelie leven.

Steeds weer vinden we in Gods Woord de oproep tot bekering en als de Heere die roepstem gepaard doet gaan met de bediening van de Heilige Geest komt er de verslagenheid des harten en de belijdenis: wij hebben tegen de Heere gezondigd. Dat is de weg waarin de Heere zondaren zaligt. In die weg kan de Heere weer een opleving geven en het mag ons gebed wel zijn dat de Heere dat mocht willen geven uit vrije genade om de verdiensten van Christus door Zijn Heilige Geest.

De discipelen maakten ruzie met elkaar.

Het ging over de vraag wie van hen de meeste was. Toen de Heere Jezus was opgevaren en de Heilige Geest nog niet was uitgestort was de hele gemeente eendrachtig bijeen in bidden en smeken. We willen het hierbij laten.

We hebben dit niet geschreven uit lust tot kritiek, maar om een andere zijde naar voren te brengen, een weg die naar onze stellige overtuiging de voorgang heeft boven alle andere wegen die de mens uitdenkt om dichter bij elkaar te komen als het gaat om die 7000. In werkelijkheid zijn ze meer een dan uit de kerkelijke verdeeldheid zou moeten worden opgemaakt.

De Heere Jezus spreekt van die eenheid in het Hogepriesterlijk gebed.

En die eenheid in de Heere wordt ook ondervonden tussen hen die de Heere toebehoren, al zijn ze kerkelijk gescheiden, namelijk wanneer de Heere Zelf in het midden is.

Een enkele opmerking nog.

Op bladzijde 82 onderaan staat het jaartal 1989. Moet dat niet 1980 zijn ?

Tenslotte: het boek telt 115 bladzijden en kost ƒ 18,50.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen