Het doden gaat door

(3-slot)

Nu we dit schrijven is het 16 januari. Het ultimatum dat gesteld was aan Irak is verlopen. Het is nog rustig. Maar wie zal zeggen wat er gebeurd zal zijn of gebeurt terwijl u dit schrijven onder ogen krijgt?

1. Bijna 50.000 doden

Nu we dit schrijven leeft de vraag in het hart: Hoeveel doden zal een eventuele Golfoorlog eisen? Hoeveel jonge mannen zullen er aan beide zijden sneuvelen? We willen hier beslist niet licht over denken. Al die mensen zijn ook op weg naar de eeuwigheid. Op het moment van sterven zullen zij voor God moeten verschijnen teneinde rekenschap af te leggen van al datgene wat zij gedaan en nagelaten hebben.

Maar bij alle aandacht voor de Golf bestaat het gevaar dat we er niet of veel te weinig bij stilstaan wat er alleen al in ons kleine vaderland gebeurt. Wist u dat er per jaar ongeveer 50.000 mensen gedood worden? In de rapportage over de naleving van de Wet afbreking zwangerschap over 1988 wordt onder andere vermeld hoeveel abortussen er zijn uitgevoerd: in 1988 zijn 18.000 Nederlandse en 13.500 buitenlandse vrouwen behandeld. Daarvan zijn zelfs 4.000 abortussen die uitgevoerd werden bij een zwangerschap tussen de 12 en 20 weken: het ongeboren kind is dan drie tot vijf maanden oud. Laat dit eens goed tot u doordringen! Volgens gegevens die wij lazen zou er per jaar ongeveer 16.000 maal euthanasie gepleegd worden. Deze drie getallen bij elkaar opgeteld komen wij tot een kleine 50.000 doden per jaar. Waar is het protest hiertegen?

2. Privacy meer waard dan het leven

Een verpleegster uit Delft wilde in augustus 1990 een ernstig gehandicapte baby adopteren. Dit kind was 10 mei 1990 geboren met een waterhoofd, open ruggetje en tal van andere complicaties. Toen de baby ongeveer 2 maanden oud was weigerden de ouders toestemming te geven tot het inbrengen van een drain (buisje waardoor overtollig vocht afgevoerd kan worden) om het groeien van het waterhoofd tegen te gaan. Zij wilden dat hun kind zich uiteindelijk zonder medisch ingrijpen goed zou voelen en geen pijn zou lijden. Als dit wel het geval zou zijn wilden de ouders het kind laten “inslapen”. De ouders waren zo vastbesloten in hun wens tot levensbeëindiging dat de kinderarts vond dat aan die wens voldaan moest worden. Een verpleegster, die kort tevoren van deze beslissing hoort, heeft er moeite mee. Het kindje is verder niet ziek, maar gehandicapt. Ze vraagt zich af of het kind geen recht van leven heeft. De beslissing blijft zoals zij is. De verpleegster komt door dit alles in gewetensnood en na overleg met haar man vraagt zij het kind te mogen adopteren. De ouders van het kind wijzen dit voorstel tot adoptie af. Enkele uren later wordt de baby door middel van een infuus gedood. Wat gebeurt verder? De verpleegster wordt berispt omdat zij haar beroepsgeheim geschonden zou hebben door met haar man te spreken over het adopteren van een gehandicapte baby, van wie het leven in het ziekenhuis zou worden beëindigd. Zij zou tegenover haar man de naam en achternaam van het kind genoemd hebben. We lezen er niet van in de berichtgeving omtrent deze zaak dat de handelwijze van het ziekenhuis ernstig wordt onderzocht. Ook niet dat de ouders van de baby zich juridisch gesproken schuldig hebben gemaakt aan kindermishandeling toen de drain werd geweigerd teneinde het vocht af te voeren uit het hoofd. Privacy (persoonlijke gegevens zoals bijv. de naam van iemand) blijkt zwaarder te wegen dan het leven van iemand. De verpleegster die wilde proberen het leven van het kind te redden wordt bestraft door het ziekenhuis en het ziekenhuis dat gedood heeft krijgt niet te maken met vervolging en bestraffing. Ook de ouders worden niet vervolgd.

3. Een gesloten Bijbel

Vanuit de grote kerken in ons vaderland komt in het algemeen gesproken geen eensluidend, duidelijk, principieel, waarschuwend geluid. Zou het ons niet moeten schokken wat dr. H. Kuitert (emeritus hoogleraar van de Vrije Universiteit, opgericht door Abr. Kuiper) schrijft in zijn boek “Mag alles wat kan”? (uitgegeven 1988). Een arts mag aan het verzoek om euthanasie voldoen. Euthanasie weigeren is het weigeren van een weldaad, waartoe een arts alleen al uit algemeen menselijke overwegingen niet zou mogen overgaan. Je mag niemand tegen zijn wil het leven opdringen, dat is een ongehoorde knechting van mensen. Wie voor euthanasie kiest, komt volgens Kuitert niet in opstand tegen God, maar tegen een gezondheidszorg die haar greep niet op hem kan loslaten. Iemand zou door de bodem van het mens-zijn kunnen heenzakken en dient dan aan de dood te worden teruggegeven. Je bent dan niet meer behandelwaardig.

Kuitert schrijft ten aanzien van zelfdoding dat iemand daartoe goede redenen kan hebben om te kiezen voor de dood. Men zou iemand moeten laten gaan of zelfs helpen te gaan uit dit leven. We hoorden ervan dat dit inderdaad gebeurt in psychiatrische inrichtingen.

Iemand die daar verbleef merkte dat een ander plannen had voor zelfmoord. Dit werd aan de verpleging gemeld. Die zei: “Waar bemoeit u zich mee”? Korte tijd later vond inderdaad zelfmoord plaats.

Volgens Kuitert zouden ouders de vrijheid hebben om een zwaar gehandicapt kind af te wijzen. Maatstaf is volgens Kuitert dat het kind een “onleefbaar” leven zal krijgen dat de belasting voor de ouders naar hun eigen inschatting veel te zwaar wordt.

Deze geluiden uit de kerk, die helaas niet op zichzelf staan, komen de moderne mens wonderwel van pas. Met een godsdienstig tintje meent men het doden te kunnen rechtvaardigen. Is het ten minste niet zeer verwarrend voor de wereld dat er zo’n standpunt vanuit de kerk naar voren komt? Met kleine principiële groeperingen die er anders, die er Bijbels over denken, wenst men niet of nauwelijks te rekenen.

Ten diepste maakt bij een standpunt als van Kuitert de mens uit wat goed en slecht is, het Woord Gods blijft gesloten. Het Woord is niet tot een lamp voor de voet en een licht voor het pad.

Wie de Bijbel gesloten laat gaat dwalen en al meer dwalen. Geen eerbied voor de Schepper en Onderhouder van het leven, voor de Wetgever en Koning.

Wat is het nodig dat er een principeel, Bijbels geluid gehoord zou mogen worden. Dat er verootmoediging mocht komen gelijk als in Ninevé. De koning van Ninevé ging hierin voor en riep op sterk tot God te roepen. Dan lezen we in Jona 3:10: “En God zag hun werken, dat zij zich bekeerden van hun bozen weg; en het berouwde God over het kwaad dat Hij gesproken had te zullen doen, en Hij deed het niet”.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen