Kruis dragen

2.

Toespraak gehouden op de middagsamenkomst van Bewaar het Pand te Sliedrecht op zaterdag 6 april 1991.

Tekstwoorden Romeinen 28-30

“En wij weten, dat degenen, die God liefhebben, alle dingen medewerken ten goede, namelijk degenen die naar Zijn voornemen geroepen zijn.

Want die Hij tevoren gekend heeft, die heeft Hij ook tevoren verordineerd den beelde Zijns Zoons gelijkvormig te zijn, opdat Hij de Eerstgeborene zij onder vele broederen. En die Hij tevoren verordineerd heeft, dezen heeft Hij ook geroepen; en die Hij geroepen heeft, dezen heeft Hij ook gerechtvaardigd; en die Hij gerechtvaardigd heeft, dezen heeft Hij ook verheerlijkt.”

De zin

Waarom laat God Zijn kinderen voortdurend onder het kruis gebukt gaan? De ene slag is nauwelijks voorbij of de andere waarop wij ons voor te bereiden hebben volgt. De zin is genezing. Hoe meer wij gedrukt worden door tegenspoeden des te vaster wordt onze gemeenschap met Christus.

Ons vlees is taai. S. Rutherford: De hete oven der beproeving is het werkhuis van Christus. In het vuur neemt Hij het schuim, de droesem, de waardeloosheid van het metaal weg. De beproeving dient als een zoete hand des Heeren om ons te houwen en te kerven, opdat de knoesten van hoogmoed, zelfzucht, eigenliefde, wereldliefde en ongeloof worden afgeslagen. Verdrukkingen zijn dienstknechten en volgelingen van een beschuldigende wet om ons door het geloof een gemaakte vrede en gekochte vergeving in Christus te doen aangrijpen.

Zij drijven ons uit om God te zoeken, ze zijn Gods stokers a.h.w. arbeiders om de kluiten stuk te slaan en Christus land te ploegen opdat Hij de hemel daar moge zaaien.

Wij moeten geestelijker worden gemaakt, want wij weten niet hoe vleselijk dat wij zijn. De duivel probeert de beproevingen aan te wenden tot wanhoop en geestelijke depressiviteit.

Th. Boston noemt geestelijke depressiviteit een grote vriend van het ongeloof.

Calvijn zegt:

“Zodra ons vlees zachter en toegeeflijker wordt behandeld werpen wij Gods juk van ons af en verkiezen losbandigheid. Dan gaat het met ons als met weerbarstige paarden die wanneer zij enige dagen gemest worden zonder arbeid te verrichten vanwege hun wildheid niet getemd kunnen worden en hun berijder niet dulden ook al gehoorzaamden ze vroeger aan diens besturing”

(Inst. III, 8,5).

Wij behoeven geen hoge gedachte te hebben van een zondaar, die genade in Gods oog heeft gevonden. Hij is en blijft uit en van zichzelf een onverbeterlijk zondaar. Nu dient de Heere ter genezing niet aan een ieder hetzelfde medicijn toe. Er zijn velerlei kruisen en beproevingen.

Het kruis wordt opgelegd tot zelfkennis. Wij zijn zo geneigd onszelf onbeschaamd te overschatten in kortzichtig en ijdel vertrouwen op ons vlees. Het kruis is niet terstond doorzichtig voor Gods kinderen. Calvijn vertolkt dit heel bijzonder in zijn commentaar op Genesis 22:2 waar Abraham de opdracht krijgt om Izak te offeren: “Hij moest eigenhandig de genadebrief verscheuren en in het vuur werpen en niets dan de dood en de hel moest voor hem overblijven (....) Zijn ziel moest zich wel gruwzaam geschud en zwaar geschokt voelen toen hij God met Zichzelf en met Zijn Woord in conflict zag en hij de hoop op de beloofde zegen moest begraven! Maar wat deed Abraham toen hem Izak uit de armen werd gerukt? Hij overlegde dat God machtig was om hem uit de doden te verwekken. Zo liet hij zich niet van het Woord afwenden (....) Hij volgde als het ware met gesloten ogen (....) en beloofde zich zegen uit de as van zijn zoon. Zo vindt hij zijn weg dwars door de doolhof van de verzoeking”.

Om God te gehoorzamen moest hij met alle kracht de belofte vasthouden. Viel de belofte dan viel zijn geloof. De belofte bleef echter staan. Waarom wordt de boom gesnoeid? Waarom wordt de bodem van het land doorsneden met de ploeg? Waarom gaat het metaal in de smeltkroes? Opdat wij dermate in onze eigen krachten worden afgebroken, dat wij geen voet meer kunnen verzetten. Opdat Gods kracht in onze zwakheid wordt volbracht. En zo ontkracht leren wij Gods kracht inroepen. Wij worden door schade en schande tot niet gebracht. “Want als wij alle vertrouwen op het vlees hebben afgelegd ervaren wij de tegenwoordigheid van Gods kracht, waarin meer dan genoeg hulp is gelegen” (Inst. III, 8, 2).

Zo wordt het geloof geoefend en rijpt het geloofsvertrouwen op God. Het kruis effent de weg tot het steunen op God alleen: “Want dat God de gelovigen zal bij staan in verdrukkingen, daarvan gevoelen zij dat het waar is, wanneer ze door Zijn hand gesteund, met lijdzaamheid standhouden, wat ze door eigen krachten geenszins kunnen” (Inst. III, 8, 3).

Dat is de bevinding die de verdrukkingen - middels de lijdzaamheid - uitwerken: de zekerheid en de vastheid van de beloften Gods leren kennen onder de zwaarte van het kruis.

Tevens zegt S. Rutherford dat de Heere Christus ons ten huwelijk aanzoekt in de oven van verdrukking. Hij zoekt uw antwoord om te zien of gij zeggen zult, ja zo neem ik u aan.

Ons gebedsleven wordt vuriger en ernstiger door het dragen van het kruis. Zo worden wij ook geroepen om ons te gewennen aan het kruis en vrede te hebben met de Heere.

Door lijden tot heerlijkheid. Een levende ziel verkiest zo liever de oven, dan een geruste in Sion te zijn.

Ik ben beduchter voor kerkelijke triomph dan voor de onaanzienlijkheid en erbarmelijkheid van de gemeente. Liever het kruis dan de glorie zegt Calvijn. Dat mogen wij wel ook in onze tijd diep op ons in laten werken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen