Gods onuitsprekelijke Gave

Doch Gode zij dank voor Zijn onuitsprekelijke gave.

Die onuitsprekelijke Gave is Christus Jezus. Hij is de parel van grote waarde. In Hem is een onuitsprekelijke volheid van heil en genade. In Hem is een onnaspeurlijke rijkdom.

In de Heere Jezus is aan verloomen gegeven een Zaligmaker.

Als gij neerligt in het slijk der zonde, en niet weet, hoe er uit verlost te worden en ge wordt door die Jezus daaruit opgehaald, dan zijt gij zo veilig in Jezus’ armen. Hij is een volkomen Zaligmaker, die geen half werk doet. Alles wil Hij zijn en alles wil Hij doen voor degenen die Hem niet kunnen missen. Hij heelt gebrokenen van harten, en Hij verbindt in hunne smarten, die in hun zonden en ellenden tot Hem zich ter genezing wenden.

Welk een onuitsprekelijke Gave is in Christus aan zondaren gegeven, want Hij voert ze terug tot de gemeenschap Gods; Hij verlost ze van de straf der zonde, van de macht der zonde, ja van de zonde zelf. En deze Christus zal niet rusten voor Hij al de Zijnen als Zijn bruid, zonder vlek en rimpel, de Vader heeft voorgesteld.

Deze gave is zó groot, dat velen, ziende op zichzelf, zeggen: “te groot voor mij, hoe zou zulk een onwaardige daar deel in kunnen hebben!” Maar nu is dit de heerlijkheid: het is een gave! Een gave van vrije genade aan mensen, die haar niet hadden verdiend, noch ook begeerd. Geen verdienste dus, maar louter ontferming treedt ons hier tegen. Hier bij Gods kerstgave, in de kribbe van Bethlehem, draait de deur des hemels op hengsels van vrije genade. Zalig dan, wie als een bedelaar komt bij de kribbe, die keert zonder die Gave niet terug.

En die Gave is zó groot, dat de apostel er van zegt: onuitsprekelijke Gave! Ja, wie zou de waardij van Christus’ persoon en werk ooit kunnen uitspreken? Zij gaat ons denken verre te boven.

“Wie is ‘t, die ooit, in woorden,
al Gods heerlijkheên verkonden zal?”

Paulus getuigt hier met recht: “Gode zij dank voor Zijn onuitsprekelijke Gave”.

Hier geraakt ge in het hart van het evangelie: Gode zij dank! Dat begrepen die herders goed, ze keerden van Bethlehem terug “verheerlijkende en prijzende God”. Dat begreep de oude Simeon goed, en als hij zijn hoofd buigt over het Kind in zijn armen, looft hij God-Drieënig. Let op de oude Anna, ook zij verheerlijkte God. Ook Zacharias loofde “de innerlijke barmhartigheden onzes Gods”.

In Christus Jezus heeft God uitgestort al Zijn schatten van leven, liefde, almacht en wijsheid. En zo is er dan niets in de hemel noch op aarde, dat deze Kerstgave kan te boven gaan. Met deze gave is de onuitsprekelijke rijkdom van Gods ontferming uitgeput. Er is niets hogers. God heeft niets meer te geven. Dieper, wijder, volkomener kan God niet liefhebben.

Weet, in Zijn Zoon geeft de Vader Zichzelf. In het Kindeke Jezus openbaart Hij Zijn Vaderhart. Daar bij de kribbe van Bethlehem, in het vleesgeworden Woord, buigt God de Heere zó diep, dat Hij, tot het in zichzelf zo zondig en schuldig volk spreekt: “Ziet, hier ben Ik, ziet, hier ben Ik!”

Wie zal deze liefde nu peilen? Wie zal haar prijzen naar waardij? Tot het geven van zulk een onuitsprekelijke Gave kan de milde Gever slechts worden bewogen door een liefde, die wij met recht goddelijk mogen noemen. Hier is dan ook het wonder der liefde, het wonder der eeuwen en der eeuwigheid.

Hier is een onuitsprekelijke Gave en een wondere milde Gever!

Maar dan zijn er ook zeer bevoorrechte begiftigden!

Neen, dat zijn geen Engelen. Hij neemt de Engelen niet aan, maar Hij neemt het zaad Abrahams aan!

Die beweldadigde begiftigden zijn dus mensen. In zichzelf zijn zij gans onwaardig. Zij zijn van nature opstandelingen, vijanden van God. Ja, zelf tegenstrevers en verwerpers van de onuitsprekelijke Gave. Onze ogen moeten dan ook worden geopend voor deze Gave en onze begeerten er voor opgewekt. Zalig wien dat mag gebeuren. Dan stijgt de bede op uit de ziel: o mocht die schat, die Gave, ook mijn deel eens worden!

Maar weet, begeren is nog geen bezitten. Doch als het begeren nu reeds een voorrecht is, wat moet dan het ogenblik niet zalig zijn, als ge van de Heere het geloof ontvangt, om daarmede als met een hand, Zijn onuitsprekelijke Gave aan te nemen en de Heilige Geest het verzekert aan het hart.

O, bidt de Heere om die genade des Heiligen Geestes, om dat onuitsprekelijke voorrecht om die onuitsprekelijke Gave, om die gezegende Heere Jezus, die beminnelijke Zaligmaker te kunnen en te mogen aannemen. Doodarm zonder deze Gave. Schatrijk met deze Gave!

Zeg mij, wie kan nu méér bezitten dan God-Zelf in Christus Jezus, Zijn onuitsprekelijke Gave? Wie kan zaliger zijn, dan zalig in God? Wie kan rijker gekleed zijn dan omhangen met de mantel der gerechtigheid, gekleed met de klederen des heils?

Deze onuitsprekelijke Gave te bezitten, dat is kerstfeest!

Niet meer in staat over Hem te spreken vanwege de alles vervullende genade in Hem! Zóveel er van te ervaren, dat wij er maar weinig van kunnen zeggen!

O, wanden mijns harten, vol van Jezus! Zijn eeuwige liefde vervult mijn hart. Hier komt mijn ziele tot die zalige aanbidding met de apostel, dat ik als gezegende begiftigde eindig met de Gave in de Gever: “Gode zij dank voor Zijne onuitsprekelijke Gave!” Waarlijk, mijn overdenking zal zoet zijn! Ere zij de Vader! Ere zij de Zoon! Ere zij de Heilige Geest! Ere zij GodDrieënig!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen