Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De troost der verkiezing

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De troost der verkiezing

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

10.

(naar aanleiding van het gelijknamige boek van ds. L. Vroegindeweij)

“Dit is geweest de gans vrije raad, de genadige wil en het voornemen Gods des Vaders, dat de levendmakende en zaligmakende kracht van de dierbare dood Zijns Zoons zich uitstrekken zou tot alle uitverkorenen om die alleen met het recht-vaardigmakend geloof te begiftigen en door ditzelve onfeilbaar tot de zaligheid te brengen. Dat is: God heeft gewild dat Christus door het bloed Zijns kruises (...) diegenen allen en die alleen krachtiglijk zou verlossen die van eeuwigheid tot de zaligheid verkoren en van de Vader Hem gegeven zijn (...).”

Met deze en andere woorden beleden de vaderen van Dordrecht hun op Heilige Schrift gegronde overtuiging omtrent de verzoening tussen God en mensen. Een heel persoonlijke verzoening - voortkomend vanuit de bron van Gods eeuwig welbehagen - zich uitstrekkend tot allen en een ieder die begrepen zijn in het besluit der verkiezing. Want hoewel de dood van Christus in zichzelf genoegzaam is om niet alleen sommige maar alle zondaren te doen delen in de verzoening met God en het eeuwige leven, zoals we de vorige keer zagen, bestèmd is Zijn offerande slechts voor hen die de Vader Hem gaf.

Mogelijk vindt u dit onderdeel van de gereformeerde leer heel vanzelfsprekend. U hoorde ook nooit anders. Toch zijn er in de kerk der eeuwen, en ook in de kerk der Reformatie, ook heel andere geluiden te horen geweest. Trouwens - uit het feit dat de Leerregels zo toegespitst over dit onderwerp spreken, blijkt op zichzelf beschouwd al voldoende dat hier een twistappel ligt. En moet ieder die zichzelf enigszins kent niet toegeven

dat alhier inderdaad een aanstoot voor het natuurlijk verstand ligt?! Wat vlees is, verstaat de dingen des Geestes Gods niet. Ze ergeren hem en brengen hem tot de gedachte dat de Heere onrecht doet door onderscheid te maken waar geen onderscheid is. Hoe het zij - in Dordt is als afwijking van de Schriften aangewezen het gevoelen van hen die leren “dat alle mensen in de staat der verzoening en de genade des verbonds zijn aangenomen”, alsmede van hen die menen “dat God zoveel Hem aangaat aan alle mensen de weldaden die door de dood van Christus verkregen worden, gelijkelijk heeft willen mededelen” (verwerping der dwalingen, II/5 en 6). Dit zijn elementen uit de leer van het zogenaamde universalisme, ofwel de algemene verzoening. Het is de leer waarin algemene uitspraken passen als: “God heeft u lief. De eigenlijk beslissing over uw leven is al gevallen. Christus is voor u gestorven. In beginsel zijn ieders zonden verzoend en vergeven. Als u dit gelooft en de Heere Jezus aanneemt, bent u ook gered. Zo niet, dan gaat het u voorbij.” (Tussen haakjes: in dit laatste ligt het onderscheid met de gedachte van de alverzoening.) Onze vaderen, en ook een man als Calvijn, lazen het in hun Bijbel anders. Trouwens ook bij Augustinus al - 1200 jaar vóór de Synode van Dordrecht - lagen deze dingen helder.

DIE ALLEN EN DIE ALLEEN

In die lijn nu spreekt artikel 8 van het tweede hoofdstuk over een gans vrije raad Gods waarin beslist werd dat de kracht van de dood van Christus zich zou uitstrekken tot de uitverkorenen en tot die alleen. Voor het oog van de Heere lagen alle mensen in hun schuld en verdorvenheid, in hun onwil en verlorenheid. Over hen hield God raad. En Hij besloot bij Zichzelf hen niet allen in het verderf te laten. Hij wilde genadig zijn. Het getuigt allemaal van overleg en beraad. De verkiezing berust immers niet op willekeur. Met raad en wil om genadig te zijn heeft God een voornemen gemaakt. Maar het voornemen Gods was niet om Adam en al zijn nakomelingen uit het verderf te redden. Had de HEERE dit voornemen gehad, dan was het ook uitgevoerd. Dan zouden inderdaad alle mensen zalig geworden zijn.

We moeten goed bedenken dat de Heere Jezus niet slechts de mógelijkheid van de zaligheid heeft verworven. Dat nu leren Remonstranten. En dat leren ten diepste nog velen. Onder de naam evangelisch en onder de naam gereformeerd en onder nog veel andere namen. “Iedereen kan zalig worden.

Het hangt van de mens af of hij het Evangelie aanneemt, ja of neen. Christus heeft de zaligheid verworven, maar de toepassing is afhankelijk van de beslissing van de mens. Weliswaar met Gods hulp. Maar de mens met zijn vrije wil moet kiezen voor God.”

Als dit waar was, zou er niemand zalig worden. Daar is immers niemand die God zoekt. Het geldt van elk mens: wij kunnen ons niet bekeren, willen ons niet bekeren en willen ons niet laten bekeren. Maar nu komt God tussenbeide. Hij heeft een Gemeente verkoren tot het eeuwige leven. Deze Gemeente gaf Hij aan Christus. Niet om de zaligheid te verwerven alleen doch om haar te verwerven èn toe te passen.

Wijlen ds. Vroegindeweij wees erop dat zij die de algemene verzoening leren, een halve Christus prediken. Zij willen het offer van Christus uitstrekken over alle mensen, maar tegelijkertijd prediken zij een Evangelie waardoor niemand zalig kan worden. De rechte prediking daarentegen verkondigt dat Christus een volkómen zaligheid aanbrengt. De HEERE heeft bij Zichzelf voorgenomen dat de levendmakende kracht van de dood van Zijn geliefde Zoon gewis en zeker tot de zaligheid zou leiden. Bij de Remonstranten en de hunnen kan de dood van Christus geheel voor niets geweest zijn. Als ik met mijn vrije wil de zaligheid niet aanneem namelijk. Echter - als God niet àlles doet en de gehele beslissing niet in Zíjn hand heeft, berust de zaligheid in de hand der mensen. Dan was Christus zonder volk gebleven...

Maar nu - de uitkomst van het werk van Christus staat niet op losse schroeven. God behoeft niet af te wachten wie tot Christus zullen komen. De namen van Gods kinderen staan al geschreven in het boek des levens. Vanaf de grondlegging der wereld. Zij zijn aan Christus gegeven. Hen heeft de Zoon liefgehad. voor hen ging Hij de dood in. En deze uitverkorenen - niet als zodanig maar als goddelozen - worden aan hun verlorenheid ontdekt. Ze worden tot Christus getrokken en met het geloof begiftigd. Ze komen onfeilbaar tot de zaligheid.

De zaligheid ligt dan ook voor Gods volk vast. Allen die Hij geroepen heeft, worden ook daadwerkelijk gebracht tot het omhelzen van Christus. Door een waar geloof dat hen geschonken is. En de vrucht hiervan is dat zij voor God rechtvaardig zijn. Wie Christus heeft, heeft ook de weldaden. Welzalig die Hij heeft verkoren. Die Hij uit al ‘t aards gedruis doet naderen en Zijn heilstem horen. Ja, wonen in Zijn huis. Laus Deo, laus Christo!

“DOOR U ALLEEN...”

Dat zal de vrucht zijn. In het laatste artikel van hoofdstuk II belijden de Leerregels “dat er altijd zijn zal een Kerk der gelovigen, gefundeerd in het bloed van Christus, dewelke Hem, haar Zaligmaker, Die voor haar als een bruidegom voor Zijn bruid aan het kruis Zijn leven overgegeven heeft, standvastig beminne, gedurig diene en hier en in alle eeuwigheid prijze”.

De heilige Kerk des HEEREN wordt door God bewaard en staande gehouden tegen het woeden van de wereld. En tegen de valse leer die de mens een aandeel in het werk der zaligheid wil geven. Die hem iets in de handen wil stoppen zodat hij met handhaving van zichzelf zalig kan worden. Bij Gods ware volk echter is het als ze op zichzelf zien buiten hope. In hen is niets op grond waarvan de HEERE naar hen zou omzien. Wat zal men dezen dan antwoorden? Een boodschap van heil: dat de HEERE Sion gegrond heeft, opdat de bedrukten Zijns volks een toevlucht daarin hebben zouden (Jes. 14 vs. 32). Het hangt alles af van de raad en het voornemen Gods. Daardoor leeft de Kerk. En ze herleeft als ze er weer eens iets van mag zien. Neem het voornemen Gods, neem de raad Gods weg, neem de uitvoering van Zijn raad weg en de Kerk is weg. Het is alleen om het eeuwig welbehagen. Het welbehagen des HEEREN dat door de hand van Christus gelukkiglijk zal voortgaan. Alleen in Hem is de zaligheid. Maar dan ook geheel!

Middelharnis

Dit artikel werd u aangeboden door: Bewaar het Pand

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 20 augustus 1992

Bewaar het pand | 8 Pagina's

De troost der verkiezing

Bekijk de hele uitgave van donderdag 20 augustus 1992

Bewaar het pand | 8 Pagina's