Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Voor de jeugd (7)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Voor de jeugd (7)

De Samaritaanse vrouw

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

“Zo zeide dan de Samaritaanse vrouw tot Hem: Hoe begeert Gij, Die een Jood zijt, van mij te drinken, die een Samaritaanse vrouw ben? Want de Joden houden geen gemeenschap met de Samaritanen”

Beste jongelui,

Jezus bevond zich dus alleen met die Samaritaanse vrouw, onder vier ogen. Als jullie dit lezen bevinden jullie je ook onder vier ogen met de Heere Jezus. Want Hij is overal tegenwoordig. En wij, al is het dat wij in een huis van gezelschap zijn, zijn ten diepste toch altijd alleen. Want elk mens is ten diepste een verborgenheid voor de ander. Als het over geestelijk kontakt gaat, en daar moeten wij toch aan denken, dan weet niemand wat zich in het binnenste van de mens afspeelt, behalve Hij, Die harten kent en nieren proeft. Dat is God. Dat is ook de Heere Jezus. Want Die is met de Vader en de Heilige Geest hetzelfde Goddelijke Wezen deelachtig.

Jezus had aan deze vrouw heel gewoon om water gevraagd. Natuurlijk water en niets meer. Hij vroeg dus met andere woorden, of zij Hem een dienst wilde bewijzen. We hebben deze vraag de vorige keer doorgegeven, namelijk of jullie Hem ook een dienst willen bewijzen? Met andere woorden, heel eenvoudig, of je je leven in Zijn dienst wilt besteden? Ik hoop dat deze vraag niet door jullie naast je neergelegd is. Maar dat hij is gaan leven in jullie hart. Want de Heere is het zo waard dat je Hem dient.

Het is een vraag die beantwoord moet worden. De Samaritaanse vrouw heeft deze vraag ook beantwoord. Doch hoe?

Terwijl zij eigenlijk al gereed stond om te vertrekken, keert zij zich nog haastig om. Het antwoord dat zij geeft, is echt niet vriendelijk. Men zegt wel eens: Het is de toon die de muziek maakt. En terecht. De woorden kunnen misschien nog onberispelijk zijn, doch de manier waarop ze uitgesproken worden, zegt heel veel.

Het antwoord van de vrouw klinkt “bits”: Hoe begeert Gij, Die een Jood zijt, van mij, die een Samaritaanse vrouw ben, te drinken? Hoewel zij Hem niet kende, maakte Zijn spraak Hem toch openbaar. Hij was een Jood. Met verachting ziet zij op Hem neer. Want de Joden houden geen gemeenschap met de Samaritanen. Zij leefden met elkander in voortdurende vijandschap. Het is toch wat? Twee mensen, twee soorten, en toch één, maar dan wel op een verschrikkelijke manier, namelijk in de vijandschap. Want dat de Joden geen gemeenschap met de Samaritanen hielden, dat was natuurlijk wederkerig ook zo. De Samaritanen hielden ook geen gemeenschap met de Joden. Zij konden elkander niet luchten of zien. Een dergelijke houding noemt men tegenwoordig: Discriminatie! Jullie zullen dat woord wel kennen, denk ik. Daar is ten diepste de houding van elk mens mee getekend. Men is door de val, niet alleen vijand van God geworden, maar ook van de naaste. Om eerlijk te zijn, en dat moet toch altijd, moet je jezelf maar eens afvragen hoe je tegenover je naaste staat. Ik denk bijvoorbeeld aan de buitenlanders. Mensen met een andere cultuur, mensen uit een ander land. We bemoeien er ons bij voorbaat niet mee. Ik kan nog verder gaan, want het raakt niet alleen de vreemdelingen, maar ook de eigen volksgenoten. Kaïn zeide eens: Ben ik mijns broeders hoeder? Moet ik naar mijn broer kijken? Wat heb ik met mijn naaste te maken? Laat hem lopen! Terwijl hij toch ook een schepsel van God is. De haat schuilt in het hart van elk mens, ook al zoekt men het te camoufleren met mooie woorden. Het is mogelijk dat jullie dit niet ineens zo aanvoelen. Het is toch de werkelijkheid. Want al gaan we in het natuurlijke nog redelijk met elkaar om, als het over geestelijke zaken gaat, laten we elkaar liefst maar lopen. Wie met God te doen krijgt, komt er achter, dat dit de werkelijkheid van het leven is. Die Samaritaanse vrouw moeten we dus niet al te ver bij ons vandaan zoeken. Je kunt er echt wel naast gaan zitten.

Dat de vrouw zich zo tegenover Jezus opstelt, maakt de zaak des te erger. Je kunt natuurlijk zeggen dat de vrouw niet wist dat het Jezus was. Accoord! Doch de werkelijkheid werd er niet anders door. Zij had er totaal geen oog voor, dat het oog van Jezus in liefde op haar geslagen was, en dat zij Zijn welgemeende vraag met haat beantwoordde.

Wij hebben wél van Jezus gehoord, doch hoe is onze houding tegenover Hem? Die komt openbaar als je in de kerk zit en er is geen interesse voor hetgeen van Jezus gezegd wordt. De vraag komt in je hart op: Wat doe ik eigenlijk hier? Het is zonde van de tijd, die ik hier door moet brengen? Zo kan het ook wezen als je dit artikel leest, dat je bij jezelf denkt: Waar doe ik het eigenlijk voor. Het is toch altijd hetzelfde en je wordt er geen cent wijzer van. Je bent dan in wezen onverschillig ten opzichte van je ziel en zaligheid. Zo ook wanneer er huisbezoek komt. Je zoekt je zelf er aan te onttrekken, en als dat niet of moeilijk gaat, dan geef je bitse of afkerige antwoorden, als er iets aan je gevraagd wordt. Of mogelijk zoek je jezelf met het ophalen van je schouders er van af te maken. Doch hoe je houding ook is, jullie begrijpen best wat ik bedoel. En het is een wonder als het anders is. Want van nature heeft een mens helemaal geen belangstelling voor de Heere Jezus, Die toch gekomen is, om te zoeken en zalig te maken, datgene wat verloren is. Dus ook jou!!!! Want je ligt toch ook verloren? Of geloof je dat niet? En als je het met je verstand al beaamt, geloof je het dan toch werkelijk? Als je het werkelijk gelooft, dan zal het “zoeken van Jezus” je een wonder worden. Want dan kom je er achter dat je Hem niet nodig hebt en ook niet begeert te kennen, terwijl Hij juist jou zoekt. Dan wordt het een wonder dat Hij nog met jou spreken wil, met jou in kontakt treden wil,. Want Hij is gekomen niet om te verderven, maar om te behouden. Om je te redden van het eeuwig verderf. Denk daar maar eens over na. Jullie hebben wel begrepen, dat die geschiedenis van die Samaritaanse vrouw, ons nog heel wat te leren heeft. Ook dit is daarom tot onze lering beschreven, opdat het ons tot bekering leiden zou. We gaan de volgende keer verder D.V.

Dit artikel werd u aangeboden door: Bewaar het Pand

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 26 november 1992

Bewaar het pand | 10 Pagina's

Voor de jeugd (7)

Bekijk de hele uitgave van donderdag 26 november 1992

Bewaar het pand | 10 Pagina's