Verontrustende ontwikkelingen (I)

Een aparte plaats voor Nederland

In het verleden

De Heere heeft in het verleden Zijn Kerk in ons vaderland geplant. Het Woord des Heeren is hier verkondigd geworden en heeft vrucht gedragen. Het werk van Reformatie en Nadere Reformatie mocht hier plaats vinden. De Heere heeft dat alles gewerkt en gegeven. Het valt uiteraard niet te ontkennen dat ook in andere landen het Woord Gods is verkondigd geworden en dat ook daar de Kerk des Heeren is gekomen. Ook in andere landen en onder andere volkeren heeft de Heere willen werken. Maar als we de eeuwen sinds de Reformatie overzien en een vergelijking maken met andere landen mogen we toch wel zeggen dat Nederland rijk bevoorrecht is geweest. Vele predikers hebben het Woord van vrije genade verkondigd. De Heere heeft het ook gegeven dat de Dordtse Leerregels opgesteld en aanvaard werden, waarin duidelijk positie wordt gekozen tegen de leer der remonstranten en positief de Schriftuurlijke leer wordt uiteengezet.

Predikers hebben in getrouwheid opgeroepen tot waarachtige bekering. Het is gepredikt geworden dat Gods Woord tot een lamp voor de voet moet zijn en een licht op het pad. We willen niet stellen dat het alles goud was wat er blonk. Integendeel. Maar toch was het Woord Gods in vele zaken norm en regel voor de handel en wandel in ons vaderland. Al waren er inderdaad velen die alleen maar meeliepen, het was dan toch maar ze dat er in die tijd beslag was van Gods Woord op de samenleving. Van overheidswege werden bijvoorbeeld in tijden van grote nood en dreiging biddagen uitgeschreven. Er valt ook te denken aan de betekenis van de Staten-Generaal voor het totstandkomen van de Statenvertaling. We mogen wel stellen dat Nederland in het verleden een aparte plaats heeft ingekomen temidden van de ons omringende volkeren. Er is een tijd geweest dat de vijanden meer bevreesd waren voor het gebed van Gods kinderen dan voor de wapens van de soldaten.

In het heden

Wanneer we de situatie van vandaag vergelijken met die uit voorbijgegane eeuwen is er alle reden om verontrust te zijn. We willen daarmee niet zeggen dat er geen goede zaken meer worden aangetroffen in ons vaderland. Als je bijvoorbeeld kijkt naar de kerkgang, dan gaan er in vergelijking met de ons omringende landen nog veel mensen naar de kerk. Ook kan en mag gezegd worden dat het Woord Gods nog op veel plaatsen zuiver wordt verkondigd. Zeker als je weer een vergelijking maakt met het buitenland. Maar ook moet gezegd worden dat Gods Woord al meer terzijde wordt geschoven. De wet des Heeren wordt in het volksleven niet meer geëerbiedigd. Er wordt van overheidswege bijvoorbeeld niet opgetreden tegen zondagsontheiliging. Misbruik van de Naam des Heeren wordt als vrijheid van meningsuiting aangeduid. Wat mag er niet vertoond, gedrukt en uitgezonden worden. Naast het huwelijk zijn andere samenlevingsvormen gekomen in strijd met het gebod des Heeren.

Ook op medisch gebied is er veel veranderd. Waar vroeger geen sprake van was is nu werkelijkheid geworden. Dingen die vroeger onbespreekbaar waren, die verboden waren, worden nu gedaan. Wanneer we denken aan abortus, jaarlijks 18.000 in Nederland, en euthanasie, jaarlijks 20.000 gevallen in Nederland (aldus het bestuur van het Nederlands Artsen Verbond), zijn we verder van het pad af dan andere landen. We lazen een dezer dagen dat Nederland in een internationaal medisch isolement dreigt te komen als de Tweede kamer het kabinetsstandpunt inzake euthanasie overneemt. De voorzitter van de EEG-art-senorganisaties liet zich fel uit tegen het standpunt van de Nederlandse regering. Hij noemde dit standpunt “onaanvaardbaar.” Hij sprak het uit dat een regering de taak heeft effectieve bescherming van het menselijk leven te regelen. Een aparte plaats voor Nederland, maar dan wel in de negatieve zin. Is het niet zeer verontrustend? Bedreigt ons niet het gevaar dat wij aan al deze dingen wennen? Komt onder ons de gedachte niet voor dat er toch niets aan te doen is? De vraag moet gesteld worden: Wat gaat er van de kerken uit in deze tijd? Waar is het duidelijke Schriftuurlijke spreken van de kerken? Ook mag niet voorbijgegaan worden aan de vraag hoe ieder van ons zich opstelt in de tijd waarin wij leven. Een zeer wezenlijke vraag is ook of er gebed mag zijn voor land en volk van Nederland.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen