Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Afscheid ds. M. Vlietstra

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Afscheid ds. M. Vlietstra

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Op de najaarsvergadering van de classis Utrecht was aan ds. M. Vlietstra van Zeist op de meest eervolle wijze emiritaat verleend, met ingang van 1 februari 1993. Ds Vlietstra had een daartoe strekkend verzoek bij zijn kerkeraad ingediend en de kerkeraad had dit verzoek doorgegeven aan de classis. Nadat de deputaten naar art. 49 K.O. daarover advies hadden uitgebracht, zo behoort dat nu eenmaal te gaan in een geregeld kerkelijk leven, besloot de classis aan het gedane verzoek te voldoen.

Het was best een gevoelig moment, toen het besluit gevallen was en dit aan ds. Vlietstra werd medegedeeld.

Het is ook heel wat om uit de actieve dienst terug te treden en het werk, dat door de jaren heen de liefde van je hart meer en meer gekregen heeft, te gaan neerleggen. Toen op voorstel van de voorzitter van deputaten, ds. J. van Amstel, de vergadering ds. Vlietstra had toegezongen “’k Heb and’ren al de rechten van Uw mond met lust verteld, hen vlijtig onderwezen” haakte ds. Vlietstra daarop in en zei: Dat is waar! Hij heeft toen op de hem eigen wijze een paar van de gevoelens, die bij hem leefden, onder woorden gebracht.

Maar dat was alles begin oktober. Het besluit was wel gevallen maar op dat moment leek 1 februari 1993 nog een eind weg. Van een echt afscheidnemen was nog niet direct sprake. Maar de datum van het eigenlijke afscheid kwam wel steeds dichterbij. En op zondagmiddag 10 januari was het zover.

In de morgendienst ging ds. Vlietstra voor in Driebergen, de gemeente waarvan hij vele jaren consulent was en waar hij heel wat werk verricht heeft. En in de middag van die zondag vond het afscheid van Zeist plaats. Ruim acht jaar mocht hij daar werken. Preken, catechiseren, pastoraal werk verrichten en alles wat aan het werk van een dienaar des Woords verbonden is, heeft hij mogen verrichten. De Heere gaf steeds weer nieuwe krachten en ds. Vlietstra heeft niet geluierd. Zijn vrouw, waar hij altijd zeer lovend over spreekt, heeft hem altijd trouw terzijde gestaan en is hem bij alles een grote steun geweest.

Maar aan al die arbeid kwam een einde. Het afscheid was sober. Geen franje en opsmuk, waarbij het gevaar van mensverheerlijking zo levensgroot is. Heel eenvoudig een Woorddienst, met als tekst het laatste gedeelte van Psalm 92: de HEERE is mijn Rotssteen en in Hem is geen onrecht. Op pastorale wijze verkondigde ds. Vlietstra het Woord van God. God, de Rotssteen. Wat ligt daar een zekerheid in. Wat een houvast is daarin gegeven voor wankelende mensen. Met de persoonlijke spits, die dit woord voor ieder moet krijgen, zullen we er echt houvast aan hebben: mijn Rotssteen. Gevoelvol mediteerde de prediker ook over het feit, dat in God geen onrecht is. Hoe vaak een mens ook geneigd zou zijn om te denken, dat er wel onrecht in Hem is, de dichter is er absoluut zeker van, dat God de rechtvaardige is. Ja, in Hem zijn alle deugden volmaakt.

De psalmen die in deze dienst werden gezongen getuigden van dezelfde waarheid: God is de Rots.

Na de dienst sprak ds. Den Butter een enkel woord als consulent van Zeist en namens de classis Utrecht. In de ambtelijke dienst houden we niets over. Ook daarin is immers niets waarmee we voor God kunnen bestaan. Maar Gods genade is genoeg. Meer is dan ook niet nodig. Oud. H.J. Zeedijk vertolkte de gevoelens, die in de kerkeraad en de gemeente van Zeist leefden. Er is een zekere weemoed. Maar er mag ook dankbaarheid zijn voor alles wat God in ds. Vlietstra en zijn vrouw heeft willen geven.

Het was goed op die zondagmiddag aan de Bergweg in Zeist, waar vele belangstellenden samen met de gemeente waren opgekomen. Het was vooral daarom goed, omdat niet de mens op welke wijze dan ook, maar de Heere centraal stond. God zegene onze broeder en zijn vrouw met Zijn gunst. Hij stelle hem ook nog tot zegen als hij toch nog mag arbeiden in het Woord. God zegene ook de gemeente van Zeist, nu de vacante tijd is aangebroken.

Dit artikel werd u aangeboden door: Bewaar het Pand

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 28 januari 1993

Bewaar het pand | 12 Pagina's

Afscheid ds. M. Vlietstra

Bekijk de hele uitgave van donderdag 28 januari 1993

Bewaar het pand | 12 Pagina's