Verontrustende ontwikkelingen

5.

Doorgebroken dijken

Vorige week was het veertig jaar geleden dat de watersnood werkelijkheid werd. Er is veel over geschreven en wellicht is er in de prediking ook aandacht aan gegeven. De vraag kan gesteld worden: Waar was deze ramp aan toe te schrijven? In antwoord op deze vraag kunnen meerdere factoren genoemd worden. Er was sprake van storm en springtij. Na de vloed van zaterdag kwam er geen eb en bij de volgende vloed kwam het water nog hoger. Meerdere dijken bleken niet goed onderhouden te zijn en niet hoog genoeg te zijn zodat het water er overheen kwam. Dijken braken door. Er was dus ook sprake van tekort aan onderhoud. We lazen dat er in de jaren dertig en veertig waarschuwingen zijn uitgesproken. Men is aan die waarschuwingen voorbijgegaan. Zo kan er terecht gesproken worden van een bepaalde mate van zorgeloosheid. Zijn dat de enige oorzaken die genoemd kunnen worden? Moet er ook niet op gewezen worden dat het na de tweede wereldoorlog er niet op vooruit was gegaan in ons vaderland? In de tweede wereldoorlog waren de kerken voller dan tevoren. Maar hoe is het na de bevrijding gegaan? Geen algemene terugkeer tot de Heere en Zijn dienst, maar ontwikkelingen kwamen op gang die van het tegendeel spraken. Er werd dan ook terecht gesproken over de tuchtende Hand des Heeren. Lag er niet een waarschuwing in de watersnood opgesloten? Klonk hier ook niet een oproep tot wederkeer en verootmoediging voor God? Er waren er die iets voelden van de toorn en rechtvaardigheid Gods in de watersnood van 1953. Die de Hand Gods in dit alles zagen. Heel wat mensen zijn omgekomen. Er verdronken 1835 personen. Dat zal in de achterliggende tijd pijnlijke herinneringen hebben opgeroepen bij de nabestaanden van hen die verdronken zijn. Ondertussen zijn de dijken hersteld en zijn de Deltawerken uitgevoerd. In dat opzicht is het een stuk veiliger geworden in bepaalde gedeelten van ons vaderland. Maar hebben we er tegelijkertijd ook oog voor wat er in onze tijd gaande is in ons land? In ander opzicht is het een stuk onveiliger geworden. Dijken die er waren en die bescherming boden tegen de boosheid en zondigheid van de mensenkinderen zijn doorgestoken.

Doorgestoken dijken

De overheid zorgt goed voor het tijdelijke leven van haar onderdanen in die zin dat er heel wat geld is besteed en nog wordt besteed om de inwoners van Nederland te beschermen tegen het gevaar van het zee- en rivierwater. We zeggen daar uiteraard geen kwaad van. Maar ondertussen worden bestaande dijken willens en wetens doorgestoken. Is dat geen verontrustende ontwikkeling? Wat vroeger niet mocht is mogelijk gemaakt of wordt mogelijk gemaakt. De wetgeving wordt aangepast aan de inzichten en praktijken van de huidige mens. Er wordt al minder geluisterd naar het Woord en de Wet des Heeren. Weet u hoeveel mensen er per jaar gedood worden? Dat zijn er aanzienlijk meer dan 1835 die in 1953 omkwamen. We hebben weleens gelezen dat dit er 40.000 zijn en wellicht wel 50.000 per jaar in ons vaderland. Dat zijn voorwaar geen kleine getallen. Wie horen we er nog over? Waar is de algemene verontrusting over deze ontzettende ontwikkeling? Velen zwijgen. Ik vrees dat velen zich er bij hebben neergelegd dat het toch niet anders is en dat het toch niet te keren valt. Of mag het bij u anders zijn? Heeft het u gebracht in de binnenkamer om de nood van land en volk aan de Heere op te dragen? Om te smeken dat de Almachtige een wederkeer zou werken tot Zijn Woord en Wet? In de wetgeving steekt de overheid zelf dijken door. Het nieuwste voorbeeld is het kabinetsvoorstel aangaande euthanasie. Nu we dit schrijven moet de stemming nog plaats vinden, maar de standpunten liggen duidelijk. Ons land zal het eerste land ter wereld worden waar het doden van patiënten door de arts bij wet mogelijk wordt gemaakt. Wat te denken van het doden van wilsonbekwamen en ernstig gehandicapte pasgeborenen? Een huiveringwekkende ontwikkeling. Weer een dijk doorgestoken in plaats van een dreigend doorbreken voorkomen. Vele dijken in ons volksleven zijn doorgestoken. Er valt ook te denken aan abortus waar we over geschreven hebben. Bomen, planten, dieren en gebouwen zijn beschermd, maar vele mensen zijn onbeschermd. Wat te denken van de zondagswetgeving die openstelling van winkels mogelijk maakt op een bepaald aantal zondagen? Er wordt niet opgetreden tegen zedeloosheid in allerlei vorm. Ook in het persoonlijke leven zijn vele dijken doorgestoken. Zo lazen wij dat de meerderheid van de Nederlandse bevolking en ook van de CDA-stemmers voor euthanasie is en vindt dat euthanasie buiten het strafrecht om moet worden geregeld. Zo vond 78 procent van de ondervraagden dat iemand die in een onaanvaardbare uitzichtloze noodsituatie verkeert altijd het recht heeft om euthanasie te vragen. Slechts 10 procent vond dat dit niet mocht. Van de ondervraagden vond 71 procent dat een arts die euthanasie zorgvuldig toepast zich niet voor de strafrechter behoeft te verantwoorden, tenzij er gegronde verdenkingen zijn voor misdadig gedrag. De stelling dat oude mensen het recht hebben om zelf te beslissen of zij hun leven willen beëindigen werd door 57 procent onderschreven. Slechts 11 procent was er tegen. Wat vroeger ten enenmale ondenkbaar was is nu door de meerderheid van onze bevolking aanvaard.

De enige Schuilplaats

Een vloed van zonde en ongerechtigheid komt al hoger opzetten. Ik hoop dat u er oog voor mag hebben dat er niet alleen dijken zijn doorgestoken in ons vaderland in het algemeen, maar dat de mens in Adam alle dijken heeft doorgestoken. Een vloed van zonde heeft dit veroorzaakt. We zien dat duidelijk in de tijd die voorafging aan de zondvloed. De HEERE zag dat de boosheid des mensen menigvuldig was op de aarde en dat al het gedichtsel der gedachten des harten ten allen dage alleenlijk boos was. De zondvloed is gekomen. Allen buiten de ark zijn omgekomen. Noach en de zijnen gingen in de ark en zijn niet verdronken. Hun leven werd gespaard. De Heere heeft die ark uitgedacht en bevel gegeven om die ark te vervaardigen. Zo heeft de Heere van eeuwigheid uitgedacht dat er behoud zou zijn in Christus, Die op aarde zou komen om in de vloed van Gods toorn onder te gaan teneinde te verwerven dat er genade, vergeving en zaligheid zou zijn voor een ontelbare schare. In het persoonlijke leven is er sprake van een vloed van ongerechtigheid. Alleen in Christus is een betrouwbare Schuilplaats tegen die vloed te vinden. Alleen in Hem schuiling tegen de toorn Gods. We lezen in Jesaja 32:2 dat Christus zal zijn als een Verberging tegen den wind en een Schuilplaats tegen den vloed. Alleen in die grote Ark der behoudenis is er veiligheid. Hebt u geen oog voor het gevaar? Leeft u maar voort alsof er geen dag van verantwoording komt? Of zoekt u het in een eigengemaakte ark van een net leven en wat godsdienstigheid? Een eigengemaakte ark van deugden en plichten? Daar zult u mee omkomen. Maar wie als een arme, schuldige zondaar wordt uitgedreven tot Christus zal het ondervinden dat er bij Hem schuiling is tegen de vloed van zonde en ongerechtigheid en tegen de vloed van Gods toom.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen