Verontrustende ontwikkelingen (15)

Hoe moet het met onze kinderen?

Vaak wordt naar voren gebracht dat de kinderen bij de buren gaan kijken en dat je dan helemaal niet weet wat ze zien. Is het dan niet beter zelf een televisie te nemen? Dan kun je toch controleren waar ze naar kijken? Ook deze vraag wordt door Knevel onder ogen gezien. We lezen daarover op de pag. 53 vv. Hij schrijft dat hij jaloers is op mensen die in een situatie leven waarin er nog een eenheid is tussen gezin, school en kerk. Velen vinden dat benauwd en beschouwen het zelfs als een gevaar. Soms laten mensen uit onze kringen zich dat aanpraten. Knevel is een andere mening toegedaan. Het is een goede zaak daar kennis van te nemen. Hij vindt het helemaal niet verstikkend of een verarming of zelfs een gevaar, hij beschouwt het als een zegen die gekoesterd moet worden. In deze situatie, stelt Knevel, moet een gezin geen televisie in huis halen, want dan wordt de keten gebroken. Het is veilig als je weet dat je kinderen ook bij vrienden spelen waar ze in goede handen zijn. Ouders mogen er dankbaar voor zijn als kinderen in zo’n omgeving opgroeien. Ook wijst Knevel er onzes inziens terecht op dat ouders die overwegen zelf een televisie aan te schaffen dit met hun familie, vrienden, gemeenteleden en kerkeraadsleden dienen te bespreken. Er moet over nagedacht worden of het terwille van de gemeente en terwille van andere gezinnen niet nagelaten moet worden. We willen ook iet laten horen van datgene wat drs. C.J. Meeuse naar voren brengt in zijn boekje “Waarom geen televisie”. Hij bespreekt ook het argument dat kinderen bij vriendjes gaan kijken. Hij schrijft het volgende op pag. 12 “Ook al is er verleiding elders en al spreekt ieder op school over programma’s dat moet er ons niet toe brengen te zwichten voor het kwade. Wij behoren wijs te zijn in het goede en onnozel in het kwade. (Rom. 16:19).”

Zelfs komt het voor dat televisie op een kinderkamer wordt aangetroffen. Dit wordt door Knevel op pag. 90 afgewezen. “Onder kinderkamer, versta ik overigens ook een ‘jongerenkamer’. Zonder sociale controle kijken de meeste mensen te veel en te lang. Dus ook christenen en dus zeker ook jongeren. De ouders moeten altijd een oog op de televisie kunnen houden.” We zouden willen zeggen dat de televisie in geen enkel vertrek van het huis aangetroffen dient te worden.

Uit verveling kijken.

Velen weten in ons land niet meer, en ik vrees ook in de kerken, hoe zij zonder televisie hun avond moeten doorkomen. Passief neemt men tot zich wat er vertoond wordt. Hoe moeten we daar tegenover staan? Het antwoord is dat de tijd toch veel beter besteed kan worden. Laten we bedenken dat er voor een christen zoveel te doen is dat hij zich echt niet behoeft te vervelen. Wordt er niet veel geklaagd over het verkillen van de liefde in de gemeenten? Hoe staat het met het bezoeken van zieken en bejaarden? Zeggen we niet te gemakkelijk dat dat de taak van de predikant en de kerke-raad is? Willen we daar soms achter wegschuilen? Wat is er veel eenzaamheid in onze tijd. Er is veel te doen op het gebied van diverse verenigingen en hulpverleningsinstanties. We vrezen dat dit werk weleens teveel op enkele schouders neerkomt.

Ook in de gezinssituatie kan er veel gedaan worden om de verveling te bestrijden. We zijn er niet mee klaar als we alleen maar aan onze kinderen het televisie kijken verbieden. Er zal iets anders voor in de plaats gesteld moeten worden. Er kan een spelletje gedaan worden. Of een goed boek gelezen worden. Er kan aan Bijbelstudie gedaan worden. We kunnen als gezin ergens naar toe gaan. Een wandeling gaan maken of een museum gaan bezoeken. Er valt ook te denken aan bouwplaten en bouwpakketten of aan naaien. Er is heel veel te bedenken om de tijd op een verantwoorde wijze te vullen.

Informatieve programma’s.

Een andere reden die wel wordt genoemd om een televisie aan te schaffen is het kijken naar informatieve programma’s. Knevel schrijft op pag. 72 het volgende: “Maar de vraag is of een gezin dat, door de sociale omstandigheden en door eigen keuzes, buiten een televisie kan, een televisie in huis moet nemen alleen voor de informatieve programma’s. Dan is mijn antwoord toch: nee. De onmiskenbare voordelen van een televisie op het gebied van informatieverschaffing wegen niet op tegen de nadelen op het vlak van de secularisatie.”

Ook drs. Meeuse stelt de vraag aan de orde of je televisie moet nemen teneinde informatieve programma’s, cursussen en educatieve informatie tot je te nemen. Terecht stelt hij dat er sprake is van gekleurde informatie. Hij schrijft zelfs dat de veelgeprezen natuurfilms vaak goddeloos zijn,d.w.z. zonder God. Hij stelt ook dat er betere en meer bruikbare middelen zijn om informatie te vergaderen dan de televisie. Hij denkt aan het lezen waarbij de menselijke geest actief bezig moet zijn en zelf selecteert. Bij lezen moet de lezer zelf bepalen wat hij belangrijk vindt.

Vergif voor jong en oud.

Meeuse stelt op pag. 11 dat het niet met elkaar klopt wanneer men kankerverwekkende voedingsmiddelen uit huis houdt en men niet de televisie weert. Moet het lichaam dan meer aandacht krijgen dan de geest? is men meer bevreesd voor de dood dan voor de hel? Door de mond komt het vergif voor het lichaam binnen. Door de oren en de ogen het vergif voor de geest. De opvattingen over veel zaken zijn door de televisie diepgaand veranderd. Het gif is ver doorgedrongen. Velen zijn langzaam maar zeker anders gaan denken over zaken als abortus, euthanasie en sexualiteit. Er wordt in de meeste gevallen meer en slechter gekeken dan men wil weten. Zonden worden in de huiskamer ingebracht en de ziel ingedragen. Wat je ziet hecht zich vast en komt soms steeds opnieuw naar boven. Men heeft wel gesteld dat een televisiekijkende jongere van zestien jaar zestienduizend moorden heeft gezien om nog maar niet te spreken over de andere overtredingen van het gebod des Heeren. Veel zogenaamde shows die op de televisie vertoond worden ademen ronduit een wereldse sfeer. Schaars geklede dames en dubbelzinnige opmerkingen moeten de programma’s leuk, vlot, spannend en prikkelend maken. Opvattingen die tegen Gods Woord ingaan worden vaak als normaal uitgedragen en wat in overeenstemming is met het Woord Gods wordt veroordeeld of belachelijk gemaakt.

Argumenten tegen televisie.

Meeuse somt op pag. 5, 6, en 7 tien argumenten op tegen televisie. Het is een goede zaak daar kennis van te nemen. Hij wijst op het gevaar van afgodendienst. Men is vaak verslaafd aan programma’s of makers van programma’s, wat moderne afgoderij is. Sporthelden, zangers e.d. worden als góden vereerd. Verder heeft de beeldendienst een enorme ruimte gekregen door de televisie. Een rabbijn uit Washington heeft ervan gezegd: “Televisie is een gevaar van de ergste soort. Als het apparaat ingeschakeld wordt, verliest het Joodse huis -dat als een klein heiligdom moet zijn- zijn waardigheid, omdat de Schechiena (Heilige Geest) vanaf dat moment niet langer aanwezig is.”

Gods Naam wordt ontzaglijk veel gelasterd. De zondag komt in het gedrang omdat men ook op die dag naar bepaalde programma’s wil kijken. In veel opzichten heeft de televisie gezagsondermijnend gewerkt. Vele zonden worden uitgezonden. Het wangedrag op sexueel gebied is diepgaand door de televisie beïnvloed. Er wordt teveel tijd aan het kijken besteed. Toneel was vroeger een verboden zaak en de televisie brengt o zoveel daarvan. De reclameboodschappen wekken vaak de begeerten van het vlees op.

Samen vattend zouden we kunnen zeggen dat Gods geboden veelal met voeten worden getreden.

Laten we niet te gemakkelijk zeggen dat het eigenlijk wel meevalt, maar laten we eens ernstig over deze door Meeuse genoemde argumenten nadenken en met elkaar spreken.

Hoe zonder televisie?

Meeuwse geeft hier aandacht aan in het slot van zijn boekje. Hij zegt eerst het meegemaakt te hebben dat de televisie is verdwenen in verschillende gezinnen. Er is dus geen sprake van een onomkeerbare zaak. Ook zelf hebben we dit gezien in de gemeente. Meeuse roept op tot een betere besteding van de tijd. Het gezin moet weer gezellig worden. Er dient aandacht te zijn voor elkaar. Er moet gesproken worden met elkaar. Het meeleven met elkaar in blijde en droeve dagen dient meer gevonden te worden.

Wat zou beter zijn: of de kinderen voor het slapen gaan televisie laten kijken of voor het slapen gaan ze iets voorlezen, met hen spreken en met hen bidden?

Wat zijn er veel goede boeken, die helaas maar al teveel gesloten blijven of als pronkstukken functioneren in een mooie boekenkast. We moeten durven principieel te zijn in onze tijd. Ook als dat smaad en hoongelach betekent. Weer het gif van de duivel en de zonde uit huis en hart. Overdenk wat tot de stokbewaarder werd gezegd: doe uzelf geen kwaad.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen