Boekbesprekingen

Ds. P. de Vries, Het zout der aarde, 196 blz., ƒ 29,95, Uitgeverij J.J. Groen en Zoon, Leiden.

Dit boek gaat in op de werkelijkheid dat we in onze tijd leven in een postchristelijke samenleving. Velen hebben de kerk de rug toegekeerd. Ook in de kerken is er sprake van verval, zowel uiterlijk als innerlijk. De schrijver stelt de vraag aan de orde hoe in onze tijd het christelijk geloof beleden dient te worden. Vandaar de ondertitel van het boek: “Geloven en belijden in een geseculariseerde samenleving.” De oplossing voor de huidige afval ziet de schrijver in een terugkeer tot God en Zijn Woord. In het boek wordt de rijkdom en de kracht van het klassiek christelijke geloof duidelijk gemaakt. Met name wordt gewezen op de rijke schat die er ligt in de drie formulieren van enigheid. Daarin is op kemachtige wijze de boodschap van de Bijbel verwoord. Het trof ons wat er geschreven wordt op de blz. 77 en 78 over Bijbelvertaling en bijbeltaal. Wie de taal van de Schrift prijsgeeft, raakt ook het pand kwijt dat God ons in deze taal heeft toebetrouwd. Het probleem van het niet bereiken van de 20e eeuwse mens ligt niet in de Bijbeltaal, maar in de verdorvenheid van het menselijke hart. Als de Heilige Geest het hart opent wordt de taal van de Bijbel verstaan. “De gemiddelde volwassene die belang heeft bij de inhoud van de Statenvertaling, is in vrij korte tijd in staat met dit taalgebruik vertrouwd te raken.” Op blz. 178 wordt over de televisie geschreven. De vraag wordt opgeworpen of we welgemeend kunnen bidden: Leid ons niet in verzoeking, terwijl we een televisie in huis hebben. Toen in een interview aan wijlen Ds. R. Kok werd gevraagd of hij vaak televisie keek gaf hij het volgende antwoord: “Nooit. Ik heb alle vrije tijd nodig om te weten hoe het hemelleven zijn zal. Ik wil straks geen vreemde zijn, als ik boven kom.” We hebben maar iets van de inhoud kunnen weergeven. Vele goede zaken vinden we in dit lezenswaardige boek.

John Charles Ryle, Wie Hem vroeg zoekt, 76 blz., ƒ 17,50, Uitgeverij De Groot Goudriaan, Kampen.

Opnieuw vinden wij hier een gedeelte van het boek “The Upper Room” van Ryle vertaald door J.J. Snijders. Ryle had met datgene wat nu vertaald is voornamelijk de jeugd op het oog. Hij schrijft op blz. 17: “Ik geef toe dat oprechte bekering nooit te laat komt, maar tegelijkertijd waarschuw ik je dat een late bekering zelden oprecht is.” Op blz. 25 heb ik een vraagteken gezet bij de zinsnede: “Hoogmoed is de oudste zonde op de aarde. Ja zelfs ouder dan de aarde.” Laten we ter harte mogen nemen wat er staat op blz. 59 over de voortgang van de zonde in de mens: “Eerst verschrikt het hem, dan wordt het aangenaam, dan gemakkelijk, dan heerlijk, dan regelmatig, dan gewoon en dan verstokt! dan is de mens zonder berouw, dan halsstarrig, dan besluit hij zich nooit te bekeren en dan is hij verdoemd.” Op blz. 64 lezen we: “Lees geen boek waarvan je niet zou willen dat God zegt: Laat het Mij eens zien.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen