“Komt, want alle dingen zijn nu gereed!”

In het Spreukenboek wordt van de Opperste Wijsheid gezegd, dat ze haar slachtvee geslacht heeft en haar wijn gemengd en haar tafel toegericht, en dat ze haar boden heeft uitgezonden, die roepen: “Komt, eet van Mijn brood en drinkt van de wijn, die Ik gemengd heb!”

En Christus, die Zelf de Opperste Wijsheid is, vergelijkt in onze tekst het koninkrijk der hemelen bij iemand, die een groot avondmaal aanrichtte en die daarna zijn dienstknechten uitzond met de nodiging: “Komt, want alle dingen zijn nu gereed!”

Nu zou het toch voor de hand liggen dat die genodigden het een eer, een voorrecht en een vreugde vonden om aan die uitnodiging gehoor te geven. Om er bij te mogen zijn en aan die maaltijd mee aan te mogen zitten.

Zie, als gezegd wordt: “zo wie zijn leven zal willen verliezen, die zal het behouden”, of: “gaat in door de enge poort”, of: “neem uw kruis op en volg Mij!” (en dat zijn ook Jezus eigen woorden), dan laat het zich toch ook wel verstaan dat de mensen terugschrikken en weigeren. Immers: wie wil nu zo graag zijn eigen leven verliezen? En wie wil nu zo graag wringen om toch maar door die enge poort te komen? En wie begeert nu een kruis op te nemen, dat toch van sterven spreekt?

Maar als nu de nodiging, de dringende, hartelijke, welgemeende nodiging uitgaat: “Komt, want alle dingen zijn nu gereed!”, dan zal toch niemand weigeren.

Ja, en toch: ze weigeren allen! Ze begonnen zich eendrachtig te verontschuldigen. De één gaat tot zijn akker, de ander tot zijn koopmanschap, een derde scheldt de boden uit, beledigt ze en doodt ze zelfs, zoals we lezen in Mattheüs 22:6. Hoe komt dat nu toch? Waarom weigeren de genodigden nu toch? Er wordt wel eens gezegd: “Predik het evangelie niet te streng, niet te hard. Probeer het zo vriendelijk en lieflijk en lokkend mogelijk voor te stellen”. Wel, dat gebeurt in onze tekstgeschiedenis toch? Hier is toch niets hards, niets onvriendelijks? Hier is toch alles uitlokkend en lieflijk: “Komt, want alle dingen zijn nu gereed!” Waarom dan toch die weigering? Wel, men weigert, omdat men wil weigeren. Uit moedwil, met opzet. Waarom dan toch? Eenvoudig gezegd: omdat men aan de man, aan de Koning die de maaltijd liet aanrichten (zei Mattheüs 22) de eer niet gunde, dat het feest zou slagen. Als dat laatste wel het geval zou zijn, zou dat de glorie van de Koning verhogen. En dat wilden de genodigden tot geen prijs. Integendeel: zij zouden er hun vermaak in vinden, wanneer de Gastheer met lege tafels zou blijven zitten, zodat Zijn eer gekrenkt zou worden.

Kortom: de weigering van de genodigden om te komen tot het grote avondmaal van het koninkrijk Gods komt louter voort uit vijandschap jegens de hemelse Gastheer.

Lezers, dat geldt toch van ons allen, zoals we van nature zijn? Dat we van nature geneigd zijn God te haten is toch niet alleen maar een zinnetje uit de catechismus, maar vreselijke werkelijkheid.

En die vijandschap tegen de Gastheer komt voort uit ons hoogmoedig zondaarsbestaan. In de verzen die aan onze gelijkenis voorafgaan lezen we dan ook hoe Jezus vermaant degenen die “de vooraanzittingen beminden” en ze opwekt tot vernedering en verootmoediging.

“Komt, want alle dingen zijn gereed!” Die vriendelijke, lieflijke, maar toch ook dringende nodiging gaat uit tot ons allen, die onder het evangelie leven: Komt!

Komt, want alle dingen zijn nu gereed. De maaltijd van het Koninkrijk der hemelen staat aangericht. De Gastheer heeft voor alles gezorgd wat nodig is om getroost te leven en eenmaal ook zalig te sterven. Alle dingen zijn nu gereed! Op die toebereide tafel staat niets van ons. Het spreekt alles van Christus, Wiens lichaam waarlijk spijs en Wiens bloed waarlijk drank is. Het spreekt alles van de volkomen Zaligmaker, van God gegeven tot wijsheid, tot rechtvaardigheid, tot heiligmaking, tot volkomen verlossing.

Alle dingen zijn nu gereed. En daarom: komt!

Lezers, kwamen we al? Kregen we al trek in de maaltijd, honger naar Jezus? Mogen we met de mond des geloofs Hem eten, Die zegt: Ik ben het brood des Levens?

Zalig, die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid. Aan deze maaltijd zullen ze rijk verzadigd worden.

Komt, want alle dingen zijn nu gereed!

Wie komen tot de maaltijd? Mensen, die nooit hadden durven hopen dat zij verwaardigd zouden worden om aan deze maaltijd aan te mogen zitten: armen, verminkten, kreupelen en blinden. Onwaardige, verootmoedigde zondaren. Voor hen kon die koninklijke maaltijd toch onmogelijk bestemd zijn? Maar de nodiging ging tot hen uit en werd hen te sterk: komt! En ze gingen. En ze waren bij de Gastheer welkom. Komt, want alle dingen zijn nu gereed! Komt dan toch!

Zalig, als die nodiging van de Gastheer onze vijandschap breekt, zodat wij alle verontschuldigingen en bedenkingen prijsgeven. Zodat wij de eer van de Koning liefkrijgen en Hem de eer gunnen dat alle tafels worden bezet en dat Zijn huis vol wordt.

Komt, want alle dingen zijn nu gereed!

En nog is er plaats!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen