Openingswoord Bewaar het Panddag te Kampen

Is er nog een woord ter bemoediging? Er is zoveel dat ontmoedigt. De kerk die almeer teruggedrongen wordt in de samenleving. De kerkverlating. De teruggang van het geestelijke leven. De verwereldlijking van kerkmensen. Er is stof genoeg om een klaaglied aan te heffen. Maar wie zicht heeft op de Ruiter op het witte paard zingt een ander lied. Openbaring 6:2 geeft rijke bemoediging. “En ik zag, en ziet, een wit paard, en Die daarop zat, had een boog; en Hem is een kroon gegeven, en Hij ging uit overwinnende, en opdat Hij overwonne!”

Johannes op Patmos heeft geweend, zeer geweend. Omdat er niemand waardig was om het boek met de zeven zegels te openen. Maar zijn tranen werden gedroogd. Christus, het Lam, staande als geslacht, met de tekenen van Zijn kruislijden en kruisdood nog aan Zich, Hij is bevoegd om de boekrol in ontvangst te nemen.

Zodra Hij het boek heeft, begint Hij de zegels te verbreken. Hij doet dat terstond, en het ene na het andere. Dat betekent: het gaat nu snel aan op Openbaring 21: “Ik zag en zie: een nieuwe hemel en een nieuwe aarde”.

Wanneer Christus het eerste zegel wegbreekt, wordt door Johannes gehoord een stem als van een donderslag. Een van de vier dieren in de nabijheid van Gods troon roept met luide stem: kom. Op dat bevel verschijnt een wit paard. De Ruiter die daarop zit, heeft een boog. Hem wordt een kroon gegeven. Hij trekt uit overwinnende en om te overwinnen. Het paard spreekt van strijd. Vroeger was het krijgsros. Zijn kleur is wit. Wit is de kleur van de reinheid én de kleur van de overwinning. Zijn Ruiter heeft een boog. Dus niet het meest gebruikelijke wapen om te doden. Dat is het zwaard. Een boog om daarmee van op een afstand te treffen.

Een kroon wordt Hem gegeven. Dat wil zeggen: Hij ontvangt het teken van de overwinning, en dat nu reeds. Hij gaat pas uit. Hij moet de overwinning nog behalen, maar reeds nu ontvangt Hij de kroon. Het staat van te voren reeds vast dat Hij zal overwinnen.

Dat Hij zal overwinnen wordt tenslotte duidelijk gezegd: Hij trekt uit overwinnende en om te overwinnen.

Aan wie of wat hebben wij hier te denken? De gedachten zijn verschillend. De een denkt aan het Evangelie, de ander aan Christus, en weer anderen aan de regering van Christus. Mijns inziens wordt hier getekend de overwinnende kracht van het Koninkrijk Gods. De Christus Zelf heeft eens dat Koninkrijk vergeleken met het mosterdzaad. Dat zaad is uitermate klein, maar in z’n groei het meest. Het maakt grote takken, alzo dat de vogelen des hemels onder zijn schaduw nestelen. Dat kleine mosterdzaadje bergt dus in zich een geweldige kracht. Het Koninkrijk is ook door Christus vergeleken bij zuurdesem, bij gist. Dat kleine stukje gist doortrekt het gehele deeg. Hier wordt de geweldige en door niets te stuiten overwinnende kracht van het Koninkrijk aangegeven.

Welnu dat ziet Johannes het eerst. Dit paard gaat voorop. Deze Ruiter is het belangrijkste. Deze Ruiter, wiens emblemen van victorie spreken. Het Koninkrijk Gods in Zijn triomftocht! Het Koninkrijk Gods in Zijn zegevierende gang! Het rijk van satan wordt al meer te niet gedaan. De overwinning door het Lam op Golgotha behaald, wordt geëffectueerd.

Door welk middel? De boog! Dat kan dan niet anders zijn dan de evangelieverkondiging. Neen de boogschutter op het witte paard geeft geen brandende steden, geen schichtig wegvluchtende scharen, geen als slaven en slavinnen meegevoerde gevangenen, geen plundering, roof, verkrachting, tirannie, maar het tegendeel.

Een prachtig beeld: de evangelieprediking onder het aspect van pijl en boog. Die prediking is geen gemoedelijk praatje. Die prediking is hantering van pijl en boog. Pijlen worden weggeschoten om harten te treffen, te doorwonden, om wonden te maken die alleen door de doorwonde Christus geheeld kunnen worden. Daarom heilzame wonden, wonden die behouden. Wonden die geven vrede, verzoening, blijdschap, verwachting van eeuwig leven. Paulus werd eens door zulk een pijl aangeschoten en doorschoten, en sinds hem, duizenden, tienduizenden. Het Koninkrijk Gods gaat Zijn triomferende gang. Het breekt zich steeds meer baan. Het is door niets tegen te houden.

Dat Koninkrijk en de Koning van dat Rijk zijn niet te scheiden. Daarom mogen we ook zeggen de Ruiter op het witte paard is Christus Zelf. Het geloof als vrucht van de wedergeboorte ziet Hem, de aktieve Christus, de Christus in Zijn zegevierende gang over de aarde. Ook vandaag, ook in de eindtijd. Hier is rijke bemoediging.

Bent u al doorschoten door een pijl uit Zijn pijlkoker? Hoe kunnen wij het schild van het ongeloof hanteren! Dan blijft slechts over de toorn van het Lam dat geslacht is. Weet dat Hij geen lust heeft in uw dood. Zalig om door Hem overwonnen te worden, om onderdaan van deze Koning te worden. Ziende op de Ruiter op het witte paard bidden we: “Uw koninkrijk koom’ toch, o Heere!”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen