Het geklank van de sjofar (1)

Eén van meest bekende en geliefde psalmen is Psalm 89:7 “Hoe zalig is het volk, dat naar Uw klanken hoort!” Beseffen we ook wélke klanken dan worden bedoeld? En wat is de betekenis daarvan? Het kan zo gedachtenloos worden meegezongen. Om echt te horen naar die klanken, is het nodig dat we die klanken kennen en onderscheiden.

Het geklank wijst op het geluid van de twee zilveren trompetten. In Numeri 10 lezen we dat Mozes die trompetten op Gods bevel moest maken.

Die trompetten werden gebruikt in het leger van Israel. Om het volk bijeen te roepen; bij het vieren van de feesten; of om op te wekken tot de strijd. Bij het blazen van die trompetten kwam de gedachtenis van het volk voor het Aangezicht des HEEREN. De HEERE zal Zijn volk dan gedenken in Zijn gunst, en verlossing en bijstand geven.

Die trompetklanken kenden andere volken rondom Israel niet. Zij wisten niet hoe ze daarop moesten reageren. Maar voor Israel was het anders. Dit volk was wél gelukzalig, want het geklank van hun Koning en hun God was bij hen.

Onder Israel werd ook nog het geklank gehoord van een ander muziekinstrument, nl. de sjofar. De sjofar is één van de oudste muziekinstrumenten van de mensheid. Voor de vervaardiging wordt de hoorn van een (rein) dier gebruikt. Bij voorkeur is dat de hoorn van een ram. De hoorn wordt uitgehold, de spits er af gesneden en de zo ontstane opening wordt als mondstuk gebruikt. Bij het “geklank” moeten we dus ook denken aan het geluid van de ramshoorn. Een primitief muziekinstrument, maar het geluid kan je door merg en been heengaan.

Door het blazen op de sjofar, klinken gebroken, schetterende en klagende tonen. Eerst klinkt een langgerekte toon. Die ongebroken klank wijst op de heelheid, zoals het was in de tijd van de schepping, vóór de zondeval. In de hof, door God geplant, was het leven heel en gaaf, één en ongebroken. De mens genoot een ongestoorde gemeenschap met God.

Als deze toon klinkt, is dat een oproep: herinner u, hoe het was! God heeft alles zeer goed gemaakt. Deze toon wil het verlangen wekken naar een leven in heelheid en harmonie, naar een paradijsleven.

Daarna klonk een in-drieën-gebroken toon. Dat is de wereld van na de zondeval, in verleden, heden en toekomst. Dat is van toepassing op ieder in deze wereld. Elk mens heeft een verleden. Daarachter kan hij niet meer terug. Het is voorbij. Men leeft nu in het heden. Dat is slechts kort en daarom kostbaar. Al het heden wordt verleden. En de toekomst? Die is voor ons verborgen. Wij weten niet wat de dag van morgen brengen zal. De harmonie tussen gisteren, vandaag en morgen is verbroken. Dat bewijst de dagelijkse praktijk van het leven, zoals de volgende toon van de sjofar aangeeft. Dat is een toon die in vele stukjes is gebroken. Het zijn de stukjes van ons dagelijks leven. Alles wordt opgebroken in stukjes en vakjes. Een stukje geluk, een stukje verdriet. De wisselvalligheden van het leven zijn vele. Voorspoed en tegenspoed - hoe kan het zich vermenigvuldigen in het leven! Wie kan het allemaal overzien? Waar loopt het op uit? Het antwoord daarop wordt gegeven door de laatste, langgerekte toon. De eeuwige God staat boven alles. Hij is de Koning van Zijn volk. Hij kan het verbroken leven weer tot één geheel maken. In God is een Vaderlijk ontfermen. Daar is een terugkeer mogelijk voor verloren zonen en dochters.

Het geklank van de sjofar spreekt dus van Gods werk in schepping en herschepping. Hoe het was, en is, en worden zal. Zo heeft de sjofar een plaats en functie in het geheel van Israels ceremoniën en feesten. Hij werd gebruikt met het oog op Gods grote daden van verlossing en genade. Een geklank van de Koning voor Zijn volk. Als het geluid van de sjofar klinkt, is het een dag van Sions grote Koning, een dag van Zijn glorie. Hij koopt Zijn volk vrij, en redt hen. Hij bewaart en heiligt hen. De HEERE is gisteren en heden Dezelfde. Tot in eeuwigheid beveiligt en verheerlijkt Hij Zijn volk.

De sjofar-klank spreekt van het grote werk van Christus. Zijn lichaam werd verbroken. Hij moest die gewelddadige dood sterven om de zonden van Zijn volk te verzoenen. In Zijn verzoenend lijden en sterven is Hij de oorzaak van eeuwige vreugde geworden voor de Zijnen. Zijn offer in Zijn dood en bloedstorting is de volmaakte gerechtigheid op grond waarvan God zondaren zalig maakt.

Dit geklank van deze Koning en Verlosser is ook onder ons. In de klanken van het Woord dat wordt verkondigd, horen we de tonen van de sjofar. Hoe reageren wij? Of horen we het aan, zonder te verstaan en op te merken? Wel onder het geklank, maar niet gelukzalig. Die klanken doen ons niets. We blijven op onze plaats; we blijven zoals we zijn: onbekeerd. We keren ons niet tot God en zijn voor de Koning niet beschikbaar. Ook al hebben de oude, vertrouwde klanken van de prediking van zonde en genade onze instemming. Als het ons echter niet tot verandering brengt, dan wéten we het misschien goed, maar we kénnen het geklank van de sjofar niet!

Wie het geklank kent, gaat die verschillende tonen verstaan: ik ben goed uit Gods Hand voortgebracht. Naar Zijn beeld en gelijkenis. In mijn moedwillig overtreden heb ik gezondigd tegen een goeddoend God! Het is mijn eigen schuld dat het leven vol gebrokenheid is. Ik heb een verleden dat tegen mij getuigt. Het heden moet mij aanklagen; en wat heb ik voor verwachting van de toekomst?

Is er uit deze gebroken wereld een weg terug? Het worden steeds meer stukjes. Het beste van onze levensjaren is moeite en verdriet. Hoe kan ik de welverdiende straf ontgaan? Hoe wordt aan Gods gerechtigheid voldaan? Op het geklank vinden er worstelingen Jacobs plaats aan de troon der genade. Om met God verzoend te worden. Om als een verloren zoon en dochter in de Vaderarmen Gods te mogen vallen. Bij Hem is immers barmhartigheid. Hij wil in Christus het verbroken zondaarsleven weer helen. Juist op Grote Verzoendag werd op de sjofar geblazen; het lieflijk geklank van de vergevende genade, overvloeiende voor de grootste der zondaren, zodat onder dat geklank beleefd wordt:

“God is ‘t verbroken hart,
‘t verbrijzeld en bedrukt gemoed,
te allen tijd nabij en goed. ”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen