Het geklank van de Sjofar (2)

Voor het gebruik van de sjofar heeft de HEERE verschillende voorschriften gegeven. Vooral op de Grote Verzoendag moest dit geklank er zijn. Op de tiende dag van de zevende maand Tisjri werd de Grote Verzoendag gehouden. Dan werden er vele brandoffers en zondoffers gebracht. Het was een volkomen sabbat; niemand mocht enig werk doen. Zij moesten hun zielen verootmoedigen. Er was een heilige samenkomst en het volk vastte. Door de hogepriester vond bloedbesprenging plaats. Op het verzoendeksel van de ark in het heilige der heiligen moest hij het bloed met zijn vinger sprengen. Op het hoofd van een andere, levende bok legde de hogepriester zijn handen en hij beleed al de ongerechtigheden der kinderen Israels. Daarna werd die bok de woestijn ingezonden. Op die dag moest de sjofar worden geblazen. Om het geklank van de verzoening te doen horen. Er is bedekking van de overtredingen der wet door het zoenbloed!

Hierin ligt een grote troost voor het volk dat het geklank verstaat. Zo ver het west’ verwijderd is van het oosten heeft God van ons de schuld en zonden weggedaan. In het volmaakte offer van de plaatsbekledende Borg zijn de ceremoniën van de Grote Verzoendag vervuld. De dag van Christus’ zoendood is de grote Betaaldag van Zijn kerk. Dat Evangelie van de verzoening door voldoening mag worden uitgebazuind. Zijn dat bemoedigende klanken? Voor een ziel in de nood van schuldversla genheid een welkom geluid! Zo gaat uw hart misschien open als u van dat volbrachte werk van die Borg mag horen. Maar hoe krijgt u er deel aan? De weg daartoe vinden we in één van de voorschriften voor Grote Verzoendag: “Gij zult uw zielen verootmoedigen.”

Als de Joden in de synagoge Jom Kippoer (Grote Verzoendag) vieren, wordt in de schuldbelijdenis een heel zondenregister gelezen. Van a tot z is men schuldig. Daarbij slaan ze zich op de linkerkant van hun borst. Ze belijden: “Wij hebben goddeloos gedaan - Gij zijt getrouw en rechtvaardig.” Zo buigt dat volk met schuldbelijdenis en gebed om vergiffenis. Over dat volk in berouw en boete wordt dan aan het eind van de dienst de sjofar geblazen - de langgerekte toon van de ramshoorn! Die sjofar verkondigt: Izak hoeft niet te sterven! God heeft Zichzelf een offer voorzien. Abraham kon het ram dat in de struiken vastzat ten offer nemen. Het spreekt van de genade van de plaatsvervanging. Zo wordt voor het volk dat zich in ootmoed schuldig kent de verzoening door voldoening uitgeroepen; buiten onszelf, in het offer van Christus. In Zijn grote barmhartigheid zorgt de HEERE Zelf voor de verzoening. Hoe zalig is het volk dat deze klank verstaat. Dan mag het geloof zich verlaten op Hem. Op dit fundament gebracht, richt het geloofsvertrouwen zich steeds meer op het volbrachte werk van de Zaligmaker.

Als dat geklank in het hart wordt verstaan, gaat het beslag leggen op heel het leven. Christus is niet alleen gegeven tot rechtvaardiging, maar ook tot heiliging. Vanuit het wonder van de geschonken Borggerechtigheid van Christus, begeert men ook voor Hem te leven. De levensvraag wordt: “HEERE, wat wilt gij dat ik doen zal?” Door het geloof in Christus verkrijgt men krachten om goede werken te doen uit dankbaarheid. Zo is het geklank van de sjofar een herinnering aan de wetgeving op de Sinaï. Als de HEERE Zich daar openbaart, zijn er op die berg donderen en bliksemen en het geluid van een zeer sterke sjofar (Ex. 19:16). Opmerkelijk: dat geluid kwam niet uit het volk, maar bij God vandaan. Het was onderdeel van Zijn openbaring. Mede door dat sterke geluid van de bazuin, verschrikte het volk. Even daarvoor had het volk betuigd: “Al wat de HEERE gesproken heeft, zullen wij doen!” Nu zij het eigendom des HEEREN waren geworden, beloofden ze als een koninklijke priesterdom, de HEERE te gehoorzamen.

Wie het geklank kent weet iets van de schrik des HEEREN, en wordt bewogen tot een levend geloof, waarvan de goede werken het sieraad zijn. Onderkennen wij in de klank van de sjofar, de vraag die op ons afkomt: wat is ons leven in het licht van Gods heilige wet? Hoe staat het met de nieuwe gehoorzaamheid? De openbaring op de Sinaï doet ons immers weten: God is een verterend vuur! Zonder heiligmaking zal niemand God zien. De klank van de sjofar eert de heerlijkheid en heiligheid van God. Zo klonken ook de woorden van de profeten als stoten op een ramshoorn. Het was tot waarschuwing, om de goddeloze van zijn weg af te manen. In onze wereld die in het boze ligt, zijn veel geluiden en stemmen te horen die de klank van de sjofar overstemmen. Op de houseparty’s laat men zich met klanken uit de hel vervullen. Zulk geklank eindigt in geklaag. De sjofar geeft een alarmsignaal: bekeert u, want waarom zoudt gij sterven? De HEERE heeft lust in de bekering en het leven van de goddeloze!

En als de bazuin een onzeker geluid geeft? Als in de verkondiging van Gods Woord niet de zuivere tonen van de ramshoorn worden gehoord? Dan krijgen de hoorders van die ontrouwe wachters niet de juiste kennis van wet en evangelie, zonde en genade. Dan kan het volk verloren gaan. Als de sjofar niet helder klinkt, wie zal zich dan bereiden tot de goede strijd des geloofs? God zendt Zijn knechten om het geklank te doen horen: de veroordelende klanken der wet, en de vertroostende klanken van het Evangelie. Ook werd bij feestelijke gelegenheden op de sjofar geblazen. Het is een vreugdegeschal, om op te wekken tot de lofprijzing van de Naam des HEEREN. Psalmzingt Hem met bazuingeklank! Met vreugde wordt dat beantwoord: zij zullen in Uw Naam zich al den dag verblijden. In het laatste bijbelboek wijzen de bazuinen op Gods gerichten in bijzondere wereldgebeurtenissen. Door de oordelen heen wordt het heil der gelovigen voltooid. Want de sjofar doet ook dienst om de dag des HEERE aan te kondigen. Dat zal een dag van benauwdheid en duisternis zijn - een dag der bazuin en des geklanks, aldus Zefanja. Op de dag van de grote afrekening zal noch zilver noch goud ons kunnen redden van de verbolgenheid des HEEREN. Alleen de geloofskennis van het geklank - dat volk zal welgelukzalig zijn.

Zoals bij de wetgeving op Sinaï het sterke geluid van de bazuin klonk, zo zal ook de openbaring van Jezus Christus als wereldrechter met bazuingeklank vergezeld gaan. Zij die het geklank niet kennen en naar de sjofar niet hoorden, zullen met de vloek der wet worden getroffen. De Heere Zelf zal met de bazuin Gods nederdalen van de hemel. Die toekomst des Heeren zal zich zo luid en doordringend aankondigen dat de doden in de graven de stem van de Zoon des mensen zullen horen, en zij zullen opstaan, hetzij tot de opstanding des levens, hetzij tot de opstanding der vermoedenis. Ook dan is Gods volk welgelukzalig. Want de bazuin zal slaan, en de doden die in de Heere ontslapen zijn, zullen onverderfelijk worden opgewekt en alzo zullen zij altijd bij de Heere wezen. Dan zal het trompetgeschal zich paren aan de blijde jubel der verlosten, en de hemel der heerlijkheid zal vol zijn met blijde klanken van de gezaligden.

Eens..., als de laatste bazuin zal slaan; zal dat een onbekend geluid voor ons zijn? Of herkent u dan het geklank van de sjofar en wordt het vervuld: “Hoe zalig het volk dat naar Uw klanken hoort, want op het geklank, steken zij het hoofd omhoog en zullen de eerkroon dragen.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen