Voor de jeugd (4)

Beste vrienden,

Predik het woord. Predik de Logos. Predik de Christus. Want het woord Logos is een naam van Christus. Christus heeft gezegd: Wie Mij gezien heeft, heeft de Vader gezien. Want Ik en de Vader zijn één. De Vader is God. God is Vader. Een geweldige gedachte. Hij is de Vader van de Eniggeboren Zoon. Hij is dat op een geheel enige wijze. Gelijk de Vader het leven heeft in Zichzelf, zo heeft Hij ook de Zoon gegeven het leven te hebben in Zichzelf. Dit zijn zaken die ons verstand te boven gaan. Doch God heeft dit in Zijn woord geopenbaard. God is liefde. Zo hebben wij dat de vorige keer gezegd. Zo staat het ook in de bijbel. Er staat niet dat God liefde heeft. Ook dat is waar. Doch er staat dat God liefde is. En daarom heeft Hij liefde, en geeft Hij ook liefde. Dit is een zaak, waar de wereld geen weg mee weet. Mogelijk zitten jullie daar ook wel eens mee, gezien alle verschrikkelijke dingen, die er in de wereld gebeuren en waar de kranten elke dag vol van staan. Hoe is dat allemaal met Zijn liefde te rijmen?

Jullie moeten niet vergeten, dat als God liefde is, Hij in de eerste plaats liefde heeft tot Zichzelf. Goddelijke Zelfliefde, wat is dat eigenlijk? God is een Drieënige God. Een in Wezen en drie in Personen. Vader, Zoon en Heilige Geest. Zij hebben alle drie elkander lief. Zij hebben genoeg aan elkander. Daarom wordt de Drieënige God ook de volzalige in Zichzelf genoemd. Hij heeft niet van node om van mensen gediend te worden, als iets behoevende. God heeft dus niemand nodig. Laat dit goed tot je doordringen!

Al heeft God niemand nodig, nochtans heeft het Hem behaagd om de mens te scheppen, naar Zijn beeld en naar Zijn gelijkenis. Hij heeft die mens geschapen als een Hem liefhebbend wezen. De mens is, als schepsel, het voorwerp van Gods liefde. En God is als Schepper het Voorwerp van des mensen liefde. God had als Schepper Zijn schepsel vrijwillig lief. En het schepsel had ook zijn Schepper vrijwillig lief.

De mens, die als schepsel God zijn Schepper vrijwillig liefhad, heeft door de val God vrijwillig en moedwillig de rug toegekeerd. Hij wilde niet langer gelijken op zijn Schepper, doch hij wilde gelijk zijn aan zijn Schepper. Hij wilde zelf God zijn. En daar er maar één God kan zijn, één allerhoogste Wezen, en geen twee, was God het aan Zichzelf verplicht de mens te straffen, of Hij zou op hebben moeten houden om God te zijn. En dat is niet mogelijk. Door de val is de mens van een “geschapen zoon van God”, vrij- en moedwillig een kind van de duivel geworden. Een vijand van God. God, Die Zichzelf volmaakt liefheeft, en niet anders kan dan Zichzelf liefhebben, was nu uit liefde tot Zichzelf verplicht, de mens als een vijandig schepsel, te straffen, gelijk Hij dit in het proefgebod had vastgelegd. “Ten dage als ge daarvan eet, zult ge de dood sterven”.

Als dit het einde zou zijn geweest, zou uiteindelijk de duivel het gewonnen hebben en God het verloren. Want God heeft de mens als Zijn Beelddrager geschapen, om eeuwig tot Zijn eer te leven. En dat zou dan nu niet mogelijk zijn.

God nu, Die aan niemand verantwoording schuldig is, dan alleen aan Zichzelf, heeft van eeuwigheid gedachten des vredes gehad, om redenen in Zichzelf, en niet des kwaads. En nu is hierin Zijn liefde openbaar, dat Hij reeds in de eeuwigheid Zijn Zoon heeft uitverkoren om in de tijd Borg te zijn, voor een des doods waardige zondaar. En de Zoon en de Heilige Geest, die eenswezens met de Vader zijn, hebben daarin medebewilligd.

Daarom kon terstond na de val, de Zoon reeds worden beloofd in de moe-derbelofte, Gen. 3:15. Deze belofte wordt de “moederbelofte” genoemd, om dat dit de moeder van alle beloften is, die daarop zijn gevolgd, en die de komst van de Heere Jezus Christus in het vlees tot inhoud hebben. In de moederbelofte toch, zegt God tegen de slang, de duivel: “Ik zal vijandschap zetten tussen u en tussen deze vrouw, tussen uw zaad en tussen haar zaad: dat zal u de kop vermorzelen, en gij zult het de verzenen vermorzelen.”

“En als de volheid des tijds gekomen is, heeft God Zijn Zoon uitgezonden, geworden uit een vrouw, geworden onder de wet, opdat Hij degenen die onder de wet waren, verlossen zou, en opdat wij de aanneming tot kinderen verkrijgen zouden.”

Hierin is nu de liefde Gods openbaar, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon niet gespaard heeft, maar heeft Hem voor ons allen overgegeven..... opdat Hij verloren zonen en dochteren zou kunnen sparen, zonder dat één van Gods deugden schade zou behoeven te lijden.

Want wat de geschapen zoon, Adam, heeft nagelaten en wat hij, noch zijn nakomelingen ooit meer kunnen doen, dat heeft de Eniggeboren Zoon van God, als de 2e Adam volbracht.

“Predik het woord”, predik de Logos, predik de Christus. De Christus! Dat is de centrale inhoud van de ganse bijbel. Hij heeft zich als mens onder de wet geplaatst, om alles te doen wat in de wet van de mens geëist wordt. En dat is volmaakte gehoorzaamheid. Hij moest de wet tot in de titel en jota toe onderhouden. Hij moest ook de schuld, die de mens door de zonde gemaakt heeft, volkomen betalen.

Hij heeft dat ook alles plaatsbekledend gedaan. Dat wil zeggen, in de plaats van hen, die Hem als loon op Zijn mid-delaarswerk in de eeuwigheid gegeven zijn.

Het is de moeite waard om dat plaats-bekledende werk na te speuren. God, die Zijn Zoon uit liefde tot een wereld verloren in schuld, gegeven heeft, heeft voldoening in het werk van Zijn Zoon gevonden. Het werk dat Hij reeds in de eeuwigheid voor Zijn rekening heeft genomen, heeft Hij van het begin Zijner menswording, op aarde volbracht. Om dit op een Gode welbehagelijke wijze te kunnen doen, moest Hij zonder zonde, dat is heilig geboren worden. Daarom is Hij ontvangen van de Heilige Geest. Daardoor kon Maria, Zijn moeder, Hem schuldeloos ter wereld brengen. Hij heeft ook, gedurende Zijn ganse leven, zonder zonde geleefd. Hij is in alles verzocht geworden, gelijk als wij, doch zonder zonde. Hij is nooit gevallen, al heeft de duivel zich tot het uiterste ingespannen om Hem ten val te brengen.

Hij nu die geen zonde gekend of gedaan heeft, is door God tot zonde gemaakt. De Heere heeft al de ongerechtigheden van Zijn volk op Hem doen aanlopen. De schuld is Hem toegerekend. Hij heeft deze rekening aanvaard. Hij heeft hem ook volkomen voldaan. Dat wil zeggen dat Hij om onze zonden allerhande ellendigheid, ja de verdoemenis zelf is onderworpen geworden. Zijn leven is niets anders geweest, dan een gestadige dood. Hij heeft onafgebroken Zich gebogen onder de eeuwige last van de toom van God. Wat dat inhoudt is met geen pen te beschrijven. Mozes heeft eens gezegd: “Wie kent de sterkte van Uw toom en van Uw verbolgenheid, naar-dat Gij te vrezen zijt?” Er is er maar Eén geweest, Die de sterkte van Gods toom gekend heeft. En dat was Zijn Eniggeboren Zoon. Hij heeft gedurende de ganse tijd van Zijn leven, aan Zijn lichaam, en ook aan Zijn ziel, de last van Gods toom gevoeld. Al de golven en al de baren van Gods toom zijn over Hem heen gegaan. In Zijn dierbaar bloed is de hitte van Gods toom geblust.

Daarom kan God in gunst op zondaren, die onder Gods toom eeuwig zouden moeten verzinken, van Boven neerzien. Daarom kan gezongen worden, ja echt gezongen: Gij vindt in gunst en niet in wraak Uw lust; De hitte van Uw gramschap is geblust. O heilrijk God.... Ja, zo is God nu: heilrijk. Rijk aan heil. Heb daarom maar grote en goede gedachten van God, die goed is voor slechte mensen.

Ik moet nu weer gaan eindigen. Jullie aller vriend. Tot de volgende keer D. V.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen