Het votum

Het votum is oorspronkelijk door de kerk der Reformatie overgenomen uit de roomse mis en daarvóór uit de joodse synagoge. Het werd ervaren als een zinvol begin van de wekelijkse eredienst.

De bedoeling van het votum is te bidden om Gods hulp en te belijden dat we zonder de Heere niets kunnen. We zijn totaal van Hem afhankelijk. Als de Heere niet Zelf aanwezig is met Zijn genade en kracht, komt er van heel de preek en van heel de dienst niets terecht.

Het is goed om te overwegen of we dat ook werkelijk zo vinden. We kunnen het wel gemakkelijk zo zeggen, maar beleven we dit ook? Is het dus waar? Want woorden zonder geloofsbevin-ding zijn een spotternij in Gods oog! Zijn we recht afhankelijk? Zijn we afgebracht van al het onze? Zijn we in onze onmacht terechtgekomen, neergezet? Of is het allemaal alleen maar praat? Goedkope, godsdienstige vroomheid, die geen stuiver waard is? Daar gaat het bij spreker en luisteraar, bij voorganger en gemeentelid om...

Is het door Gods genade in ons leven gebeurd, dat we van al onze eigen krachten en van al ons eigen inzicht zijn afgebracht? Hoe pijnlijk die weg ook is..., dan is er aanvankelijk plaats gekomen voor het wonder van Gods hulp. Maar dat betekent helaas nog niet, dat we ook steeds opnieuw op een bevindelijke wijze in onze onmacht vertoeven. Het kan zo gemakkelijk, ook na ontvangen genade, weer anders worden. Dan steunen we als prediker op ons boekje of op ons geheugen of op ons redenaarstalent, in plaats van op God. Dan steunen we als gemeentelid zomaar op onze “goeie” dominee, op onze “Godzalige” voorganger. En de Heere hebben we niet nodig.

Hoe brengt de Heere ons bij het recht bidden om Zijn hulp? Hoe worden wij gebracht bij de rechte belijdenis, dat onze hulp werkelijk alleen in God kan staan? Doordat we proefondervindelijk aan het einde komen van al het onze. Het is niet aangenaam om te willen. Het is tegen vlees en bloed om onszelf te verliezen. We raken beschaamd. We moeten onze hoogmoed kwijt. Echt, een mens is niet zomaar afhankelijk. En een prediker helemaal niet. De hoogmoed is een wortelzonde en dat leeft ook en vooral bij voorgangers. Daarom is het best een groot wonder als bij het begin van een dienst in oprechtheid des harten en in een gevoelige bewustheid der ziel mag worden beleden/gebeden: onze hulp sta/staat in de Naam des HEE-REN!

overgenomen uit:

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen