Meditatie

En als zij dit hoorden werden zij verslagen in het hart. Wat heeft de Pinksterprediking van de apostelen, en dan met name die van Petrus, hun woordvoerder, beslag gelegd op degenen die het hoorden. Ze werden verslagen in het hart. Hun hart werd doorstoken met het zwaard van de Heilige Geest. Wat hebben ze diep beseft dat het gelijk was aan de zijde van de volgelingen van Jezus de Nazarener en Zijn volgelingen, en het ongelijk aan hun zijde. En hoe is hun dat tot nood en schuld geworden.

Hun bange vraag is: wat zullen wij doen, mannen broeders? Mannen broeders! Uit deze aanspraak blijkt dat zij een band gevoelden aan de apostelen, die zij daarvoor veracht en gehaat hadden.

Wat zullen wij doen, mannen broeders? En Petrus zeide tot hen: bekeert u, en een iegelijk van u worde gedoopt in de Naam van Jezus Christus, tot vergeving der zonden; en gij zult de gave des Heiligen Geestes ontvangen.

Bekeert u! U, die uw zonde ziet en beseft, u moet niet in uw zonde blijven, maar er mee breken. U, die wakker geschud bent uit uw zondeslaap, u moet niet weer inslapen: ontwaakt, gij die slaapt, en staat op uit de doden, en Christus zal over u lichten!

Bekeert u! En dan gebruikt Petrus hier een woord, dat aanduidt: een verandering van inzicht, anders over de dingen gaan denken. En dan met name: anders over Jezus gaan denken.

Bekeert u! Laat varen die weg van boosheid, van vijandschap, van Christus-verwerping, en daarom van dood en vloek en oordeel. Wast u, reinigt u, doet de boosheid uwer handelingen van voor mijn ogen weg; laat af van kwaad te doen, leert goed te doen... .. komt dan, en laat ons tesamen richten, zegt de Heere; al waren uw zonden als scharlaken, ze zullen wit worden als sneeuw; al waren ze rood als karmozijn, ze zullen worden als witte wol.

Bekeert u! Ziedaar de onvoorwaardelijke eis. Bekeert u! En in die weg van bekering komt er plaats voor de heilige doop: en een iegelijk van u worde gedoopt in de Naam van Jezus Christus, tot vergeving der zonden!

Deze opwekking van Petrus tot die verslagenen van hart om zich te laten dopen, verwondert ons niet. Had Jezus Zelf voor Zijn hemelvaart Zijn jongeren niet de opdracht gegeven om te dopen in de Naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. En we denken ook aan de doop van Johannes de Doper, die eveneens was “tot vergeving der zonden” (Marcus 1:4).

Nee, Petrus geeft hier geen leerstellige verhandeling van de doop. En of de doop hier heeft plaatsgevonden in de Naam van de drie-enige God, laten we nu maar in het midden. Maar Petrus wil het antwoord geven op de brandende vraag van die verslagen harten. En vanuit dat oogpunt schittert hier de rijke betekenis van de doop. Immers, de doop heeft zijn wezen in Christus en de verzoening door Zijn bloed. En de volle aandacht van die verslagenen moest dan ook op Hem gericht worden. Ze hadden Christus verworpen, gekruisigd. En dat was de oorzaak van hun verslagenheid. En daarom: zullen ze gedoopt worden, laat het dan geschieden in Zijn naam, in de Naam van Jezus Christus, Wiens bloed reinigt van alle zonde.

Een iegelijk van u worde gedoopt. Nee, Petrus zegt niet dat ze allen de doop waardig zijn. Het is en blijft een persoonlijke zaak. Maar zal het goed zijn, dan moeten zij er wel toe komen. In de weg van bekering, van schuldbelijdenis en hartelijk berouw komen tot de doop, die Gods belofte van vergeving en reiniging van zonde en schuld verzegelt. Want u komt de belofte toe......

Die dan zijn woord gaarne aannamen, werden gedoopt. Of die doop door onderdompeling of door besprenging heeft plaatsgevonden, weten we niet en behoeven we dus ook niet te weten. Die dan zijn woord, het woord van Petrus, vervuld met de Heilige Geest, in de Naam des Heeren, gaarne aannamen.

Welk een wonder. Dit werk is door Gods alvermogen, door ’s Heeren hand alleen geschied.

Die dan zijn woord gaarne aannamen, werden gedoopt. Hieruit zullen we moeten opmaken, dat niet alle hoorders het woord aannemen, maar slechts een deel van hen. Ook hier zien wij de scheiding, die zich voordoet overal en altijd waar het Woord wordt gepredikt. Maar toch: voor velen was het Woord een reuke des levens ten leven, een zaad der wedergeboorte, een kracht Gods tot zaligheid, onder de dauw van de Pinkstergeest. Zij namen het woord gaarne aan. Het woord, dat hen zo fel aanklaagde, schuldig stelde, gaarne aannemen, met het hart aanvaarden, onderschrijven. Heere, het is zo waar: wij hebben U op het hoogst misdaan, wij hebben gezondigd, wij hebben in onze dwaasheid en verblindheid en vijandschap Christus gekruisigd, die toch alleen ons behoud zocht. O Heere: vergeef! Die dan zijn woord gaarne aannamen. Ja, nu ook het belofte-woord, dat tot inhoud heeft Christus en al Zijn weldaden, gaarne aannemen, met het hart aanvaarden. Want ook hen komt de belofte toe.

Die dan zijn woord gaarne aannamen, werden gedoopt, ondergedompeld in het bad der wedergeboorte, gewassen door Christus’ bloed, gereinigd door Zijn Geest. Die dan zijn woord gaarne aannamen, van harte aanvaardden, hartelijk geloofden. Het geloof is uit het gehoor, en het gehoor door het Woord Gods.

Die dan zijn woord gaarne aannamen. Mag het reeds van ons gelden, tot wie de Heere almaar Zijn Woord richt. Waarschuwend, dreigend, maar ook zo wonderlijk lieflijk lokkend en nodigend? Doet het ons nut, omdat het met geloof gemengd is?

Zo gij Zijn stem dan heden hoort: verhard u niet, maar laat u leiden!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen