Vrouwen in het ambt (3)

De vraag is welke plaats zowel mannen als vrouwen in de kerk hebben en dienen in te nemen. Wat zegt de Schrift ons dienaangaande? Of is wat in Gods Woord staat tijdgebonden, zodat wij dit op een eigen wijze mogen invullen en de tijd een aardig woordje meespreekt?

Wanneer mensen menen dat de Bijbel vindt dat vrouwen ondergeschikt zijn (en moeten zijn!) aan mannen, dan hebben zij schoon gelijk, zegt prof. dr.

H.M. Kuitert. Dat vind je werkelijk in de Bijbel, schrijft hij. Maar, laat hij erop volgen, wie neemt dat nog?

Laten we onomwonden belijden dat we ertoe geroepen zijn om in elke tijd bij Gods Woord te blijven. Dit Woord is ook op dit terrein een lamp voor onze voet en een licht op ons pad.

Laten we het Woord aan het woord laten en eens zien wat God ons te zeggen heeft. Nu kunnen we tal van teksten citeren, maar laten we ons beperken tot de zogenaamde “zwijgteksten”, omdat deze in geding zijn.

Eén van de twee teksten, die in dit verband van belang zijn, is 1 Timotheüs 2:11 en 12, waar we lezen:

“Een vrouw late zich leren in stilheid, in alle onderdanigheid. Doch ik laat de vrouw niet toe, dat zij lere, noch over de man heerse, maar wil, dat zij in stilheid zij.”

De plaats van vrouwen

God schiep man en vrouw. Naar Zijn beeld. Daarmee zijn twee dingen meteen duidelijk: man en vrouw zijn gelijkwaardig, beiden zijn beeld van God. En toch zijn ze niet gelijk, want God schiep de man als man en de vrouw als vrouw, met alles wat dit inhoudt en meebrengt.

Man en vrouw (of moet ik het omkeren?) zijn beiden in zonde gevallen. Zijn beiden verloren. Zo ernstig is het. We mogen daar geen woord van af doen.

Maar beiden mochten het evangelie horen, zoals we belijden. Christus is gekomen om zondaren zalig te maken. Wie in Hem is, is behouden. In Christus is geen man en vrouw, zegt Paulus in Galaten 3:28. Wie in Hem is, is geen slaaf meer, maar is vrij.

Nu dachten eerste christenen soms, dat dit inhield dat mannen en vrouwen zo vrij waren, dat ze niet meer met enige orde te maken hadden. Voor hen zou geen enkele wet meer gelden. Zoals vandaag zo velen denken! Men meent dan dat wie in Christus is, vrij is van alles.

Zo gebeurde het in de tijd van het Nieuwe Testament dat de samenkomsten van de gemeente nogal “vrij” waren. Men uitte “vrij” in z’n mening over van alles en nog wat. Vrouwen schroomden niet om “vrij” een aantal vragen te stellen in de kerkdiensten, waarbij ze soms openlijk tegen mannen, zelfs hun eigen mannen, ingingen.

De jongere Timotheüs moet daar in Efeze, waar hij voorganger is, mee te maken gehad hebben. Anders zou Paulus daarover niet zo schrijven.

Trouwens; ook aan de gemeente van Corinthe laat de apostel weten hoe hij erover denkt en vooral wat de Heere behaagt. In de samenkomsten van de gemeente moet alles ordelijk toegaan. Er moet een goede kerk-orde zijn. Want God is geen God van wanorde, maar van vrede.

Deze vrede werd verstoord. De samenkomsten van de gemeente zagen er toen wel iets anders uit dan tegenwoordig bij ons. Er werd meer gereageerd in de kerkdiensten. Het had nog iets meer van de synagoge. Behalve dat mannen en vrouwen door elkaar zaten. Er was in de diensten toen meer aan de hand.

In Gods gemeente gaat het mis. Vrouwen weten haar plaats niet en treden betweterig en autoritair op. Zij zullen hun mond wel eens even opendoen en laten weten wat zij er van vinden. Zij menen, omdat ze in de vrijheid staan, nu ook vrij hun mening mogen uiten en de gemeente te mogen leren. Alsof ze in het ambt staan en anderen Gods wegen zullen leren. Alsof ze daartoe zomaar bevoegdheid hebben en met gezag mogen spreken. Trouwens, ook mannen mogen niet zo maar alles zeggen! het Woord beslist! Nu wijst Paulus vrouwen haar plaats. U moet goed rekening houden met de door God gestelde orde. U moet niet alleen weten wat u zegt, maar u dient ook uw plaats te weten en in te nemen.

Respecteren

Christus is het Hoofd van de man en zo is de man het hoofd van de vrouw. In Efeziërs 5:24 laat Paulus zien welke betekenis dit heeft in het huwelijk, zodat een man als Christus voor zijn vrouw moet zorgen en een vrouw tegenover haar man haar houding dient te weten, zoals de gemeente tot Christus opziet.

Vandaar dat een vrouw niet mag heersen over haar man. Zij mag niet autoritair optreden en eigenmachtig handelen.

Ze moet haar man respecteren, uit eerbied voor de Heere.

Nu weet ik wel dat man en vrouw beiden respect moeten hebben voor elkaar en dat we in de gemeente worden opgeroepen (zie Ef. 5:21) om onderdanig te zijn aan elkaar. Maar juist in dat verband roept Paulus er toe op dat vrouwen onderdanig zijn aan hun mannen, in de Heere en om de Heere.

Dit moet niet alleen thuis en in allerlei verbanden, waarin we samenleven en samenwerken, beoefend worden.

Vooral in de kerk dient dit gestalte te krijgen. Daarom zegt de apostel met nadruk dat vrouwen in de kerkdiensten) niet mogen onderwijzen. Deze taak moeten ze aan mannen, die daartoe geroepen worden, overlaten.

Vrouwen mogen geen leerambt bekleden, wat God aan de mannen alleen bevolen heeft, zo lezen we bij Calvijn. Vrouwen moeten in hun orde blijven, op hun plaats blijven.

Welke gaven ze ook van de Heere ontvangen hebben, en sommigen zijn zelfs hoog-begaafd, het regeerambt en het leerambt komt vrouwen niet toe.

Dr. L.G. Zwanenburg schrijft: Vrouwen toelaten tot het predikambt achten wij tegen de Schrift.

Niet omdat wij dat niet juist achten, maar omdat de Heere het nu eenmaal zó heeft beschikt!

Vrouwen kunnen godvrezender zijn dan mannen, vrouwen kunnen over veel tact en wijsheid beschikken (als gave van God), vrouwen mogen moeders in Israel zijn, onmisbaar voor de kerk en van onschatbare waarde voor heel het kerkelijk leven, maar de Heere heeft het nu eenmaal zo geordend dat vrouwen niet mogen onderwijzen. Deze beschikking van God zullen we niet tegenstaan, maar met eerbied aanvaarden. Gods beschikking respecteren. Uit ontzag voor de Heere Zelf.

Nu moeten we wel goed begrijpen wat met dit “onderwijzen”, met dit “leren” wordt bedoeld.

’t Is niet zo dat vrouwen geen onderwijzeres en geen lerares mogen worden. Op de meeste scholen maken vrouwen zelfs een meerderheid van het personeel uit, zonder echter de dienst uit te maken.

Timotheüs werd door zijn moeder en door zijn oma onderwezen in het Woord van God! Hoeveel mannen hebben niet levenslang veel te danken gehad aan de godvrezende opvoeding van hun moeder en aan het godvruchtige voorbeeld van oma.

En kunnen vrouwen niet op allerlei terrein hun invloed ten goede aanwenden?

Zijn zij niet, vanuit de verborgen omgang met God althans, voorbeeldig werkzaam? Zijn ze niet, als ze bekeerd zijn, vanwege hun in Christus zijn, zowel profeet, priester en koning, zoals we in zondag 12 van de catechismus belijden?

De vraag komt dan naar ons toe: zijn onze vrouwen en meisjes al bekeerd? Bent u als vrouw, ben jij als meisje als in Christus?

Anders bent u, ben jij diep ongelukkig! Hoeveel gaven u/jij ook hebt. Dan ben je zelfs verderfelijk bezig.

Maar, als je als vrouw de HEERE mag vrezen, kom je op je plaats. Dan leer je dat niet alles mag en kan. Je bidt dan ook: leer mij naar Uw wil te handelen, ’k zal dan in Uw waarheid wandelen.

De Heere zegt in Zijn Woord dat het vrouwen niet is toegestaan in het ambt te staan en zo te leren en te regeren.

De Heere roept vrouwen op onderdanig te zijn, onderworpen aan Gods instellingen.

Onderdanigheid

Onderdanig is misschien een beter woord dan onderwerping. In onderdanigheid zit het woord onderdaan. Een koning heeft onderdanen. Daarbij past. dit te bedenken en dienovereenkomstig onderdanig te leven. Je moet dan je plaats weten.

Zo dient het in de kerk toe te gaan. Mannen dienen hun plaats te weten, maar ook vrouwen.

Soms weet een man z’n plaats niet en is dan even dwaas als Nabal, ’t Is goed dat Abigaïl dan ingrijpt en als reddend optreedt.

Priscilla dient met haar inzicht in de Schriften Paulus. En welke ambtsdrager heeft geen weet van vrouwen in de gemeente, van wie ze veel leren (kunnen), door hun godsvrucht, hun inzicht, hun gebed en hun voorbeeldig leven.

Maar, hoe godvrezend ook (en juist godvrezenden zullen dit be-amen), het ambt staat niet open voor vrouwen. Soms komen we bordjes tegen: inrijden niet toegestaan. Of: roken niet toegestaan. Dat wil niet zeggen dat het nooit gebeurt, maar het mág niet. Het is niet toegestaan. In wezen is het verboden. Het is ongepast, onwettig. Ook nog strafbaar.

Onderdanig zijn houdt heel wat in. Het is niets-doen. Het is juist bezig zijn, heel positief, ’t Kost geestelijke energie.

Want het is een voortdurend bedenken wat je plaats is en hoe je deze moet innemen. Het vergt veel geestelijk inzicht en inspanning.

Temeer, daar we omringd worden door een wereld, die daar niets van snapt en ook absoluut niets van wil weten.

Veel vrouwen leiden een vrij-gevochten leven. Onderwerpen mannen en maken hen tot slaven. Men voelt zich meer concurrent dan complement!

Nu moet erkend worden dat mannen daar meer dan eens aanleiding toe geven, omdat velen niet op die plaats staan, die God hen aangewezen heeft. Wanneer een man geen “hoofd” is, is het voor een vrouw ook uitermate moeilijk onderdanig te zijn. Men kan niet zo hoog opzien tegen deze mannen en daarom is respect ook niet zo eenvoudig.

Als mannen in het ambt weinig van Christus laten zien, kan het heel veel moeite kosten hen te eren in hun ambt en onderdanig te zijn.

Toch vraagt de Heere onderdanigheid. Om Hem! Uit eerbied voor Hem en voor Zijn inzettingen.

En wie aan de Heere onderdanig is, zal ook onderdanigheid jegens het door God ingestelde ambt betrachten.

Hoe dit gestalte dient te krijgen, zullen we een volgende keer zien.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen