Boekbespreking

John Bunyan, Het leven en sterven van meneer Kwaad, naverteld door M.J. Ruissen, 185 blz., ƒ 32,50, Uitgeverij de Ramshoorn, Goes.

Bunyan schreef dit boek als tegenhanger van “De Christenreis naar de eeuwigheid”. Ten tijde van Bunyan hadden velen de Christenreis wel gelezen, maar ze gingen nog voort op de brede weg. Door middel van de beschrijving van het leven van een onwedergeborene laat hij zien wat er met wandelaars op de brede weg gebeurt. De handel en wandel van een brute wereldling wordt ons in schrille kleuren getekend. Meneer Kwaad wilde de zonde niet loslaten. Vanaf zijn kinderjaren tot aan zijn dood toe heeft hij de zonde gediend. Aan de hand van de Tien Geboden wordt het leven van meneer Kwaad beschreven. Bunyan laat ten aanzien van de beschreven zonden de Heilige Schrift spreken. Ook worden opmerkelijke geschiedenissen verhaald die kennelijke oordelen Gods over de begane goddeloosheden bevatten. We willen een voorbeeld hiervan geven. Op blz. 143 lezen we over een deurwaarder die op zondag in dronken toestand zijn paard besteeg. Hij riep de mensen toe: “Mijn paard brengt mij naar de duivel!” Nauwelijks had hij deze woorden uitgesproken of het paard steigerde en wierp hem met een grote smak op de grond. Daarbij brak de deurwaarder zijn nek en verloor het leven. Uit het leven van kwaad wordt ons verhaald dat hij door een ernstige ziekte tot een opmerkelijke verandering was gekomen. We lezen op blz. 144 “O, hoe schokte zijn geweten! Het benauwde hem dat hij al gauw in de hel en het eeuwige vuur zou verkeren. Voor een ieder die hem zo zag liggen was het duidelijk hoe moeilijk hij het had. De vrees stond op zijn gezicht te lezen. Niet een ogenblik lag hij rustig in zijn bed: voortdurend wentelde hij zich om en om. Hij wierp zich van de ene op de andere zij. Zijn bed kraakte en schudde ervan. Uit zijn mond klonk een zwaar gekerm en af en toe zuchtte hij diep. Dikwijls riep hij: “Ik ben verloren, ik ben verloren! Mijn slechte leven hij mij in het verderf gestort!” Hij vroeg aan zijn vrouw voor hem te bidden opdat hij niet in de hel terecht zou komen en voor eeuwig verloren zou gaan. Ook liet hij predikers bij zich komen. Maar de bekering bleef uit. Naarmate zijn krachten toenamen verdween de benauwdheid van zijn hart. Even later was hij weer geheel de oude. Zijn vroegere vrees voor de dood was geheel verdwenen en de schone beloften waren op het ziekbed blijven liggen. Op blz. 148 lezen we wat er bij Kwaad ontbrak: Het ontbrak hem aan het besef van de verdorvenheid van zijn natuur. Hij was bang voor de gevolgen van zijn zondige daden. Hij vreesde de straf die hem wachtte. Daaronder ging hij gebukt. Het enige wat hem dreef, was dat hij uit de nood gered zou worden. Op blz. 149 treffen wij dan de volgende uitspraak aan: “Een ziekbedbekering is zelden iets waard.” Het boek is in de vorm van een samenspraak geschreven. Aan het eind van elk hoofdstuk zijn gespreksvragen opgenomen die gelegenheid bieden tot nadere bezinning. Het keurig verzorgde boek bevat dertien illustraties van de hand van Rino Visser. De bewerker, die reeds eerder de Heilige Oorlog en de Christinnereis ter hand nam, heeft opnieuw een lezenswaardig boek mogen vervaardigen. Aan het slot van het boek is een overzicht van de begane zonden vermeld aan de hand van de Tien Geboden, wat diensten kan bewijzen bij de behandeling van de Wet Gods bijv. in verenigingsverband.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen