Meditatie

Jesaja 40:3,4

Zalig zijn zij die treuren; zij zullen vertroost worden! Om de vertroosting Gods, om de vertroosting met Christus te ontvangen en te ervaren en te genieten, moet het treuren, de droefheid naar God, naar Gods hart gekend worden. Maar die droefheid missen we van nature. We kunnen onszelf die ware droefheid ook niet geven. Ze laat zich niet aanpraten. Maar nu is het de Heere Zelf, Die ons niet alleen Zijn vertroosting aanbiedt, maar Die ons ook voor die vertroosting geschikt en vatbaar wil maken. En hoe Hij dat doet, zien wi j in de verzen 3 en 4, waar we lezen: “Een stem des roependen in de woestijn; bereidt de weg des Heeren, maakt recht in de wildernis een baan voor onze God!

Alle dalen zullen verhoogd worden, en alle bergen en heuvelen zullen vernederd worden; en wat krom is, dat zal recht, en wat hobbelachtig is, dat zal tot een vallei gemaakt worden.”

Een stem des roependen in de woestijn: bereidt de weg des Heeren!

We kunnen ook lezen: Een stem, die roept: bereidt in de woestijn de weg des Heeren!

We moeten hier denken aan een heraut, die voor zijn koning uitgaat, en die het volk oproept om alle voorbereidingen te treffen, die nodig zijn om de vorst op een waardige wijze te ontvangen. De wegen in Palestina waren doorgaans slecht onderhouden. En nu moesten het gebaande wegen worden. De stenen moesten worden opgeruimd, de hoogten geslecht, de kuilen opgevuld. Bereidt in de woestijn de weg des Heeren, maakt recht in de wildernis een baan voor onze God! Zo klinkt de stem van de heraut. Want alleen dan zal de heerlijkheid des

Heeren geopenbaard worden (vers 5). Hier wordt een openbaring van de heerlijkheid des Heeren voorzegd, die voor Israel begonnen is met de terugkeer uil Babel en in ongekende glans zich vertoonde met de komst van Christus. In Hem is het Woord vlees geworden, “en wij hebben Zijn heerlijkheid aanschouwd, een heerlijkheid als des Eniggeborenen van de Vader, vol van genade en waarheid.”

En we weten het: de heraut van de Christus was Johannes de Doper.

Zo dient hij zichzelf ook aan: “Ik ben de stem des roependen in de woestijn; maakt de weg des Heeren recht, gelijk Jesaja, de profeet gesproken heeft” (Joh. 1:23).

We kennen de prediking van Johannes. Hoe hij bergen van farizese trots heeft neergeworpen, hoe hij de kronkelpaden van zonde en bedrog heeft blootgelegd en opgeroepen om met de zonde te breken. En dan heel concreet. Hoe hij gewaarschuwd heeft voor het dreigende en verdiende oordeel: de bijl ligt alrede aan de wortel der bomen; alle boom dan, die geen goede vrucht voortbrengt, wordt uitgehouwen en in het vuur geworpen!

Zie, zo heeft Johannes, als een tweede Elia, als het ware met de wet Gods in de hand, de mensen opgeroepen tot bekering. Hij daagde ze voor Gods rechterstoel. Hij wees hun zonde aan, legde hun schuld bloot, hield hun Gods wet voor. Maar met geen ander doel dan dat ze in die weg zouden komen tot verootmoediging, tot verbrijzeling. Om zo een geschikt voorwerp te worden voor de Christus, voor het Lam Gods, dat de zonde der wereld wegneemt.

Een stem des roependen in de woestijn: bereidt de weg des Heeren; maakt recht in de wildernis een baan voor onze God.

Johannes de Doper, de wegbereider van Christus, met Gods wet in de hand. Gods wet, die aanklaagt, die schuldig stelt, maar die zo de bedding graaft voor Jezus-Zaligmaker-Troos-ter! En hebben de profeten van het Oude Verbond anders gedaan? En de apostelen van het Nieuwe Testament? Denk eens aan de Pinksterprediking van Petrus! Hoe heeft hij Zijn hoorders schuldig gesteld als moordenaars van hun Messias.

En de Heere Jezus Zelf? Was ook Zi jn prediking niet scherp ontdekkend? Denkt eens aan Zijn gesprek met de Samaritaanse vrouw, met de farizeeën en schriftgeleerden.

En hebben alle evangelie-dienaars niet dezelfde opdracht? Waarom? Omdat de Hoge en Verhevene, Die in de eeuwigheid woont, en Wiens Naam heilig is, zegt: Ik woon in de hoogte en in het heilige, en hij dien, die van een verbrijzelde en nederige geest is! (Jes. 57:15).

Elke ware evangelie-dienaar dient ook de wet te prediken. Als de ken-bron van onze ellende. De wet prediken! Maar dat is hard, zegt u? Ja, inderdaad! Maar dan hard voor het vlees, voor ons verdorven bestaan. Hard, maar heilzaam! Want de wet staat in dienst van het evangelie. Ze wil de tuchtmeester, de opvoeder zijn, die ons uitdrijft naar Christus, Die de wet volkomen vervuld heeft en de vloek der wet heeft gedragen, om genade bij God te verwerven voor zondaren, die het met smart leerden belijden: “tegen al Gods geboden zwaarlijk gezondigd, geen ervan gehouden, en nog steeds tot alle boosheid geneigd” (antw. 60 H.C.). Want juist in die weg komt er ruimte voor het “nochtans” des geloofs: “nochtans God, zonder enige verdienste mijnerzijds, uit louter genade mij de volkomen genoegdoening, gerechtigheid en heiligheid van Christus schenkt en toerekent enz.”

De weg voor Christus moet bereid worden. Johannes gaal aan Christus vooraf. Wet en evangelie. Maar dan de wet in dienst van het evangelie.

Ja, dan is prediking van de wet in feite ook evangelie-prediking. We lezen van Johannes de Doper: “Hij dan, ook nog vele andere dingen vermanende, verkondigde het volk het evangelie” (Lucas 3:18).

Hoe kan het ook anders? De stenen wetstafelen werden immers bewaard in de ark, onder het verzoendeksel, waarop het bloed der verzoening was gesprengd!

Zalig, die treuren met een evangelische droefheid. Zij worden vertroost met Christus.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen