Meditatie

Simson, aan het eind van zijn leven! Simson, eens door de Heere geroepen tot richter van Israël. Simson, de sterke, door de Heere toegerust met bijzondere lichaamskracht, zodat de Filistijnen al beefden wanneer ze zijn naam hoorden noemen. De sterke Simson, die eens kon juichen: met een ezelskinnebakken heb ik duizend man geslagen!

Maar nu: wat is er van de sterke Simson overgebleven? Een gebroken man, krachteloos en machteloos. Zijn ogen uitgestoken. Een gevangene van de Filistijnen, die jubelden: “Onze god heeft onze vijand Simson in onze hand gegeven!”

En het was alles zijn schuld! En die schuld is hem tot schuld geworden! Maar zie nu: de Filistijnen hebben een groot feest aangericht om hun god Dagon een groot offer te brengen, omdat hij Simson, de sterke Simson in hun hand had overgegeven. En het zal een groot feest worden. Een vrolijk feest, waarop Simson niet mag ontbreken.

De door hen blind-gemaakte Simson moet voor hen spelen. Tot verhoging van de feestvreugde! Ze geven hem een plaats tussen de pilaren van het machtige gebouw.

En let nu op Simson! De sterke Simson was zwak, toen hij zijn kracht zocht in zichzelf.

Maar de zwakke, ellendige, blinde Simson is sterk, als hij zijn kracht zoekt in God.

Hoor hem bidden: Heere HEERE, alleenlijk ditmaal! Want nu vieren de Filistijnen feest en zij belachten de God van Israël. O God, Gij Die de Almachtige zijt, Gij zijl toch ook de HEERE, de trouwe Verbondsgod, en Gij zijt het toch die mij eens hebt opgevorderd voor Uw dienst, om Uw volk te richten! Gij zijt toch mijn HEERE en mijn God. Nu gaat het toch om Uw zaak en eer. Mijn blinde ogen kunnen niet zien, maar mijn machteloze handen - machteloos door eigen schuld - kunnen nog tasten; ze tasten de twee middelste pilaren waarop het Dagonshuis rust. O God, gedenkt toch mijner: HEERE, trouwe Verbondsgod, sterk mij toch alleen nog ditmaal! Hoor, hoe een boet’ ling pleit!

En de genade Gods is oneindig. Een door schuld verslagen zondaar, die, gebroken in eigen kracht, zo de Heere aanroept, wordt nooit afgewezen. Dit gebed is de Heere aangenaam.

Hij onderkent in dit gebed Zijn eigen werk. Het is een gebed in boete en berouw, door Zijn eigen Geest gewerkt. De Heere hoort dit gebed, dit pleiten op Zijn trouw. De Heere hoort en verhoort!

En de verlossing, die de Heere door de stervende Simson bewerkt is groter dan die Hij bewerkte door de levende Simson. Gods kracht daalt af in Simson’s zwakheid. Zijn spieren spannen zich. Zijn armen grijpen de hoofdpilaren. Zijn rug kromt zich. De zuilen breken.

Het dak stort in en het valt. Simson valt ook! Maar hij valt in de strijd des HEEREN.

En Hi j wordt opgevangen in Gods veilige, eeuwige genade-armen!

Want zie: hij bidt! Dat zei de Heere eens van Saulus van Tarsen. Van de blinde Saulus in Damascus. Weet de Heere het ook van ons? Hebben we een binnenkamer? Ziet de Heere ons daar? Ziet Hij ons daar veel? Wat is hierop ons antwoord ?

Een biddend volk kan en wil de Heere gebruiken in Zijn dienst.

Bidders doen wat! Bidders werken ook! De Heere wil Zijn kracht volbrengen in zwakheid.

En alleen een in zichzelf machteloze bidder verstaat de apostel, wanneer deze uitroept:

Zo zal ik dan veel liever roemen in mijn zwakheden, opdat de kracht van Christus in mij wone!”

“Heere, HEERE, gedenk toch mijner!” Zo bad de zwakke, ellendige, blinde Simson!

“Heere, gedenkt mijner!” Zo bad de stervende moordenaar aan het kruis.

Zij werden beiden verhoord!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen