Weerstaan en toch niet te weerstaan (2)

Hier komen we aan het tweede. Weerstaan? Ja! Zo is de mens, geheel en al, in al zijn vleselijke kracht. En nu toch niet te weerstaan? Ook daarop komt een volmondig ja. O zeker - we zijn geneigd te denken: ‘t klopt niet; ‘t is onbegrijpelijk, tegenstrijdig, ongerijmd. Maar zo spreekt de Schrift. Er is de ene lijn én er is de andere lijn. ‘t Is niet te ontkennen. Alzo staat geschreven. Die twee lijnen vinden we daarom ook in de belijdenis der kerk. Wel in het bijzonder in de Dordtse Leerregels.

God drieënig is almachtig. Alle drie: de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Jeremia zegt in hoofdstuk 20:7 “Gij zijt mij te sterk geweest, Heere; Gij hebt mij overmocht”. En heeft de Heere Jezus niet gesproken: “Mij is gegeven alle macht in de hemel en op de aarde”? En is het werk van de Heilige Geest niet onwederstandelijk? Als u denkt aan die drieduizend die er bekeerd werden op de Pinksterdag. Als u denkt aan die priesters waarvan gezegd wordt dat vele van hen den gelove gehoorzaam werden. Wat een wonder! Dat waren eerst mensen die vanuit hun vijandschap hadden geroepen: “weg met Deze, kruis Hem”. Denkt u aan Lydia, aan de stokbewaarder, aan Paulus. Paulus de briesende leeuw was hij sterker dan God, dan Jezus, dan de Heilige Geest? U weet het: Wie de sterkste is gebleken. God de Heilige Geest maakt de uiterlijke roeping innerlijk. Hij maakt van dood levend; Hij wederbaart. Doden horen de stem van de levende God. Ze worden getrokken met koorden van goedertierenheid. Ze komen; de wapenen vallen uit handen; de handen vouwen zich tot het gebed.

Wat is dat groot en rijk. ‘t Hangt niet van ons af. Nogmaals: zou dat zo zijn, er werd niemand zalig, de hemel bleef leeg, echter - God, de Drieënige werkt. Almachtig, niet te weerstaan, onwederstandelijk. Wie is aan onze God gelijk? Vijanden worden tot vrienden. Wederspannigen, hardnekkigen worden beminnaars van de Heere en ver-breiders van Zijn ere.

‘t Is u bekend: er zijn vijf heilsfeiten. Vier daarvan zijn tot verlossing. Ze hebben de grond, het fundament voor de verlossing gelegd. God is een God van het hoogste recht. Aan dat recht moest voldaan worden. Sion wordt door recht verlost. God blijft God. Geen genade voor recht. Genade door recht. Daarom Jezus Christus gekomen en gestorven aan het vloekhout op Golgotha. Door Hem is er verzoening. Omdat Hij betaald, voldaan heeft. Zondaars kunnen nu zalig worden. Het vijfde heilsfeit is de verlos-sing zelf. God geworden een God van volkomen zaligheid. Hij kan, en Hij wil, en Hij zal in nood, zelfs bij het naderen van de dood volkomen uitkomst geven. Deze God wordt zondag aan zondag gepredikt.

Nu - is Hij u al te sterk geworden? Bent u reeds overwonnen door goddelijke almacht? U kunt, u moogt, u behoeft niets van uzelf verwachten. U moogt alles van Hem verwachten. Hoe groot ook uw onmacht en uw onwil is, hoe een mens ook briest van vijandschap, hoe sterk ook het weerstaan is, u hoeft niet te wanhopen. Daar is een God Die slechts heeft te spreken en het is er, te gebieden en het staat er.

Waar openbaart nu de Heere Zijn almacht? Wie worden door Hem gezaligd? ‘t Gaat naar het gemaakt bestek. Allen die door Hem in Christus van eeuwigheid verkoren zijn. Geen één meer, geen één minder. Verkorenen zijn voorwerpen van Gods welbehagen. Van Zijn vrije, soevereine verkiezende liefde. Liefde niet gegrond op, niet om iets van de mens. Hoe zou dat kunnen? Allen vleselijk en verkocht onder de zonde. Liefde op grond van welbehagen, van het Vaderhart van God. Hij heeft lief omdat Hij liefheeft. Als de laatste uitverkorene is toege-brachl, als het getal vol is, dan zal het einde zijn. Dan komt de Heere Jezus terug om Zijn bruid door Hem gekocht te halen.

Er is nog een vraag te beantwoorden. Deze: worden uitverkorenen met harde hand toegebracht? Worden ze overweldigd door de goddelijke almacht? Worden ze overwonnen tegen wil en dank? “Liefelijk en krachtig” zeggen de Dordtse Leerregels in 3, 4 par. 16. “Tevoren” zo lezen we in die paragraaf - “hadden de wederspannigheid en tegenstand des vieses ten enenmale de overhand...nu een gewillige en oprechte gehoorzaamheid des Geestes”. Waarlijk -God heeft een gewillig volk op de dag van Zijn heirkracht. Mag ik het heel eenvoudig zo zeggen: door Gods werk in de mens wordt dat wat vroeger een last was een lust en dat wat vroeger een lust was een last. Dan hoeft vader of moeder ‘s zondagsmorgens niet tien keer te roepen: opstaan, we gaan naar de kerk. De kerkgang wordt een lust, het doen van Gods wil wordt de lust, het vermaak. De zonde wordt tot last. De dienst van de Heere wordt een liefdedienst. Nu - hebt u er zin in gekregen? O neen - dan gaan we de kroon niet opzetten. Er is meer. In de weg van ontdekking wordt plaatsgemaakt voor de Heere Jezus. Ik krijg inzicht in wat mijn vlees is. Wie wedergeboren is, komt in de strijd te staan van vlees en Geest. Dat vlees houd ik tot het sterven toe. Zo houdt de Heere Zijn kind ootmoedig. Zo leert de Heere te leven uit de volheid van genade in Christus Jezus. Zo doet de Heere met heimwee uitzien naar de dag van volkomen verlossing.

Er is nog iets dat belangrijk is. Wedergeboorte geschiedt door Woord en Geest. De Bijbel spreekt duidelijke taal: “door Woord en Geest zal het geschieden”. Dus niet los van het Woord. Het Woord, de Woordverkon-diging is middel in de hand van de Heilige Geest. Die wetenschap laat het Woord niet dicht. Die wetenschap geeft gevouwen handen boven een geopend Woord. Die wetenschap doet biddend naar Gods huis gaan.

We hebben geluisterd naar “weder-staan en toch niet te wederstaan”. Beide bijbels, door en door Schriftuurlijk. Wie ervan afdoet, doet af van de Schrift. Nooit mogen we ook het eens meer benadrukken ten koste van het andere. Waarlijk - wie de rails naar elkaar toebuigt verongelukt, ‘t Gevaar is er dat we met de verkiezing willen beginnen. Maar de verkiezing is sluitstuk in het geloofsleven. Wie ermee begint volhardt in zijn wederstaan, in zijn vijandschap. Die struikelt wederom en definitief ten dode. Satan, Gods grote wederpartij triomfeert. Maar God zal zeggen: “gij hebt niet gewild”. Ze zullen komen met smeking en geween. Daar vangt het mee aan. Dus we moeten bij het begin beginnen. Dat is dus onze onwil, onze vijandschap, ons verzetten, niet willende dat de Heere Koning over ons zou zijn. Wat is er een stof om voor Gods aangezicht te wenen!

In de kerk zitten we in het krachtenveld van de Heilige Geest. De Kerk is Zijn werkterrein. Daar waait de wind van de Geest. Daar komt het bevel van de Heere der heren: geloof en bekeert u. Daar worden we in de spanning gezet van moeten en niet te kunnen. Waar brengt dat? Er is er Een, de almachtige, de gewillige en de genadige God. Hij komt als de belovende God met Zijn beloften. Daarom: “zij sloegen het oog op God, en liepen als een stroom Hem aan. Dan laat Hij nimmer schaamrood staan. Dan wendt Hij straks het lot”.

Gods kinderen krijgen steeds meer inzicht in wat het overgebleven vlees is. Dat vlees dat zich niet onderwerpt; dat vlees waarvan het bedenken is vijandschap tegen God. Dat wordt hun smart. Dat geeft steeds weer de tranen. Al meer wordt geleerd het volkomen werk van de Borg, de Middelaar, de Zaligmaker. Alleen door Hem worden vijanden met God verzoend, en god-delozen gerechtvaardigd. Al meer wordt geleerd dat alles is uit God en door God en daarom tot God. De verkiezing zegt God alleen. Zijn verkiezende liefde, Zijn welbehagen. God maakt pasklaar voor de eeuwigheid. Om te staan voor Zijn troon en voor het Lam. Om daar volmaakt en eeuwig te zingen: “door U, door U alleen om ‘t eeuwig welbehagen”.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen