Meditatie

Ziet, Jezus is hen ontmoet! Hen, dat zijn de vrouwen die vroeg in de morgen van de eerste dag der week naar het graf waren gegaan om het dode lichaam van hun geliefde Meester te balsemen. Hun Zielevriend lag in het graf. Hij, op Wien ze gehoopt hadden? was gestorven, dood! En Zijn dood was voor deze vrouwen het droevige einde, de ondergang in zwarte duisternis van al hun hoop en verwachting.

Maar als ze dan bij het graf komen dan is alles zo geheel anders dan zij het zich hebben voorgesteld. In plaats van hun eigen dodenklacht een heerlijk engelenwoord: “Vreest gijlieden niet; want ik weet, dat gij zoekt Jezus, Die gekruisigd was. Hij is hier niet; want Hij is opgestaan, gelijk Hij gezegd heeft. Komt herwaarts, ziet de plaats waar de Heere gelegen heeft. En gaat haastelijk heen en zegt Zijn discipelen, dat Hij opgestaan is van de doden; en ziet, Hij gaat u voor naar Galiléa, daar zult gij Hem zien. Ziet, ik heb het ulie-den gezegd.” En nu zijn de vrouwen op de terugweg. Terug van het lege graf om de boodschap van de hemelbede over te brengen aan de discipelen. Wat een gewaarwordingen zullen hun ziel bestormd hebben. Ze gingen “met vrees en grote blijdschap”, zo lezen wij. Zij geloofden het verkondigde woord, en dat verwekte grote blijdschap. En zij twijfelden door ongeloof, en dat verwekte vrees. Of misschien beter: dat hield de vrees levendig. Wat moesten zij ervan denken? Het ging om uiterst belangrijke dingen: dood of leven! Nee, wij zullen toch deze vrouwen niet zomaar veroordelen om hun vrezen. Ze konden Jezus immers niet missen? Wij kunnen hen evenmin vanwege hun vrezen zonder meer tot een voorbeeld stellen. We kunnen die vrouwen in hun vrees en blijdschap toch wel verstaan, wanneer wij namelijk kennen die geestelijke worsteling om het persoonlijk deelhebben aan Christus en het heil door Hem verworven. Gaat die worsteling niet gepaard met wisselende stemmingen van hoop en vrees? Wanneer de apostel zegt dat Christus is opgewekt om onze rechtvaardigma-king, mag ik mijzelf dan bij dat “onze” weten ingesloten? Dat is toch niet vanzelfsprekend? En het is toch zaak van leven of dood? Onze tekst wijst dan toch de oplossing: ziet, Jezus is hen ontmoet! De vrees zal slechts wijken in de ontmoeting, in de geloofsont-moeting met Jezus! En let er dan ook op dat die ontmoeting alleen plaats vindt in de weg van geloofsgehoorzaamheid. De vrouwen begrepen de inhoud van de boodschap van de engel nog lang niet tenvolle. Het was in veel opzichten voor hen nog een verborgenheid. Maar de opdracht van de engel was duidelijk: ze moeten de discipelen de boodschap meedelen. En ondanks het feit dat ze de inhoud van de boodschap nog lang niet ten vol le konden bevatten: aan die duidelijke opdracht gehoorzamen ze in het geloof, en daarom, hoewel met vrees, toch met grote blijdschap. En op deze weg van gehoorzaamheid vindt de ontmoeting plaats. De ontmoeting met de Levensvorst! En ziet, Jezus is hen ontmoet! In de vroege morgen is Hij opgestaan uit de doden. Het machtige heilsfeit van de opstanding!

Hemel en aarde zijn erbij betrokken. Engelen dalen neer en de aarde beeft. En ziet, Jezus is hen ontmoet!

Jezus, het heilig Kind van Zijn hemelse Vader. Jezus, opgewekt door Zijn Vader, die een welgevallen had in het volbrachte werk van Zijn geliefde Zoon. Jezus, opgestaan door eigen kracht. Want Hij was God, bekleed met macht. Hij heeft de doornenkroon gedragen, maar nu heeft Zijn Vader Hem de kroon der overwinning op het hoofd gezet. De purperen mantel is voor goed afgelegd, en nu is Hij bekleed met de volstrekte Koningsheer-schappij. Nu geen rietstok meer in Zijn hand, maar de gouden scepter der genade, die Hij toereikt aan Zijn beminde bruid, naar Zijn welbehagen.

En ziet, Jezus is hen ontmoet! Ziet! Daar ontmoeten elkaar de Levensvorst, Die alle doodsmachten overwon, en de vrouwen met hun vrees en blijdschap. Hij, de Levensvorst, komt hen tegemoet. Welk een heerlijkheid! Hij wil Zich doen ontmoeten van mensen! Van mensen! Op hun weg van zorgen en hopen, van droefheid en blijdschap, van gehoorzaamheid en ongeloof. Jezus is hen ontmoet. Hij leeft mee met Zijn jongeren in hun angst en vrees, met de vrouwen in hun verdriet. Zò is Jezus! Hij weet af van de nood, van het verdriet, van de strijd der Zijnen. Soms worden de vrouwen op de Paasmorgen liefdeloos veroordeeld vanwege hun ongeloof. Maar toch: ziet, Jezus is hen ontmoet! Mag het al van ons gelden? Mogen we al naar waarheid zeggen: Jezus is mij ontmoet? Ook mij! We gevoelen toch: dat is meer dan een verstandelijk weten. Ook meer dan een rusten op het gevoel alleen. Het is een ontmoeten in het geloof, en daarom een steunen op Hem, een lieflijk leunen op Hem, een rusten in Hem en in Zijn werk. O ja, een ontmoeting met Jezus brengt ook een gevoelige vreugde met zich mee, maar dan toch een vreugde in Hem alleen! Verlangt u naar een ontmoeting met de Levensvorst? Alleen wie Hem kent, kan naar Zijn komst verlangen. Ja toch? En zo Hij toeft, verbeidt Hem. Hij kent Zijn tijd, maar Hij komt gewis! Eens zal aller oog Hem zien! Namelijk, wanneer Hij komt op de wolken, om te oordelen. Zal onze Rechter dan Hij zijn, die we hier als onze Redder leerden kennen en lief-krijgen? Ziet, Jezus is hen ontmoet ! Ook u, ook mij?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen