In memoriam Ds. Dirk Slagboom

De uitdrukking “in memoriam” is een ieder wel zo ongeveer bekend.

Het betekent “ter herinnering aan”.

Daar ik de oudste van de vrienden ben, is mij gevraagd om enige woorden ter gedachtenis aan hem te wijden. Het is geen eenvoudige zaak om na alles wat gehoord is, nog iets nieuws te zeggen. Hij is een eenvoudig man geweest, een waardig dienaar. De vele advertenties die in de kranten hebben gestaan, getuigen van de algemene genegenheid waarin Ds. Dirk Slagboom delen mocht. Wat geschreven is, is een bijbels kenmerk van een geroepen dienaar. Paulus schrijft aan Timotheüs: “Een dienaar moet onberispelijk zijn.... en hij moet een goede getuigenis hebben van degenen die buiten zijn, opdat hij niet valle in smaadheid en in de strik des duivels” (1 Tim. 3:7). Aan goede getuigenissen heeft het hem dus niet ontbroken.

Alleen, wanneer hij ze zelf gelezen zou hebben, zou hij wel de nodige reserves hebben. Want de schrift zegt: “Indien wij alles gedaan hebben wat wij schuldig zijn te doen, zo zegt: Wij zijn onnutte dienstknechten, want we hebben niet meer gedaan, dan wij schuldig waren te doen.” Wie dit getuigenis van harte onderschrijft - en dat mogen we toch van onze vriend en broeder wel geloven - die is met ootmoedigheid bekleed. En dat is ook bijbels. “Zijt dan met ootmoedigheid bekleed, want God wederstaat de hovaardige, maar de nederige geeft Hij genade.”

Zijn leven heeft een heel ander verloop gehad dan het onze. Wij waren al vier jaren op de Theologische Hogeschool te Apeldoorn, toen hij via het admissiaal examen daar is aangenomen. En hij ging een jaar eer van school dan wij. dit komt omdat hij jaren heeft gestudeerd in Kampen, bij de toen doorluchtige heren professoren Dr. K. Schilder, Greydanus en Holwerda. Al was hij, om te beginnen, na-verwant aan de toenmaals vrijgemaakten, hij kon het toch ten diepste met de beginselen die daar golden, niet eens zijn. Hij koos voor het aloude beginsel van de afscheiding 1834. Zodoende kwam hij - geboren 30 oktober 1926 - in 1949 in Apeldoorn op school en werd hij in 1951 als kandidaat beroepbaar gesteld. Daar hij, wat de studie betreft, een jaar vóór ons zat, was het persoonlijk contact niet zo nauw.

De gemeenten die hij heeft mogen dienen, zijn bekend. Hij is begonnen in Middelburg, daarna kwam hij terecht in ‘s Gravenzande, vervolgens in Urk. Dat werd weer verwisseld met Dordrecht-C. Daarna werd Barendrecht zijn standplaats. Dat werd weer verwisseld met Katwijk aan Zee, waarna hij in Doornspijk terecht kwam om tenslotte als “bijstand in het pastoraat” nog ruim twee jaren Nieuwkoop te dienen. Via Bewaar het Pand hebben wij elkaar beter leren kennen. Van meet af aan heeft hij zijn medewerking daar aan verleend. Hij was secretaris en heeft ook veel artikelen voor het blad geschreven. De bedoeling van het blad is nooit geweest om een scheuring teweeg te brengen. Integendeel. Ons heeft geen ander doel voor ogen gestaan, dan om behoudend te werken. Ds. Dirk Slagboom was een irenisch (vredelievend) mens. Dat is op de pandvergaderingen menigmaal gebleken, en ook op de vergaderingen van de S.G.P. Hij is jaren lang voorzitter geweest van het hoofdbestuur. Doch iemand met een vaardiger pen dan de onze, heeft daar al over geschreven. Vandaar dat wij hier dit punt verder maar laten rusten. De moeiten in het kerkelijke leven en ook in het persoonlijke leven zijn hem niet bespaard gebleken. Ik ga daar verder maar niet over schrijven, daar dit dingen zijn die gedachten oproepen, die beter niet aan hel papier kunnen worden toebetrouwd. Als u dit leest, moet u daar geen verkeerde conclusies aan verbinden, als zou onze vriend in de genoemde moeilijkheden kwalijk hebben gehandeld. Integendeel. Wat kapot was, of dreigde kapot te gaan, is middelijkerwijs door hem geheeld en voorkomen. Dit kostte zelfverloochening.

Hij vroeg na een diensttijd van ruim 43 jaren emeritaat aan op 68 jarige leeftijd. Hij deed dit, naar zijn eigen zeggen, nog niet zozeer voor zichzelf, als-wel ook voor zijn vrouw, die met een zwakke gezondheid tobde. Wie had kunnen denken dat hij “op de weg van alle vlees” zijn vrouw voor zou gaan? Zij heeft haar leven lang haar man trouw terzijde gestaan, en we hopen dat haar nog wat jaren gegeven zullen worden.

God gedenke haar in Zijn gunst.

In memoriam Ds. Dirk Slagboom

Hij is na een betrekkelijk korte, ernstige ziekte, op 70 jarigen leeftijd overleden. Hij heeft de dagen der jaren des levens mogen bereiken, zoals Mozes dat in Psalm 90 beschrijft.

In de jaren dat we elkander hebben leren kennen, hebben onze wegen zich nog al eens gekruist. Zo heeft hij gestaan in de plaats waar wij geboren zijn en opgegroeid (Barendrecht). Wij hebben ook in de gemeente gestaan, die hij vóór ons gediend heeft (Dordrecht). Hij kwam ook te staan in de gemeente die wij voor hem hadden gediend (Katwijk aan Zee). In Doornspijk en Elburg waren wij goede buren. Zonder elkaar te overlopen, werden de pastorieën wederzijds toch nog wel eens bezocht. We hadden altijd goede contacten. Doch aan dit alles is een einde gekomen. Zijn stem wordt op aarde - rechtstreeks - niet meer gehoord. Ik schrijf “rechtstreeks”, omdat met de moderne geluidsapparatuur de stem nog wel beluisterd worden kan.

In memoriam Ds. D. Slagboom

Ik dacht bij het gereedmaken van dit artikel aan hetgeen staat in de brief aan de Hebreeën: “Gedenk aan uw voorgangers die u het woord Gods gesproken hebben, en volgt hun geloof na, aanschouwende de uitkomst hunner wandeling” (Hebr. 13:7). Ik geloof dat dit een waardig gedenken is. Want de mens valt weg. Alle vlees is als gras.....

Maar het woord des Heeren blijft tot in der eeuwigheid. En dat is ook door hem verkondigd. Hij deed dit op de manier die bij hem paste. Dat is uiteindelijk met elke dienaar het geval. En God kan dit ook door hem gesproken woord, zelfs na de dood, nog gebruiken om zondaren er door tot bekering te leiden. Want het geloof is uit het gehoor en het gehoor is door het woord Gods. En hoe zullen ze horen, indien hun niet gepredikt wordt, en hoe zullen ze prediken, indien ze niet gezonden worden? Zo kan iemand na zijn dood nog tot een rijke zegen zijn voor een ander. En God geve dat. Dan zal de gedachtenis des rechtvaardigen nog tot zegening zijn (Spr. 10:7). Hiermee wil ik dit artikel besluiten. Niet om in de mens te eindigen, doch alleen in de Heere, Die mensen gebruiken wil in Zijn dienst, tot uitbreiding van Zijn koninkrijk. Paulus heeft eens geschreven: “Door de genade Gods, ben ik dat ik ben.” En dat zal elke door God geroepen dienaar onderschrijven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen